Metoda Maxa Sicka

„Gdy Max Sick uczęszczał jeszcze do szkoły podstawowej, do jego rodzinnego miasta przyjechał cyrk. Jedną z jego atrakcji był występ Herkulesa, w którym siłacz na specjalnej platformie unosił 25 osób. Herkules tak zaimponował chłopcu, ze postanowił pójść w jego ślady. On chuchro, słabeusz, wyśmiewany przez wszystkich. Wracając z cyrku, Max Sick wyszukał spory kamień i zabrał go ze sobą. Zaczął po kryjomu ćwiczyć, bo rodzice perswadowali mu, że tak wątły chłopiec nie powinien się męczyć. Gdy pewnego dnia rodzice zauważyli, że Max ćwiczy, kamień znalazł się za oknem. Był to wielki cios dla chłopca. Jego myśli wciąż krążyły wokół cyrku, miał przed oczami potężne mięsnie siłacza, w uszach szumiały oklaski widzów dla jego siły. Wtedy to Max Sick zaczął zastanawiać się nad tym, co robić, by zdobyć siłę. Zaczął ćwiczyć z kamieniem unosząc go w najrozmaitszy sposób. Potem wpadł na pomysł „napinania” mięśni. Po roku ćwiczeń, poprawa umięśnieniu była zdecydowana. Chłopiec odkrył nową metodę ćwiczeń”.

Urodził się 28 czerwca 1882 roku w Bregenz, Austria-Hungary, zmarł 5 października 1961 roku w Buenos Aires, Argentina. Max Sick to przypadek częsty wśród siłaczy, był w dzieciństwie chorowitym i słabowitym chłopcem. W 5 roku życia przeszedł cięzkie zapalenie płuc, które zdecydowało o znacznym opóżnieniu w rozwoju fizycznym dziecka. Do szkoły poszedł mając 8 lat, a mimo to był najsłabszym w klasie. Wiadomo, co to znaczy w szkole: stał się pośmiewiskiem i ofiarą. Gdy miał lat 10, poszedł z ojcem do cyrku na występ znanego siłacza "Herkulesa". To zdecydowało o jego przyszłym losie. Zaczął ćwiczyć w tajemnicy przed domownikami i dlatego może wynalazł własną, oryginalną metodę ćwiczeń - bezprzyrządową, polegającą na napinaniu mięśni oraz na pokonywaniu oporu własnego ciała. Po kilku latach treningu izometrycznego, młody siłacz wyszedł z ukrycia i przez kilkadziesiąt lat jeździł po świecie dając pokazy niespotykanej siły. Regularnie giął żelazne sztaby, zrywał łańcuchy lub podnosił nad głowę ludzi. Jeśli chodzi o przykładowe osiągnięcia Maxa, to jednym z bardziej znamienitych było 16 krotne uniesienie 80 kg mężczyzny ponad własną głowę, używając tylko jednej ręki! Dokonał tego ważąc około 65 kg.

Do jakich wyników doszedł tą metodą ? Oto one:
1. Atletę Van Diggelena, ważącego 82 kg, unosił w górę jedną ręką kolejno szesnaście razy, trzymając w drugiej ręce szklankę wypełnioną wodą i nie wylewając z niej ani kropli.
2. Zgłaszających się na ochotnika mężczyzn do 110 kg wagi obnosił dookoła areny cyrku na wyprostowanym w górę ramieniu.
3. Wykonywał "stójkę" na kciukach wspartych o maczugi.

Mało efektywna i wymagająca żmudnej pracy metoda Maxa Sicka jest niezmiernie precyzyjna. Ćwiczenia siłowe bez przyrządów powinny się znaleźć w repertuarze treningowym każdego kulturysty. Mają tę zaletę, że można je stosować nawet w godzinach przymusowego bezruchu, np. w biurze dla chwilowego odpręzenia umysłu. Po tych ćwiczeniach - mają one charakter wyraźnie statyczny - należy koniecznie wykonać kilka ćwiczeń szybkościowych (skurcze i rzuty ramion , ciosy bokserskie).

