Redmerska Katarzyna - Sekret sprzed lat.pdf
Rozalinda0L / Redmerska Katarzyna - Sekret sprzed lat.pdf
Download: Redmerska Katarzyna - Sekret sprzed lat.pdf
Pobierz1,42 MB
Nestor rodu Ignacy Krzeniecki zachował w tajemnicy przed resztą rodziny istnienie swojej siostry. Obecnie, Adam, jego wnuk, ma wypełnić ostatnią wolę dziadka, odnajdując swoją daleką kuzynkę, wnuczkę siostry dziadka.
Ona ma na imię Zuzanna. Ma wątpliwości, jak ją przyjmą nieznani jej krewni. Oni zaś chcą ukryć dawny konflikt i pewne sekrety z przeszłości. Matka Adama traktuje dziewczynę serdecznie, natomiast sam Adam jest oschły i pełen antypatii. Mają miejsce słowne utarczki i tak, szykuje się romans, bo wbrew rozsądkowi, coś ich do siebie ciągnie. Na szczęście wątek romansowy nie jest przesłodzony, mają miejsce trudne sytuacje, między Adamem a Zuzanną iskrzy.
Zuzanna ciągle ma przerzucie, że coś przed nią ukrywają. I ma rację. Aż w końcu rodzinne tajemnice, kłamstwa nawet te w dobrej wierze wyjdą na jaw. Zuzanna do spraw rodzinnych podchodzi bardzo emocjonalnie, pewne fakty bardzo ją ranią. Adam zaś wydaje się wyrachowany, ale ma w sobie ukrytą wrażliwość i nie poddaje się.
„Każda rodzina ma jakąś tajemnicę. My mieliśmy akurat taką.”
„Sekret sprzed lat” to udana powieść obyczajowa o rodzącym się uczuciu między dwojgiem ludzi, o raniących sekretach sprzed lat, tajemnicach rodzinnych, ukazująca, że łatwo kogoś skreślić niż zrozumieć. Ciekawa jest też postać specyficznej Zofii, która sama siebie skrzywdziła swoim postępowaniem. Książkę polecam fanom gatunku.
Komentarze:
Aby dodawać komentarze musisz się zalogować
Inne foldery z plikami do pobrania
PROSZĘ WAS O CHWILĘ UWAGI;
!!! FREE W KAŻDĄ ŚRODĘ
(na całego chomika)
OKOŁO 17 GODZINY !!!
PONIEWAŻ SĄ WAKACJE WYJEŻDŻAM I DO WRZEŚNIA MNIE NIE BĘDZIE NA CHOMIKU:)
Dzisiaj ja tu pilnuję !
HASŁO - Lenka
Inne pliki do pobrania z tego chomika
Anna Boleyn była damą dworu pierwszej żony Henryka VIII Tudora, Katarzyny Aragońskiej. Dążąc z determinacją do wyniesienia na wyżyny władzy, potrafiła pokonać każdego przeciwnika, stojącego na drodze jej kariery, a przede wszystkim zafascynować urodą, powabem i temperamentem samego króla. W 1533 r. potajemnie poślubiła monarchę, ale koronowana została dopiero po unieważnieniu poprzedniego małżeństwa Henryka. Ich córka, Elżbieta, zasiądzie w przyszłości na tronie Anglii. Anna, oskarżona przez króla o wiarołomstwo, została skazana na śmierć i ścięta.
Co cechuje dobrą biografię, a w dodatku jakiejś historycznej postaci? To, że czyta się ją lekko jak powiesc, wciąga i zapamiętujemy dużo rzeczy. Carolly Ericson ma niezwykle lekkie pióro, w bardzo prosty i ciekawy zarazem sposób ukazała historię życia jednej z najsłynniejszych kobiet w historii. Mimo licznych dygresji, których nie sposób uniknac, historia jest bardzo spójna. Polecam zainteresowanym tą tematyką, jest to chyba jedyna dostępna biografia samej Anny z bogatym zapleczem historycznym.
Polecam gorąco!
