Matka Teresa z Kalkuty i Jan Paweł II - dwie pokrewne dusze. Wymowne są zdjęcia przedstawiające ich dwoje trzymających się za ręce. Obydwoje są świadkami Bożego miłosierdzia, traktowania każdego człowieka jako umiłowanego dziecka Bożego - a szczególnie tego odrzuconego i pogardzanego przez innych. Obydwoje są naśladowcami Chrystusa, który będąc Bogiem stał się cierpiącym sługą człowieka. Ojciec Święty już w swojej pierwszej encyklice (Redemptor Hominis) pisał, że "drogą Kościoła jest człowiek". Naszą drogą do Boga jest nasz bliźni, który - jeśli nawet sobie tego nie uświadamia - "w tak ścisły i nierozerwalny sposób zespolony jest z Chrystusem".

"Potrzeba wyobraźni miłosierdzia" - tak mówił Ojciec Święty na Błoniach krakowskich 18 sierpnia 2002 r. Matka Teresa z Kalkuty całym swoim życiem odpowiedziała na tę potrzebę. Dla niej Ewangelia streszczała się na pięciu palcach ręki: "Byłem głodny, a daliście Mi jeść, byłem spragniony, a daliście Mi pić, byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie, byłem nagi, a przyodzialiście Mnie, byłem chory i w więzieniu, a odwiedziliście Mnie. Wszystko to Mnie uczyniliście!". Zobaczyła Chrystusa w człowieku najbiedniejszym i z radością podjęła dla Niego służbę.

Matka Teresa już za życia była powszechnie uznawana za świętą. Nie zaprzeczała, często powtarzając: "Świętość nie jest luksusem przeznaczonym dla niewielu. Jest zwykłym Twoim i moim obowiązkiem. Jeśli nauczysz się przedkładania innych nad siebie, będziesz się stawał podobny do Chrystusa, bowiem Jego serce było łagodne i zawsze myślał o innych". Wielu podziwiało ją za dzieło, które stworzyła, ale ona od początku miała świadomość, kto jest prawdziwym autorem jej sukcesów. Gdy w modlitwie pytała Jezusa: "Dlaczego wybrałeś mnie, nie jestem do tego zdolna, jestem głupia, On odpowiedział: "Tak, jesteś, masz rację. Ale dlatego właśnie cię wybrałem, bo nigdy nie uznasz, że cokolwiek jest twoją zasługą. To Moje dzieło".

Matko Tereso z Kalkuty, tak jak Twoja patronka mała Teresa, stałaś się wielką świętą Kościoła. Niech Twój przykład pomoże nam rozpoznać Jezusa w braciach i siostrach będących w potrzebie i z radością odpowiedzieć na Jego wezwanie. Wstaw się u Boga za nami, bo sami jesteśmy w potrzebie. Uproś Jezusa, aby Jego łaska dotknęła naszych słabości i uleczyła nasze rany.
Sylewster Szefer
obrazek

Matka Teresa z Kalkuty

Anioł Miłosierdzia

Szczęście nie może być znalezione bez modlitwy
1910 r. – 1997 r.
Gonxha (Agnes) Bojaxhiu urodziła się 26-ego sierpnia 1910 r. Albańskim rodzicom w Skopje, w mieście, które w tym czasie znajdowało się pod rządami Imperium Otomańskiego. (To miasto jest teraz stolicą byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii). Pięcioro dzieci urodziło się Nikoli i Drondzie Bojaxhiu, ale tylko troje przeżyło. Gonxha była najmłodsza, miała starszą siostrę Agę, i brata Lazara. Jej ojciec był odnosił sukcesy i był znanym przedsiębiorcą, jej matka była gospodynią domową. Ona była najmłodszą z trojga dzieci. Rodzina Gonxha-y była bardzo religijną katolicką rodziną, oni modlili się każdego wieczora i chodzili do kościoła prawie codziennie. To hojność jej rodziny, troska o biednych i mniej zamożnych, wywarła wielki wpływ na życie młodej Matki Teresy. Do 12-ego roku życia ona ukształtowała swoje poglądy i zrozumiała, że jej powołaniem jest pomagać biednym. Kiedy ona była w wieku 18-tu lat, wstąpiła do Zakonu Sióstr Matki Boskiej Loretańskiej w Irlandii. Ona szkoliła się w Dublinie i w Darjeeling, w Indiach, zanim złożyła swoje śluby zakonne w 1937 r. Ona przyjęła imię Teresy od Świętej Teresy z Lisieux, która jest Świętą patronką zagranicznych misjonarzy.

