MODLITWA Panie, który mnie ciszą poisz i karmisz błękitem, I gwiazdy mi otrząsasz, księżyce z jabłoni, I Twój wieczór mi dobry dobrą łąką dzwoni, I niebem gwiazdy nocą przesiewasz, jak sitem. — O, zabierz z słów mych smętnych, jak sznur ptaków lotnych, Tę tęsknotę błękitną i marzeń mych męstwo, Oczu — zwątpienie wieczne i ludzkie — wilgotnych, Wszak, Panie, z tego świata jest moje królestwo. Odsuń ode mnie źrenic Twych ogień i morze. Ogień, co pali, morze, co chłodzi w ukryciu — O, zatop nim głębinę, w którą schodzą zorze, I, jak duszę miłości, tak mnie wydaj życiu.

Wszystkie odcinki!