-
17022 -
8037 -
178370 -
67797
294786 plików
3719,2 GB
Żurawina jest wiecznie zieloną, wieloletnią, płożącą się krzewinką zaliczaną do rodziny wrzosowatych (jej delikatne pędy osiągają ok. metra długości). Naturalnym środowiskiem tej rośliny są tereny wilgotne o kwaśnym torfowym podłożu (obecnie żurawinę z powodzeniem można też uprawiać w ogrodzie).
Cechy charakterystyczne żurawiny to ciemnozielone liście, białoróżowe kwiaty, które pojawiają się pod koniec czerwca (im właśnie najprawdopodobniej żurawina zawdzięcza swoja nazwę – swym kształtem kwiaty przypominają bowiem żurawia) i przede wszystkim podstawowy surowiec leczniczy, czyli owoce (różowo-czerwone lub zielone, gdy krzewinka rośnie w zacienionym miejscu). Owoce żurawiny pojawiają się na początku września, zbiera się je jednak dopiero późną jesienią, a nawet zimą, jeśli jest łagodna i bezśnieżna.
W medycynie (ale również w celach kulinarnych i pielęgnacyjnych) wykorzystuje się dwa gatunki żurawiny:
1. Żurawinę wielkoowocową (amerykańską), Vaccinium macrocarpon Aiton. Jej ojczyzną jest Kanada i północno-wschodnie tereny USA (obecnie Stany Zjednoczone są rekordzistą, jeśli chodzi o uprawę żurawiny; plantacje tej rośliny istnieją tam od XIX w.). Żurawinę wielkoowocową można hodować w ogrodzie – to świetna roślina dekoracyjna (średnica czerwonych jagód może dochodzić nawet do 2 cm) i okrywowa, dodatkowo żurawina jest odporna na niskie temperatury oraz choroby. Do rozwoju roślina wymaga kwaśnej torfowej gleby, półcienistego lub słonecznego stanowiska, jest wrażliwa na niedobór wody.
2. Żurawinę błotną (Oxycoccus palustris). W środowisku naturalnym rośnie m.in. w Ameryce Północnej, północnej Azji, a także w Polsce, szczególnie na Lubelszczyźnie, Pomorzu i na Mazurach. W porównaniu do żurawiny amerykańskiej, owoce żurawiny błotnej są mniejsze i bardziej cierpkie (cierpki smak jest mniej intensywny, gdy owoce zbiera się po jesiennych przymrozkach). Podobnie jak żurawinę wielkoowocową, można ją uprawiać w ogrodzie.
Owoce żurawiny zawierają spore ilości witamin (przede wszystkim witaminy C – 14 mg w 100 g świeżych owoców, witaminy B1 i B2, E, kwas foliowy, niacynę), minerałów (potas, żelazo, wapń, fosfor, sód), błonnika i kwasów organicznych (w tym kwasy cytrynowy i jabłkowy, które nadają jagodom żurawiny charakterystyczny cierpki smak). Żurawina obfituje też w silne przeciwutleniacze – antocyjanozydy i flawonoidy, zawiera też cukry – glukozę i fruktozę.
W ostatnich latach produkty z wykorzystaniem żurawiny stały się bardzo popularne. Na rynku dostępne są m.in. konfitury, herbatki, żurawinowe nalewki, soki (w tym również bez dodatku cukru) i nektary; żurawina stała się też modnym dodatkiem do różnego rodzaju mięs, serów i pasztetów. Bez problemu dostaniemy też żurawinę suszoną, mrożoną (w zamrażarce można ją przechowywać przez ok. rok) i najbardziej wartościowe – świeże owoce (trzymane w lodówce zachowują świeżość przez ok. 6 tygodni). Najsilniejsze właściwości zdrowotne wykazuje sok ze świeżych owoców, produkuje się z niego wiele preparatów dostępnych w sklepach zielarskich, aptekach czy salonach kosmetycznych.
Żurawina jest niezastąpiona w profilaktyce i leczeniu infekcji dróg moczowych (przyspiesza proces zdrowienia)
Dezynfekujący wpływ żurawiny na drogi moczowe to najbardziej znana i najlepiej udokumentowana prozdrowotna właściwość tej rośliny. Skąd takie działanie?
Naukowcy są zdania, że zawarte w żurawinie przeciwutleniacze – procyjanidyny i fruktoza uniemożliwiają przyczepianie się bakterii (w tym m.in. E.coli) do ścian nabłonka dróg moczowych i pęcherza, hamując tym samym ich rozwój.
- sortuj według:
-
3 -
0 -
0 -
0
3 plików
29,66 MB