Wianki, wianuszki

Do dziś przypisujemy wiankom i wieńcom wiele niepospolitych znaczeń. Jego prosty, powszechnie występujący w przyrodzie kształt odczytywany jest między innymi jako nadzieja na odnowienie życia.

Oj wianki, wianuszki...(na ludową nutę)

Szumi pole kłosem,
chabrem i rumiankiem,
a tam panie bose
dysputy nad wiankiem
plotą w cztery oczy:

"w życiu wiele plotłam
wianków z chabrów, maków..
zawsze myśląc... spotkam
(tylko kwestia czasu)
chłopca do pomocy...

- i mnie się naplotło
już za wiele wianków,
a potem nagniotło,
myśląc o kochanku
co nie porwał w świat..."

Wianki źle kojarzą,
choć pole zachwyca,
dalej sobie marzą,
lecz z małą różnicą
- mają trochę lat...

Oj wianki, wianuszki,
splecione marzenia,
pachnące kwiatuszki
nie spełnią życzenia,
tylko zwiędną...

autor: mar_cepan


Wianek – rodzaj nakrycia głowy (wieńca) upleciony z ziół i kwiatów. Tradycyjnie wianki noszone były przez dziewczęta i niezamężne kobiety, stąd stały się symbolem niewinności. O kobiecie zamężnej mówiło się, że "straciła wianek". Zgodnie z polską, a także ogólnosłowiańską tradycją, panna młoda oddaje druhnom swój wianek podczas weselnych oczepin. W dawnych czasach zakonnice chowane były w wiankach. Zielony wieniec składany na grobie to symbol czci oddanej tam pochowanym. Wianek pojawia się też na wielu obrazach o treści religijnej. Biały wianek jest też elementem stroju dziewczynek przystępujących do Pierwszej Komunii.


Wianek zakłada się też do strojów ludowych, np. krakowskiego.


Tradycyjnym obyczajem jest puszczanie wianków w Noc Świętojańską (24 czerwca).

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder