Viola_Valeriana222

Prezent
Ulubiony
Wiadomość

Kobieta

widziany: dzisiaj o 00:41

15154
22115
110528
12156

164216 plików
13271,35 GB

Ukryj opis

Foldery

Viola_Valeriana222

Zachomikowane

🌺 A TO POLSKA WŁAŚNIE

🌺 ANIELSKA KRAINA

🌺 Chomikowe korepetycje

🌺 CZAR BOŻEGO NARODZENIA

🌺 I nie opuszczę Cię aż do śmierci

Jadwiga Barańska i Jerzy Antczak(NIEBO)

Najpiękniejsze Historie Miłosne

	Filmowe
	Historie Prawdziwe
	Literatura

Diwali - Festiwal światła

Festiwal Motyli

Holi - Festiwal Kolorow

Magiczna fauna

Magiczna flora

	Diphelleia grayi - parasolnik, przezroczys ty kwiat
	Fascynujące Grzyby
	Magiczne Drzewa

Magiczne miejsca

Magiczny świat

Najbardziej Niesamowite Świątynie Świata

Najbardziej niezwykłe jeziora świata

Niewiarygodne ale prawdziwe

Rafy koralowe

Totemy

Tybetańska i Egipska Księga Umarłych (123)

🌺 NA DZIKIM ZACHODZIE (123)

🌺 POKAŻ MI CO JESZ A POWIEM CI KIM JESTEŚ

🌺 PPSy

🌺 Prace graficzne w PSP

🌺 PSYCHOLOGIA

🌺 RATUJMY NIEDŹWIEDZIE POLARNE

	Amos Nachoum - wybitny fotograf przyrody
	Matczyna Miłość
	Przerażające Zdjęcia

🌺 SŁOWO I OBRAZ

🌺 ŚWIĘTA WIELKIEJ NOCY

🌺 W KRAINIE ZWIERZĄT

🌺 WSZYSTKO O KWIATACH

🌺 ZDROWIE

Ostatnio pobierane pliki

Zwierzęta z matkami.pps

Alessandro Da Ripabottoni - Święty Ojciec Pio.pdf

Historia Kanady.pdf

Ciekawe mosty świata.pps

Zapraszam na kawę.pps

SUPER KAMELEON.mov

oglądaj online

Jeziora i góry.pps

Magiczna flora

Galeria

Diphelleia grayi - parasolnik, przezroczysty kwiat

Fascynujące Grzyby

Magiczne Drzewa

sortuj według:
nazwa
typ pliku
rozmiar
data dodania

12 KB
23 sie 13 5:15

Roślina ta, czczona przez Greków, którzy widzieli w niej ludzki kształt i znali jej moc magiczną, była dla Asyryjczyków, Egipcjan, Greków i Rzymian tym, czym jest żeń-szeń dla Azjatów. Żeń-szeń od wieków budzi zainteresowanie w Azji, a współcześnie również w Europie i na całym Zachodzie. W wiekach średnich mandragora cieszyła się złą sławą szatańskiego ziela, a jej właściwości, choć liczne i cenione, uchodziły za niebezpieczne i zabójcze. Istotnie, zawiera atropinę, śmiertelną truciznę, nazwaną tak od imienia Atropos, jednej z trzech Moir, bogiń przeznaczenia w mitologii greckiej. Odgrywały one rolę prządek ludzkiego losu, a Atropos miała przecinać jego nić. Pod tym względem mandragora ma wiele wspólnego z wilczą jagodą. Lecz tym, co te dwie rośliny od siebie odróżnia, są posiadane przez mandragorę właściwości afrodyzjaku, które przyniosły jej sławę środka na płodność. Nazywa się ją jabłkiem miłości. Korzeń mandragory osiąga niekiedy 60 cm długości, natomiast naziemna część rośliny jest niewysoka, a jej podłużne, szerokie liście ścielą się po ziemi.
Korzenia używano dla jego nasennych, halucynogennych i znieczulających właściwości. W średniowieczu, zarówno ze względu na swoje działania, jak i kształt, była cenionym talizmanem, noszonym dla przyciągnięcia miłości i ochrony przed złym urokiem.

