Harold Bloom - Aldous Huxley (2002).jpg

Aldous Huxley (urodzony 26 lipca 1894 w Godalming, w hrabstwie Surrey w Anglii, zmarł 22 listopada 1963 w Hollywood w Kalifornii w USA) - angielski powieściopisarz, nowelista, eseista, poeta.
Drzewo genealogiczne

Jego ojcem był Leonard Huxley, pisarz i wydawca, a dziadkiem, Thomas Huxley, znany biolog i eseista. Matka zmarła w 1908 roku, kiedy Huxley był w wieku 13 lat. Wstępną edukację odbył w domu rodzinnym, a następnie w ekskluzywnej szkole średniej Eton College. Studiował medycynę i filozofię w Oksfordzie. W roku 1911 przerwał naukę, z powodu zagrożenia ślepotą, a nawet nauczył się alfabetu Braille'a. Po dwóch latach mógł kontunuować studia w Oksfordzie, lecz dopiero w roku 1935 odzyskał pełnię wzroku. Także z powodu postępującej ślepoty nie uczestniczył w I wojnie światowej, lecz pracował w administracji państwowej. Po zakończeniu wojny poświęcił się pisarstwu.

W roku 1919 związał się z pismem Athenaeum, a następnie został krytykiem teatralnym w Westminster Gazzette. W latach 20. XX wieku wiele podróżował, przez 7 lat mieszkał we Włoszech (1923-1930), potem na południu Francji, w Ameryce Środkowej, w końcu w roku 1937 osiadł w Kalifornii.

Początkowo zajmował się poezją wydając większą ilość tomików poetyckich, z czasem jednak jego zainteresowania skierowały się w kierunku prozy. Jego pierwsza powieść wydana w roku 1921 Crome Yellow, została dobrze przyjęta przez krytykę. Kreśli karykaturalny obraz obyczajowy postaci z angielskiej inteligencji ówczesnych czasów, zgromadzonych na letni wypoczynek w wiejskiej posiadłości. Huxley w błyskotliwy i ironiczny sposób uwiecznił swoich gospodarzy z Garsington Manor, gdzie przebywał w czasie wojny.

Zażywał środki halucynogenne. Był propagatorem użytkowania środków psychotropowych, z których dwóm: meskalinie i LSD-25, poświęcił wiele czasu bezpośrednich badań. Tuż przed śmiercią, na jego własne życzenie żona podała mu domięśniowo 200 mikrogramów LSD-25 w dwóch dawkach po 100µg.

Powieść, która przysporzyła Huxleyowi największej sławy to antyutopia Nowy, wspaniały świat. Pod koniec życia napisał, jakby w opozycji do niej, powieść Wyspa, prezentującą świat idealny.

Największą popularność w filozofii, zwłaszcza wśród naśladowców z nurtu New Age, zdobyło pojęcie filozofii wieczystej opracowane w książce pod tym samym tytułem.

Ważniejsze dzieła Aldousa Huxleya

* powieści
o Crome Yellow (1921)
o W cudacznym korowodzie (Antic Hay, 1923)
o Those Barren Leaves (1925)
o Kontrapunkt (Point Counter Point, 1928)
o Nowy, wspaniały świat (Brave New World, 1932)
o Niewidomy w Ghazie (Eyeless in Ghaza, 1936)
o Po wielu latach (After Many a Summer Dies the Swam), 1939)
o Czas musi stanąć (Time Must Have a Stop, 1944)
o Małpa i Duch (Ape and Essence, 1948)
o Geniusz i Bogini (The Genius and the Goddes, 1955)
o Wyspa (Island, 1962)
* opowiadania
o Otchłań (Limbo, 1920)
o Śmiertelne zwoje (Mortal Coils, 1922)
o Mały Meksykanin i inne opowiadania (Little Mexican, 1924)
o Dwie lub trzy Gracje (Two or Three Graces, 1926)
o Brief Candles (1930)
o The Gioconda Smile (1938)
o Consider the Lilies (1954)
o The Ambassador of Capripedia (1961)
* eseje
o Eseje stare i nowe (Essays New and Old, 1926)
o Drzwi percepcji (The Doors of Perception, 1954)
o Niebo i piekło (Heaven and Hell, 1956)
o Filozofia wieczysta (The Perennial Philosophy, 1957)
* poezja
o The Burning Wheel (1916)
o Jonah (1917)
o The Defeat of Youth and Other Poems (1918)
o Leda (1920)
* dramat
o The World of Light (Świat jasności, 1931)