Montepuccio – niewielka, apulijska wioska rybacka leżąca nad Adriatykiem. Biała osada, skupisko domków na skalistym cyplu, wysoko nad spokojną głębią wód. To właśnie na tej spalonej słońcem ziemi rozpoczyna się historia rodu Scorta. Jest rok 1875. Do miasta po piętnastu latach nieobecności wraca Luciano Mascalzone, miejscowy łotrzyk, a jego jedynym celem jest posiąść Filomenę Biscotti i umrzeć. Reszta, cała reszta nie miała znaczenia. Jednak Luciano nie wie, że jego ukochana nie żyje, że zmarła zaraz po jego aresztowaniu. Na ganku jej rodzinnego domu widzi Filomenę. Nie wie, że to Immacolata, młodsza z sióstr Biscotti, do złudzenia przypominająca starszą.
Gaudé snuje opowieść o pięciu pokoleniach rodu Mascalzone – o ludziach obłożonych rodową klątwą, która stała się ich przeznaczeniem i o ich walce z tym, co nieuniknione. Niczym stary bajarz, opowiada historię życia Rocco Scorta Mascalzone, syna Luciana i Immacolaty oraz o trójce jego dzieci, skazanych przez własnego ojca na ciężkie życie, aby w ten sposób odkupiły winę rodu i przywróciły mu dobre imię. Jednak Słońce Scortów to przede wszystkim opowieść o niezrywalnych więziach rodzinnych i o ludzkich korzeniach, o obowiązkach wynikających z przynależności do rodu i o przywiązaniu do ziemi ojców. Scorta, choć noszą skazę swego pochodzenia, są dumni z tego, że są Scortami. Nazwisko rodowe jest dla nich najważniejsze, bo w życiu, do końca, pozostaje się na zawsze tylko jednym, Scortą. Świadomość tego jest jedynym dobrem jakie należy przekazać kolejnym pokoleniom – dzieciom, wnukom. Nie liczy się majątek, tylko własna rodowa tożsamość. Proszę jej to przekazać, don Salvatore. Kiedy umrę lub gdy stanę się lalką, która zapomniała, jak się mówi, opowie jej ksiądz wszystko, zamiast mnie. Annie. (…) Powie jej ksiądz, że postanowiliśmy pozostać Scortami i skupić się jak przy ogniu wokół tego nazwiska, żeby się ogrzać.
Scorta szanują życie i z pokorą, choć niejednokrotnie nie bez gwałtownych emocji, przyjmują je takim jakie jest. Czy jest ktoś, kto może walczyć z losem? Nie zawrócę biegu rzek i nie ugaszę gwiazd…
Słońce Scortów to powieść bardzo refleksyjna, przesycona niezwykłym klimatem południowych Włoch. Olśniewająca i szalenie wciągająca. Przydająca siłę i rodząca wiarę. Nie w otaczający nas świat, lecz w nas samych. W to, że zawierzając się własnym korzeniom, jesteśmy w stanie dokonać najlepszego wyboru i odkryć prawdę o samych sobie. Tak jak Anna. Wypełniła niespisany testament babki i spełniła jej największe marzenie.
Nestor rodu Ignacy Krzeniecki zachował w tajemnicy przed resztą rodziny istnienie swojej siostry. Obecnie, Adam, jego wnuk, ma wypełnić ostatnią wolę dziadka, odnajdując swoją daleką kuzynkę, wnuczkę siostry dziadka.
Ona ma na imię Zuzanna. Ma wątpliwości, jak ją przyjmą nieznani jej krewni. Oni zaś chcą ukryć dawny konflikt i pewne sekrety z przeszłości. Matka Adama traktuje dziewczynę serdecznie, natomiast sam Adam jest oschły i pełen antypatii. Mają miejsce słowne utarczki i tak, szykuje się romans, bo wbrew rozsądkowi, coś ich do siebie ciągnie. Na szczęście wątek romansowy nie jest przesłodzony, mają miejsce trudne sytuacje, między Adamem a Zuzanną iskrzy.
Zuzanna ciągle ma przerzucie, że coś przed nią ukrywają. I ma rację. Aż w końcu rodzinne tajemnice, kłamstwa nawet te w dobrej wierze wyjdą na jaw. Zuzanna do spraw rodzinnych podchodzi bardzo emocjonalnie, pewne fakty bardzo ją ranią. Adam zaś wydaje się wyrachowany, ale ma w sobie ukrytą wrażliwość i nie poddaje się.
„Każda rodzina ma jakąś tajemnicę. My mieliśmy akurat taką.”
„Sekret sprzed lat” to udana powieść obyczajowa o rodzącym się uczuciu między dwojgiem ludzi, o raniących sekretach sprzed lat, tajemnicach rodzinnych, ukazująca, że łatwo kogoś skreślić niż zrozumieć. Ciekawa jest też postać specyficznej Zofii, która sama siebie skrzywdziła swoim postępowaniem. Książkę polecam fanom gatunku.
Bohaterek tej książki jest wiele, jednak na pierwszy plan wysuwają się Kat i Bella. To dwie z ośmiu córek najbogatszego człowieka w Anglii, Oscara Balfour. Jak można się domyślać, wszystkie maja masę nierozwiązanych problemów, które maskują pieniędzmi. Są rozkapryszone, wybredne, rozpuszczone i trudno z nimi wytrzymać. Właśnie dlatego Oscar postanawia dać nauczkę dwóm córkom i wysłać je na przyspieszony kurs dorastania. Kat trafia na pokład przyjaciela Oscara, gdzie zamiast jak zwykle oddawać się urokom plażowania i lenistwa, będzie gotować dla całej załogi i pomagać im w utrzymaniu czystości. To trudne, bo do tej pory dla dziewczyny liczyła się tylko moda i fortuna. Natomiast Bella, najbardziej szalona ze wszystkich córek, wywołuje skandal za skandalem. Zmęczony jej wybrykami ojci3e, wysyła ja wiec do centrum medytacji na środku pustyni, mając nadzieje, ze czas spędzony bez luksusów, na medytacji i w ciszy, okaże się dla niej droga do ujrzenia prawdziwego świata i zmądrzenia. Jednak Bella nie ma zamiaru nawet spróbować się zmienić i od razu podejmuje próbę ucieczki z ośrodka, ryzykując niebezpieczną drogę przez pustynie, nie zważając nawet na ryzyko utraty życia.
Oczywiście książki nie można uznać za super inteligentna lekturę dla każdego. Moim zdaniem to typowa lekka i zdecydowanie letnia powieść, która umili czas na plaży czy w ogrodzie w upalne dni, kiedy nie chce się czytać nic poważnego i wymagającego dłuższego skupienia. Mnie osobiście nie zachwycił właśnie ten nie wymagający i lekko banalny romans, jednak na szczęście oprócz niego autorki postanowiły zrobić z tej historii komedie, co bardzo pomogło mi w czytaniu. Perypetie tej zwariowanej rodzinki były momentami naprawdę komiczne, a chwilowa głupota i brak realnego podejścia do życia Kat sprawiły, ze pierwsza polowa książki upłynęła mi na śmiechu, z lekkim zażenowaniem wobec naiwności dziewczyny.
Ta książka to napisana z dużym rozmachem powieść historyczno-obyczajowa z wątkami szpiegowskimi. Rozmachem i obszernością geograficzną, historyczną i zarysem losów głównych postaci przypomina "Upadek gigantów" Kena Folleta.
Główną osią powieści są losy głównej bohaterki - pięknej i niezwykle odważnej hiszpanki Amelii Garayoa, które poznajemy od jej wczesnej młodości, przypadającej na lata 30-te XX wieku przez czasy II wojny światowej i okres zimnej wojny.
Akcja rozgrywa się na tle najważniejszych wydarzeń historycznych minionego stulecia, które w dramatyczny nieraz sposób wyznaczają ścieżkę życia i sposób postępowania głównych bohaterów, często nie dając im możliwości żadnego wyboru.
Autorka poprowadziła fabułę w interesujący sposób. Na zlecenie rodziny śladami Amelii podąża jej prawnuk, początkowo bez większego przekonania. Z czasem jednak losy prababki wciągają go, zaczyna ją podziwiać. Rozmawia z wieloma osobami na całym świecie, które znały ją lub inne osoby z jej otoczenia. Zakończenie książki też jest nieoczekiwane.
Są również minusy, gdyż w innym przypadku dałabym więcej gwiazdek.
Z powieści Julii Navarro wyłania się portret kobiety niezwykle odważnej, która żyła w sposób intensywny i niebezpieczny, często postępowała wbrew powszechnie panującym zasadom. Jest to także postać nacechowana tragizmem. Od pewnego momentu nie mogłam się już oderwać od książki i śledziłam losy Amelii z zapartym tchem. Polecam.
Czy powszechnie lubiani William, Kate i ich dziecko uratują monarchię?
Czy tron po Elżbiecie II przejmie jej syn Karol, zwany złośliwie Karolem III Ostatnim, czy ukochany wnuczek królowej? Czy poddani nadal zechcą płacić 62 pensy rocznie za przyjemność oglądania tej jedynej w swoim rodzaju „opery mydlanej”?
Królowa Wiktoria i jej mąż Albert pasjonowali się... seksem. Siedmioro dzieci i służba mogli wpaść do pokoju w najmniej odpowiednim momencie. Stąd ich małżeńskie łoże połączył z drzwiami najnowszy gadżet − elektryczny zamek automatyczny.
Sekrety Wiktorii to drobiazg w porównaniu z tajemnicami jej syna, Edwarda VII. Przysparzał on swemu ojcu Albertowi, matce królowej i oczywiście żonie Aleksandrze niekończących się zgryzot. Często ulegał szaleństwu hazardu i podobno zdołał zaliczyć w swym życiu z półtora tysiąca kochanek (statystyki to niepewne i być może niepełne).
Windsorowie śmiali się z prowincjonalnego, austriackiego akcentu Hitlera. Jak przystało na typowych londyńczyków, doskonale mówili po... niemiecku.
„Nie możesz być królem z takimi uszami!”, tłumaczył młodemu Karolowi jego kuzyn i mentor lord Louis Mountbatten. Słynny brytyjski fotograf Norman Parkinson przypinał mu je taśmą do szyi i dopiero wtedy rozpoczynał sesję. Elżbieta II nie wysłała Karola na operację, by zlikwidować „płetwy Windsorów”. Ten kompleks zawsze towarzyszył Karolowi.
Elżbieta bardzo ponoć lubi cyniczną formułę: „Nieważne, czy członkowie rodziny królewskiej dopuszczają się grzechów, jedyny prawdziwy grzech to dać się złapać”. Tej umiejętności zabrakło wielu Windsorom.
„Tajemnice Windsorów” odsłaniają kulisy brytyjskiej dynastii. Korzystając z nowych prac historyków brytyjskich autor opisuje: tajemnice dworu i ekscesy seksualne, współpracę Edwarda VIII z nazistami i problemy małżeńskie Elżbiety II oraz nowe okoliczności ostatniego romansu i śmierci Diany w paryskim tunelu. Czy równie popularni jak Diana - Kate, William i ich dziecko utrzymają prestiż monarchii w nadchodzącej epoce nielubianego księcia Karola?
"Krew kwiatów" przenosi nas do szesnastowiecznej Persji, gdzie po krwawych wojnach o tron, nastały rządy szacha Abassa. Człowiek ten ze wszystkich rzemiosł najbardziej umiłował sobie tkanie dywanów i sprawił, że cały świat, a szczególnie Zachód zaczął sprowadzać piękne kobierce oraz ręcznie wyrabiane okrycia podłóg, właśnie z Persji.
Nasza główna bohaterka posiada ten niełatwy dar, jakim jest umiejętność wiązania nici tak by powstał wspaniały dywan. Gdy po pojawieniu się złowróżbnej komety, dziewczyna traci ojca i razem z matką muszą się przenieść z małej wioski do wielkiego miasta Isfahanu, które swą wielkością ustępowało jedynie Istambułowi, staje się to dla niej zarazem wielką szansą jak i przekleństwem. Jako uboga krewna nie ma bowiem szans na małżeństwo i może jedynie sprzedać swoje wdzięki za pieniądze, biorąc za to pieniądze. Jako artystka trafia do domu swego dalekiego krewnego Gostahama, który jest jednym z najlepszy tkaczy dywanów w Isfahanie i pomimo niezbyt dobrego traktowania przez żonę Gostaham, może pobierać u niego nauki.
Książka traktuje przede wszystkim o kobiecie i jej losie w tamtejszych czasach. Nasza bohaterka jest rozdarta pomiędzy obowiązkami wobec owdowiałej matki, własną chęcią bycia niezależną, miłością duchową i cielesną oraz przyjaźnią. Jej wybory są nieraz zbyt pochopne i egoistyczne, a ja miałam wrażenie, że czytam o ówczesnej pierwszej feministce, która stara się zaspokoić wszystkie swoje pragnienia. i o byciu kochaną i pożądaną jak i bogatą i podziwianą za swoją pracę.
Powieść jest napisana pięknym językiem ,a fabuła snuje się jak delikatna nić, przeplatana przypowieściami rodem z "Tysiąca i jednej nocy".