Magneto.rmvb

Bogusław Linda (ur. 27 czerwca 1952 w Toruniu) – polski aktor, reżyser, scenarzysta teatralny i filmowy oraz pedagog.
Ukończył II Liceum Ogólnokształcące w Toruniu. Absolwent Krakowskiej PWST, współzałożyciel i wykładowca Warszawskiej Szkoły Filmowej.
Jako student nawiązał kontakt z krakowskim Teatrem Starym, jego debiutem okazał się Mikołka w Zbrodnii i karze Dostojowskiego (reż. Maciej Prus, 1977). W latach 1978-1981 grał w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu w takich sztukach jak Czarodziejska góra Manna oraz w Ameryce Kafki (1980). Na początku lat 80. XX wieku był aktorem w warszawskim Teatrze Studio.
Jego pierwszą ważną rolą była w Gorączce w reżyserii Agnieszki Holland, gdzie wcielił się w postać anarchisty Gryziaka (1980). Następnie zagrał m.in. w Kobiecie samotnej (1981) tej samej reżyserki, w Człowieku z żelaza Andrzeja Wajdy, w Przypadku Krzysztofa Kieślowskiego (1981) i Matce Królów Janusza Zaorskiego (1982), grając bohaterów naznaczonych egzystencjalnym niepokojem, zmuszonych do beznadziejnych zmagań z wrogą rzeczywistością[1].
Aktorskie emploi wrażliwca próbował przełamać w filmie Jacka Bromskiego Zabij mnie, glino (1987), gdzie zagrał groźnego przestępcę Jerzego Malika. W 1992 roku wcielił się w postać Franza Maurera, ubeka z zasadami, w Psach Władysława Pasikowskiego. Ta rola ukształtowała wizerunek Lindy jako cynicznego „twardziela”. Ugruntowały go role w filmach Psy II, Sara, Pułapka, Demony wojny wg Goi. W filmie Sara aktor wykonał cover piosenki Leonarda Cohena I’m Your Man[2].
W latach 90. XX w. uznanie krytyki przyniosły mu role sztukmistrza Stygmy w Jańciu Wodniku Jana Jakuba Kolskiego (1993), Michała Suleckiego – ojca walczącego o prawo wychowywania swojej córeczki w Tacie Macieja Ślesickiego (1995), księdza Robaka w Panu Tadeuszu Andrzeja Wajdy (1999). W 1996 podczas Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd.
W 2001 roku na ekrany polskich kin wszedł obraz Reich w reżyserii Władysława Pasikowskiego. W filmie Bogusław zagrał gangstera Alexa u boku Mirosława Baki i Aleksandry Nieśpielak. Była to siódma produkcja, w której aktor współpracował z reżyserem Pasikowskim. Po tej roli artysta rozpoczął próby ucieczki od wizerunku twardziela z bronią w ręku.