Informacje

Petr Čech (ur. 20 maja 1982 w Pilźnie) – czeski piłkarz grający na pozycji bramkarza w Chelsea i reprezentacji Czech. Uczestnik Mistrzostw Europy 2004, a także Mistrzostw Świata w 2006 roku i w roku 2010. Wystąpił także na EURO 2008 i 2012. Podczas Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2004 roku zdobył brązowy medal.
Wychowanek Viktorii Pilzno, w której pierwsze treningi rozpoczął w wieku siedmiu lat[3]. W latach 1999–2001 reprezentował barwy klubu Chmel Blšany, następnie był zawodnikiem Sparty Praga, z którą w sezonie 2001/2002 awansował do drugiej fazy grupowej Ligi Mistrzów (w barwach Sparty rozegrał łącznie 12 meczów w LM)[4]. W 2002 roku trafił do francuskiego Stade Rennais, wcześniej zainteresowane jego pozyskaniem były angielskie Everton oraz Arsenal[5]. W Ligue 1 zadebiutował 3 sierpnia w przegranym 0:1 meczu z Montpellier. W nowym zespole szybko wywalczył miejsce w pierwszym składzie i przez następne dwa lata był podstawowym zawodnikiem Rennais. W sezonie 2003/2004 został wybrany najlepszym bramkarzem francuskiej ekstraklasy.
Latem 2004 roku przeszedł do Chelsea, cena transferu wyniosła 7 milionów funtów. W londyńskiej drużynie zadebiutował 15 sierpnia w wygranym 1:0 meczu z Manchesterem United[7]. W nowym zespole szybko wywalczył miejsce w podstawowym składzie i stał się pierwszym bramkarzem, zastępując w tej roli Włocha Carlo Cudiciniego. 14 października 2006 w ligowym meczu z Reading został uderzony kolanem w głowę przez Stephena Hunta[8]. Po przewiezieniu do szpitala poddano go operacji, która zakończyła się pomyślnie[9]. Kontuzja ta spowodowała ponad trzymiesięczną przerwę w występach; ponadto od tamtego wydarzenia Čech w każdym meczu nosi specjalny kask, który zapobiega odnowieniu się urazu. Do gry powrócił nadspodziewanie szybko – 20 stycznia 2007 zagrał w przegranym 0:2 spotkaniu z Liverpoolem[10]. W sezonie 2007/2008 dotarł wraz z Chelsea do finału Ligi Mistrzów, w którym jego klub przegrał z Manchesterem United. Čech rozpoczął mecz w podstawowym składzie, wystąpił także w dogrywce, a w serii rzutów karnych obronił strzał Cristiano Ronaldo[11]. Cztery lata później (2012) wraz z londyńską drużyną wygrał rozgrywki Ligi Mistrzów – na początku dogrywki finałowego spotkania z Bayernem Monachium obronił rzut karny wykonywany przez Arjena Robbena, natomiast w serii rzutów karnych obronił strzał Ivicy Olicia[12]. W sezonie 2012/13 Chelsea nie udało się wyjść z grupy i po raz pierwszy w historii Ligi Mistrzów obrońca tytułu nie awansował do 1/8 finału. Wraz z Chelsea trzykrotnie został mistrzem Anglii (2005, 2006, 2010), czterokrotnie zdobył puchar kraju (2007, 2009, 2010, 2012), dwukrotnie wywalczył Puchar Ligi Angielskiej (2005, 2007) oraz dwa razy sięgnął po Tarczę Wspólnoty (2005, 2009 – w serii rzutów karnych finałowego spotkania z Manchesterem United obronił strzały Ryana Giggsa oraz Patricea Evry[13]). W 2011 roku otrzymał nagrodę dla najlepszego zawodnika Chelsea[14]. Ponadto w 2005 został wybrany do najlepszej jedenastki roku według PFA[15]. Również w 2005 uznany przez Międzynarodową Federację Historyków i Statystyków Futbolu (IFFHS) najlepszym bramkarzem na świecie[16]. Pobił on także rekord ligi angielskiej pod względem minut bez straconego gola (1025 minut).

Nie ma plików w tym folderze