221 KB
24 wrz 12 14:04

Baobaby.jpeg

Pnie baobabów zbudowane są z miękkiego drewna zawierającego do 20% wody,a Wielkie okazy magazynują w swoich pniach nawet do kilkudziesięciu tysięcy! litrów wody. W koronie drzewa znajdują schronienie liczne zwierzęta, a w jego cieniu odpoczywają zmęczeni słońcem ludzie.
Baobab należy do rodziny wełniakowatych. W naturze dorasta do 20-25 m wysokości i średnicy pnia 10 m. Dożywa do 5000 lat. Pień jest cylindryczny, nisko rozgałęziony na kilka potężnych konarów. Ten ogromny pień jest unikalny w świecie roślin. Można często zaobserwować, że jest on tak szeroki jak wysoki. Baobab z Fissel na wschodzie od Mbour, ma pień, który mierzy 22,09 m obwodu.
Czasem słonie potrafią zabić drzewo odgryzając kawałki pnia. Ciekawe jest to, że baobab jest jedynym drzewem które potrafi regenerować korę bezpośrednio z odsłoniętego drewna. Kora gładka, szarawa, czasami srebrnawa lub czerwonawa albo fioletowawa, gruba do 10 cm, wydziela gumowatą substancję.
Posiada białe, duże (12-17 cm) kwiaty o 2000 pręcików, zwisające na długich szypułkach. Kwitnienie ma miejsce od maja do sierpnia. Zapach który wydziela, jest mdły i mało przyjemny. Jest to kwiat nocny, ponieważ na drugi dzień wydaje się już zwiędły, traci swój blask. Kwiaty baobabu zapylają nietoperze. Wizyta nietoperza jest bardzo krótka, trwa kila sekund, w czasie których zwierzę przyciągnięte przez nektar, który kwiat dość obficie wydziela, zawiesza się nad nim i spija słodkie soki. Taki sposób rozmnażania nazywa się chiropterogamią.
Liście dłoniaste, złożone z 5-7 listków, pojawiają się nieregularnie trochę przed sezonem deszczowym. Drzewo posiada więc liście od maja-czerwca do października a zrzuca je w czasie pory suchej. Na obszarach wilgotnych lub w ogrodach, gdzie baobaby są podlewane, mogą mieć liście przez cały rok.
Owoce baobabu mają różne formy, w zależności od gatunku baobabu - sferyczne, wydłużone, elipsoidalne, o twardej brunatno-zielonej lub szaro-żółtej skórze, o długości 20-30 cm, zdrewniałej łupinie i białym lub różowym, kwaśnym miąższu, w którym znajdują się liczne, czarno-brązowe, twarde nasiona.
W najsuchszych miejscach, na których drzewa tworzą jeszcze w miarę zwarty drzewostan, nie na tyle jednak, żeby przeszkadzać rozwojowi warstwy krzewów, tworzą się lasy baobabowe. Baobab nie ma specjalnych wymagań jeśli chodzi o glebę, ale rośnie widocznie lepiej na podłożu wapiennym. Często spotykany jest blisko rejonów zamieszkanych lub jako świadek dawnych zabudowań, ponieważ był siany i ochraniany przez mieszkańców. W Afryce wschodniej może rosnąć na poziomie 1500m nad poziomem morza.
Baobab spotykany jest w Afryce tropikalnej, zwłaszcza w regionie subwilgotynym i półsuchym, na południu Sachary. Nie występuje w tropikalnych wilgotnych lasach. Gatunek spotykany jest także w Australii i na Madagaskarze (7 gatunków), który jest pierwotnym miejscem pochodzenia drzewa.

26 KB
24 wrz 12 13:56

Baobab.jpg

Baobab, symbol afrykańskiej sawanny, to bardzo tajemnicza roślina. Nazywany czasem drzewem rosnącym do góry nogami jest, obok sekwoi, jedyną rośliną na Ziemi, która pamięta czasy sprzed wielu tysięcy lat (według niektórych źródeł nawet sprzed 5000 lat). Według legendy Buszmenów baobab rozzłościł Boga, który za to posadził go do góry korzeniami. W Afryce baobab ma wyjątkowe znaczenie. Odkryto dla niego tysiące zastosowań. Zapewnia pokarm, wodę, schronienie i leki na różne dolegliwości. Owoc w kształcie ogórka (do 40cm długości), zwany małpim chlebem, jest jadalny. Szczególnie gustują w nim pawiany i większe ptaki. Można z niego uzyskać smaczny, orzeźwiający sok, bogaty w witaminę C. Liście, owoce i kora są szeroko stosowane jako środek przeciw febrze, dyzynterii, zapaleniu oczu czy chorobom nerek. Młode liście są jedzone jak szpinak, natomiast pędy są spożywane jak szparagi. Również korzenie jednorocznych siewek są jadalne. Sproszkowane nasiona są stosowane jako substytut kawy.
Z nasion otrzymuje się olej i masło. Włókno z kory jest używane do wyrobu lin, koszy, ubrań, strun instrumentów muzycznych.
Łyko baobabów używa się do powroźnictwa, a wypróchniałe pnie tubylcy używają jako grobowców. Pyłek może być używany jako klej. Podczas suszy baobab ratuje często przed śmiercią słonie, które wyjadają wnętrze jego pnia.