Ona nauczała przez 20 lat w szkole średniej pod wezwaniem Świętej Maryi w Kalkucie, w Indiach. W dniu 10-ego września 1946 r., w czasie, gdy ona jechała pociągiem z Kalkuty do Darjeeling, aby uczestniczyć przez 8 dni w ćwiczeniach duchowych, ona otrzymała boskie wezwanie od Boga "aby służyła Jemu wśród najbiedniejszych z biednych". W 1948 r. Papież Pius XII udzielił Matce Teresie pozwolenia pozostawienia jej obowiązków jako niezależnej siostry zakonnej i ona rozpoczęła dzielenie swojego życia z biednymi, chorymi i głodnymi ludźmi z Kalkuty. Chociaż ona nie miała żadnych funduszy, ona rozpoczęła tworzenie szkoły na otwartym powietrzu dla bezdomnych dzieci. Wkrótce dołączyli do niej woluntariusze i zaczęła nadchodzić również pomoc od różnych organizacji kościelnych, a także od władz miejskich. To umożliwiło jej rozszerzenie zakresu jej pracy i 7-ego października 1950 r., ona otrzymała pozwolenie na założenie jej własnego zakonu "Misjonarek Miłosierdzia", których podstawowym zadaniem była miłość i troska o te osoby, o troszczenie się, o które nikt nie był przygotowany. "Pomóc biednym i polepszyć ich los"; to była jedyna rzecz na jaką ona wydawała jej pieniądze. Matka Teresa powiedziała, że poprzez karmienie i pomaganie tym ludziom: ja karmię i pomagam Panu Jezusowi, to jest to, co On kazał czynić: pomagać biednym. "Kiedy Ja byłem głodny, czy nakarmiliście Mnie, kiedy Ja byłem spragniony, czy napoiliście Mnie, gdy było Mi zimno, czy odzialiście Mnie?" To jest to, co On powiedział. Ona stała się obywatelką Indii w tym samym roku.

Teresa nie była już sama nigdy. Siostra Nirmala została jedną najwcześniejszych uczennic Matki Teresy w zakonie Misjonarek Miłosierdzia, który teraz liczy 3 500 sióstr, prowadzi 569 centrów w 120-u krajach, pomagając każdemu począwszy od osób cierpiących na AIDS i trędowatych aż do sierot i ofiar trzęsienia ziemi. Siostra Nirmala urodziła się w Nirmala Joshi w rodzinie Braminów w 1934 r. w Ranchi, we wschodnim państwie Bihar, w Indiach, gdzie jej rodzice wyemigrowali z Nepalu, w Azji. Siostra Nirmala jest córką oficera Armii Indyjskiej, który pochodził z Nepalu. Ona została wykształcona przez chrześcijańskie misjonarki we wschodnim mieście Patna, w Indiach, ale pozostała wyznawczynią religii Hinduistycznej do 24-ego roku życia, kiedy ona poznała pracę Matki Teresy i nawróciła się na wiarę rzymsko-katolicką. Siostra Nirmala miała stopień magistra w zakresie nauk politycznych, który uzyskała na uniwersytecie w Indiach i dodatkowo wyszkolenie jako prawnik. Ona była jedną z pierwszych sióstr zakonnych kierującą misjami, kiedy ona została wysłana do Panamy, w Ameryce Środkowej. Ona później kierowała misjami w Europie i w Waszyngtonie, D.C., U.S.A., zanim została wybrana na następczynię Matki Teresy. Ona będąc w Kalkucie w Indiach, była kierowniczką zakonnego Skrzydła Kontemplacyjnego, w którym siostry zakonne poświęcały swoje życie medytacji.

W 1952 r. Matka Teresa otworzyła Nirmal Hriday (lub Czyste Serca) - dom dla umierających. Na samym początku ona przywiozła do domu kobietę dosłownie na wpół zjedzoną przez szczury i mrówki i oczyściła ją. Ten Dom dla Umierających stał się coraz bardziej i bardziej popularny, były do niego przywożone osoby, które nie miały, gdzie pójść i tam udzielano im właściwej opieki medycznej. Inną fundacją Matki Teresy był Shishu Bhavan – dom dla dzieci; dzieci, których rodzice nie mogą się nimi opiekować lub których rodzice pozostawili je na ulicy. Matka Teresa rozpoczęła także kolonię dla trędowatych, gdzie oni mogli budować ich własne domy i pracować na ich własnych polach. Kolonia została nazwana Shanti Nagar. Największym problemem, według niej, nie była choroba, ale brak miłości i miłosierdzia, uczucie bycia niepotrzebnym.

W 1979 r., ona otrzymała Nagrodę Nobla i jej pozycja jako największej światowej opiekunki uciskanych została mocno utwierdzona. Do końca jej życia, Matka Teresa była przyjacielem królów i prezydentów na całym świecie. Ale to biedni byli tymi, z którymi ona spędzała najwięcej czasu, podróżując do obszarów ogarniętych wojną tak jak Bejrut i do narodów dotkniętych suszą jak Etiopia, udając się na poszukiwania nowych osób potrzebujących miłości i wsparcia. Matka Teresa otrzymała również inne nagrody za jej pracę z potrzebującymi. Wśród tych nagród jest też Pokojowa Nagroda udzielona w 1971 r. przez Papieża Jana XXIII i Indyjska Jawaharlal Nehru Nagroda za Międzynarodowe Zrozumienie, przyznana w 1972 r..

