Roman Bratny.jpg
Pobierz
Inne foldery z plikami do pobrania
-
01 - 03 -
04 - 06 -
07 - 09 -
10 - 12 -
13 - antyradio -
15 - radio Wrocław -
17 - PR 24 -
2016 -
2017 -
2018 -
2019 -
2020 -
2021 -
2022 -
2023 -
2024 -
21 - radio ProRock -
22 - radio AFERA (Poznań) -
23 - radio LUZ (Wrocław) -
Aya blues (Aya Al Azab) -
blues pod gwiazdami (Konrad Sikora) -
blues ranus (Krzysztof Ranus) -
Elo, tu Maleo -
Fuzz (Sylwia Szydełko) -
gitarmania (Grzegorz Skawiński) -
lekko przed zmRockiem (Konrad Sikora) -
metalurgia (Brewczuk & Kurasiewicz) -
muzyka źródeł (Przemek Draheim) -
obrazy Ameryki (Zbigniew Lewicki) -
pociąg do muzyki (Piotr Chronowski) -
portret sprawcy (Paulina Kurek) -
profesura i popkultura -
przypływ (Marta Łobażewicz -
Raga Lehestani (Krzysztof Władysław Zuber) -
rockolekcje (Leszek Gnoiński) -
rockowe młyńskie koło (Artur Młyński) -
rozmowy nieuczesane -
rzeźnia (Jarosław Anzhellmo Giers) -
smutne piosenki (Dawid Piechocki) -
szczypta studia 202 -
teraz rock (Wiesław Weiss) -
Thrashing Madness -
turbohistoria -
w 60 minut dookoła świata (Dawid Martin) -
w nieznane (Lestat) -
więcej niż kryminał (Grzegorz Kalinowski) -
wszystkie stany bluesa (Rafał Marczak) -
wszystko w sam raz (Jarek Szubrycht) -
Z Kopernikiem na Ty -
znani-nieznani
Roman Bratny (właściwie Roman Mularczyk; ur. w 1921 r.) – polski prozaik, poeta, publicysta i scenarzysta filmowy.
W czasie okupacji niemieckiej współpracował z pismem "Kuźnia" (1943-1944), a następnie był redaktorem tajnego pisma literackiego "Dźwigary" (1944), był również oficerem AK i walczył w powstaniu warszawskim oraz przebywał w obozach jenieckich. Po wojnie studiował w Akademii Nauk Politycznych w Warszawie i był redaktorem "Pokolenia" (1946-1947), członkiem zespołu redakcyjnego tygodnika "Nowa Kultura" (1950-1951), zastępcą redaktora tygodnika "Kultura" (1963-1971), a od 1975 kierownikiem literackim Teatru Powszechnego w Warszawie. Otrzymał nagrodę państwową II stopnia.
Brat Andrzeja Mularczyka.
W swoich powieściach obrazował walkę i powojenne losy swojego pokolenia.
W czasie okupacji niemieckiej współpracował z pismem "Kuźnia" (1943-1944), a następnie był redaktorem tajnego pisma literackiego "Dźwigary" (1944), był również oficerem AK i walczył w powstaniu warszawskim oraz przebywał w obozach jenieckich. Po wojnie studiował w Akademii Nauk Politycznych w Warszawie i był redaktorem "Pokolenia" (1946-1947), członkiem zespołu redakcyjnego tygodnika "Nowa Kultura" (1950-1951), zastępcą redaktora tygodnika "Kultura" (1963-1971), a od 1975 kierownikiem literackim Teatru Powszechnego w Warszawie. Otrzymał nagrodę państwową II stopnia.
Brat Andrzeja Mularczyka.
W swoich powieściach obrazował walkę i powojenne losy swojego pokolenia.