42 KB
1 maj 12 2:34

Rosiczka roslina owadozerna.JPG

Rosiczka (Drosera L.) – rodzaj roślin owadożernych, obejmujący ok. 150 gatunków. Występuje na wszystkich kontynentach, z wyjątkiem Antarktydy. Wiele gatunków znanych jest z południa Afryki, z Australii i Ameryki Południowej. Rosiczki rosną na różnych glebach, w większości kwaśnych, piaszczystych, kamienistych i bagiennych. Owadożerność rekompensuje braki składników odżywczych w ubogich glebach – w szczególności przyswajalnego azotu. Wabią swoje ofiary błyszczącymi kroplami słodkiej cieczy, które są wydzielane na szczytach – czułkach porastających powierzchnie liści. Dzięki zawartości barwników antocyjanowych mają one czerwonawy kolor zwiększający ich atrakcyjność. Rosiczka jako roślina owadożerna działa aktywnie. Ofiara wchodzi na liść i lepka substancja ją unieruchamia. Powoli pułapka się zamyka. Trwa to około 3 godzin. Wydzielany kwas mrówkowy zaczyna rozpuszczać ciało owada. Uwalniają się dzięki temu cząsteczki białka. To powoduje wydzielenie enzymów proteolitycznych. Miękkie części ciała ofiary zostają strawione, a powstała z nich ciecz – bogata w substancje odżywcze, ulega wchłonięciu przez roślinę. Po strawieniu ofiary liść otwiera się, a pozostałości zwykle są zdmuchiwane przez wiatr. Ponowne otwarcie następuje po 24 godzinach.

26 KB
1 maj 12 2:34

Rosiczka.jpg

115 KB
1 maj 12 2:29

Lithops - zywe kamienie.JPG

126 KB
1 maj 12 2:26

Lithops.jpg

Żywe kamienie uważane są przez rdzennych mieszkańców Afryki za przynoszące szczęście. Hodowla tych niezwykłych roślin w warunkach domowych nie jest bardziej wymagająca od uprawy kaktusów.

113 KB
1 maj 12 2:12

Lithops kwiaty.jpg

Litops (Lithops) – rodzaj sukulentów z rodziny przypołudnikowatych. Znany pod zwyczajową nazwą żywe kamienie. Pochodzi z Afryki, głównie z Namibii i RPA. Należy do niego ok. 40 gatunków.
Słowo lithos pochodzi z języka greckiego i oznacza kamień. Lithops oznacza podobny do kamienia. Jest to bardzo dobre określenie tych roślin, które starają się unikać bycia zjedzonym przez zmieszanie się z okolicznymi kamieniami. Rodzaj ten został odkryty przez Williama Johna Burchella w roku 1811, który myślał że widzi kamień o bardzo interesującym kształcie. Gdy próbował go podnieść ku swojemu zdziwieniu odkrył iż jest to roślina.

46 KB
1 maj 12 2:12

Lithops - zywe kamienie.jpg

Lithops - rośliny z tego interesującego rodzaju do złudzenia przypominają kamyki i kawałki skał. W ich środowisku naturalnym, bardzo ubogim w roślinność, ten wygląd pozwala im przetrwać na piaszczystych i żwirowych pustyniach południowej Afryki. Wspaniałego ozdobnego charakteru rośliny te nabierają jesienią, gdy ich kuliste liście otwierają się i pojawiają się błyszczące, jedwabiste kwiaty koloru białego lub żółtego.
Oryginalny wygląd maskujący rośliny wśród kamieni i żwiru to nie jedyny element doskonałego przystosowania ich do warunków środowiskowych. Lithops przystosowały się doskonale również do bardzo suchego powietrza i silnego nasłonecznienia panującego na pustyni. W swoich mięsistych liściach rośliny te gromadzą zapasy wody, pozwalające im przetrwać wielomiesięczne okresy suszy. Ochronę przed palącym słońcem i wyparowywaniem wody stanowi gruba skórka liści z głęboko umieszczonymi w nabłonku szparkami oddechowymi.