Thriller, Sensacja, Kryminał

Elllen May Ngewthu, żołnierz Dywizji Cassini, elitarnej jednostki Unii Solarnej, otrzymuje rozkaz przeniesienia do jednego z fortów na orbicie Jowisza. Są to najdalej wysunięte ziemskie placówki, od wieków strzegące ludzkość przed potężnymi najeźdźcami. Ellen postanawia raz na zawsze uwolnić ludzkość od zagrożenia.

No i się zaczyna. Jak w każdej dobrej książce akcji, tempo wydarzeń nie pozwala na ich zrozumienie. Pojawiają się kolejne niespodzianki; statki Dywizji zaczynają podróżować przez Milę Malleya (jak ktoś rozumie jak to urządzenie działa, to proszę o kontakt); z Ziemi przylatują posłańcy mocodawców Dywizji, a bałagan rośnie w tempie wykładniczym. Kończy się wszystko, hmmm, chyba dobrze.

Książka jest zgrabnie upakowanym i strawnie podanym zbiorem przemyśleń politycznych. Chwała autorowi, że postarał się zrobić z tego dynamiczną powieść, a nie filozoficzny traktat. I choć idee są nieco drugiej świeżości, a za kształtowanie charakterów Ken MacLeod nie brał się w ogóle, to jest to książka naprawdę przyjemna w odbiorze.

Trzy kobiety, wszystkie młode, piękne i pełne życia, giną bez śladu. Wystarcza tydzień w rękach psychopaty, którego prasa nazywa Łamaczem. Kiedy zostają odnalezione, są całkowicie złamane psychicznie, w żaden sposób nie można się z nimi porozumieć. Jakby były pochowane w swoich ciałach.
Klinika psychiatryczna odcięta od świata przez śnieżną zawieruchę. Łamacz znów się uaktywnia. Podczas przerażającej nocy udowadnia, że ucieczka jest niemożliwa. Czy przywiezionego do kliniki młodego mężczyznę cierpiącego na amnezję łączy coś z psychopatycznym mordercą?