Nie było pod żadnym kątem oryginalne, jak tysiące tych oryginalnie banalnych mieszkań z oknami połaciowymi i drogimi, okazyjnymi meblami kolonialnymi. Ludzie tam mieszkający cytowali te same wiersze, zachwycali się tymi samymi sztukami, chodzili na te same premiery, słuchali tej samej muzyki i wyznawali te same, nowoczesne, prze-powiedziane ideologie.

A ja nie miałam żadnej ideologii dotyczącej swojego życia.

To ani Sylvia Plath, ani Ayn Rand, ani Napoleon II.

Nie, jeszcze nie.

Idę dalej i zaczynam się zastanawiać, czy Edward Cullen ma u siebie okna połaciowe.