Kilka ćwiczeń według metody Maxa Sicka:

1. Zaciśnij mocno rękę w pięść (ramię w łokciu ugięte) i napinaj mięśnie przedramienia i ramienia, wytrzymaj napięcie przez 3-4 sekundy, po czym mięśnie rozluźnij. Ćwicz najpierw kolejno jedną i drugą ręką, a potem obiema jednocześnie.

2. Unieś rękę w bok, ugnij ją w łokciu tak, aby dłoń wsparła się na karku i w tej pozycji napnij biceps.

3. Ugięte w łokciach ręce unieś ponad głowę, po czym energicznie zaciskaj je w pięści.

4. W niewielkim rozkroku spleć dłonie przed sobą na wysokości pasa i ściskając palce napinaj mięśnie ramion, a przede wszystkim brzucha.

5. Ułóż z tyłu - poza plecami - jedną dłoń na drugiej i spleć je palcami na wysokości pośladków, odsuń je nieco od tułowia i ściągaj dłonie, odchylając barki i ramiona do tyłu.

Ćwiczeń takich można wykonywać znacznie więcej, a repertuar zależy od pomysłowości ćwiczącego.

Z metody Maxa Sicka rozwinęła się, powszechnie dziś znana i stosowana w sporcie wysoko kwalifikowanym metoda IC - isometric contraction, czyli skurczu izometrycznego. Wartość ćwiczeń izometrycznych polega na tym, że przez nacisk wywierany ciałem na przedmiot stały, którego oporu własną siłą nie jesteśmy w stanie pokonać, zmuszamy do pracy te pęczki włókien mięśniowych, które w dynamicznym ruchu są mało angażowane lub w ogóle nie biorą w nim udziału. Metodą izometryczną, przez zmianę układu ciała, np. ręki, można przećwiczyć jedną grupę mięśni po drugiej, rozwijając całą muskulaturę równomiernie i wszechstronnie. Metoda ta, oczywiście odpowiednio stosowana, oddaje kulturystom znaczne usługi.

44 lata później – nie wiedząc o metodzie stosowanej przez Sicka, Angelo Sieilano ćwiczył również metodą izometryczną i w trzy lata później (1921 r.) zdobył tytuł „najlepiej zbudowanego człowieka świata”. Jego później przybrane i do dziś dobrze znane w świecie kulturystycznym nazwisko: Charles ATLAS.

Metody Maxa Sicka i Charlesa Atlasa znalazły wielu naśladowców. A jednak – w latach trzydziestych – przez ówczesny świat nauki i medycyny sportowej zostały zwalczone. Przeciwko skurczom statycznym wypowiedziała się przede wszystkim fizjologia ruchu, która dla sprawnego działania i rozwoju organizmu – zaleca krótkotrwałe skurcze mięsni. W czasie długotrwałego skurczu występują niekorzystne procesy w układzie krążenia. Często stosowanie takiej pracy mięśniowej – przy powstrzymywanym oddechu – prowadzi do podwyższonego ciśnienia.

Niezwykła wartość, tych ćwiczeń dla sportu wyczynowego też chyba stoi pod znakiem zapytania. Upajanie się wynikami i postępami poczynionymi przez kilku zawodników trwało krótko. Bo skoczek wzwyż Avant, który po kilkutygodniowym stosowaniu tej metody poprawił o kilka centymetrów swój wynik, przy dalszym przy niej trwaniu, nie tylko zatrzymał się, ale nawet cofnął w rozwoju. Podobnie miała się sprawa z rewelacyjnym vice – Mr Universum i ciężarowcem w jednej osobie Willianem F. Marchem (wychowankiem trenera Boba Hoffmana), który miał stanowić żywą propagandę metody izometrycznej i z wielu innych zawodników.

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder