Płonący wieżowiec [1974 USA 158m Mirosław.Utta@tvn7](1).avi

Architekt Doug Roberts powraca do San Francisco, by uczestniczyć w uroczystym otwarciu drapacza chmur zwanego Szklaną Wieżą, który zaprojektował dla Jamesa Duncana. 138-piętrowa Wieża to najwyższy budynek na świecie. Podczas pierwszych testów na skutek spięcia przewodów elektrycznych dochodzi do niezauważonego pożaru na 81 piętrze. Tymczasem Roberts oskarża zięcia Duncana, Rogera Simmonsa o nieplanowane oszczędności w trakcie budowy wieżowca. Simmons nie przyznaje się do niczego. W trakcie otwarcia Szklanej Wieży planowane jest włączenie wszystkich świateł znajdujących się w budynku. Roberts uważa, że takie przeciążenie sieci elektrycznej może skończyć się tragicznie. Wkrótce na 81 piętrze pojawia się dym, a na miejsce zostaje wezwana straż pożarna. Roberts razem z inżynierem Willem Giddingsem udaje się na 81 piętro, gdzie szaleje pożar, a Giddings zostaje śmiertelnie poparzony. Architekt zgłasza pożar Duncanowi, ale ten nie decyduje się na ewakuację budynku. Na 135 piętrze budynku trwa uroczysta impreza. Dopiero interwencja szefa straży pożarnej Michaela O’Hallorana zmusza Duncana do rozpoczęcia ewakuacji. Simmons przyznaje Robertsowi, że zgodnie z jego przypuszczeniami oszczędzał na materiałach. Uważa również, że podobnie robili inni podwykonawcy, chcąc zmieścić się w napiętym budżecie. Ogień szybko się rozprzestrzenia i po kilku godzinach dociera to sali balowej na 136 piętrze, gdzie zgromadzonych jest trzysta osób. Strażacy nie panują nad ogniem, pojawiają się pierwsze ofiary śmiertelne. Przerażeni ludzie usiłują uwolnić się z pułapki. Pada decyzja, by wysadzić zbiorniki mieszczące 4 miliony litrów wody znajdujące się na szczycie budynku. Dokonują tego architekt, twórca planów drapacza chmur, Doug Roberts i komendant straży pożarnej O'Hallorian.

Ocena: 7,2