W 1996 r., jej zdrowie zaczęło się pogarszać z jej brakiem lewej komory, powrotem problemów sercowych, infekcją w klatce piersiowej i ona ponownie pragnęła odejść z pełnionych funkcji. Ostatecznie, w dniu 13-ego marca 1997 r. Matka Teresa zrezygnowała i utorowała drogę do wyboru Siostry Nirmala jako nowej przełożonej Zakonu. Znajdująca się w wieku 87 lat laureatka nagrody Nobla zmarła na ostry atak serca w głównym ośrodku Misjonarek Miłosierdzia, w dniu 5 września 1997 r., o godzinie 21.30.

Ulubione Powiedzenia Matki Teresy

Ja pracuję dla ludzi, ponieważ ja czuję, że muszę coś robić.
Ludzie ogólnie są irracjonalni, nierozsądni i egoistyczni. Oni zasługują jednak, aby być kochanymi w każdym bądź razie.
To jest prawo natury, że dobro, które ty uczynisz, będzie jutro zapomniane. Ale dobra praca musi być kontynuowana.
Twoja uczciwość i szczerość będzie narażała ciebie na problemy, ale twoja praca nie powinna być wstrzymywana z tego powodu, to oznacza świat dla tak wielu ludzi.
Lata twojej ciężkiej pracy mogą być zniszczone w ciągu jednej nocy, to nie powinno powstrzymywać ciebie od twojej ciężkiej pracy.
Pomimo, że dajesz to, co najlepsze dla świata, ty możesz być kopnięty w zęby. W każdym bądź razie czyń jednak to, co najlepsze.
Miejsca jak Kalkuta mogą być widziane na całym świecie, jeśli ty na nie patrzysz.
Kraje rozwinięte cierpią na biedę rozumienia, na biedę woli, samotności i braku miłości i Ducha. Nie ma większej choroby na świecie niż to.
Kiedy ty nie masz niczego, ty masz wszystko.
Osoba, która daje z uśmiechem jest najlepszym dawcą, ponieważ Bóg kocha pogodnych dawców.
To nie rozmiar naszych działań, ale ilość miłości i troski, które są w nie włożone mają znaczenie.
Ty nie powinieneś tracić serca. Bóg jest miłosierny i uprzejmy - On wyposażył ciebie w najlepszy prezent - uśmiech, który może uczynić miliony ludzi szczęśliwymi.
Pokaż swoją uprzejmość poprzez twoją twarz, twoje oczy, twój uśmiech i poprzez ciepło twoich pozdrowień. Ty musisz nosić pogodny uśmiech. Nie dawaj tylko swojej opieki, ale dawaj też swoje serce.

Beatyfikacja Matki Teresy:

Beatyfikacja Matki Teresy miała miejsce 19-ego października 2003 r. Wiele osób wierzy, że Błogosławiona Matka Teresa będzie kiedyś kanonizowana jako święta Kościoła Katolickiego i jej beatyfikacja jest ostatnim krokiem na ścieżce do świętości.
Sługa Boga, który jest beatyfikowany jest nazwany “Błogosławionym.” Błogosławiony może być kanonizowany po wydarzeniu się jednego więcej cudu przypisywanemu jego wstawiennictwu. Kiedy Papież stwierdzi, że Sługa Boży naprawdę żył heroicznym Chrześcijańskim życiem, on lub ona jest potem nazwany “Czcigodnym Sługą Bożym.” Po zatwierdzeniu cudu przypisywanego wstawiennictwu tej osoby, ceremonia beatyfikacji może być prowadzona.
W ostatnim roku papież zatwierdził cud przypisywany jej wstawiennictwu. Na wsi Danghum, Monika Besra miała bóle brzucha, które jak ona wierzyła, były spowodowane przez guza (nowotwór). Ale ten guz znikł, kiedy Monika przyłożyła medalik z wizerunkiem Matki w miejsce jej bólu. To jest traktowane jako istotny krok w kierunku kanonizacji Matki lub błogosławieństwa & świętości.
Drugi cud jest potrzebny, aby uczynić ją świętą. Matka Teresa jest na swej drodze do ogłoszenia jej świętą. Jest cud przypisywany jej.

Modlitwa Matki Teresy

Drogi Panie Jezu, pomóż mi rozpowszechnić Twoją woń, gdziekolwiek ja idę. Napełnij moją duszę Twoim Duchem i Miłością. Przeniknij i władaj całym moim jestestwem, tak całkowicie, żeby całe moje życie było promieniowaniem Ciebie. Świeć poprzez mnie i bądź tak we mnie, żeby każda dusza, z którą ja się kontaktuję mogła poczuć Twoją obecność w mojej duszy. Pozwól im podnieść oczy i widzieć już dłużej nie mnie, ale tylko Pana Jezusa. Zostań ze mną, a potem ja zacznę świecić tak jak Ty świecisz, aby świecić by stać się światłem dla innych.
Amen.

Słowa Matki Teresy

My także musimy być:
Światłem Miłosierdzia
Prawdą Pokory
Życiem Świętości

Visitors:

Copyright © 2001-108 Marypages Design. Wszystkie prawa zastrzeżone.