Italo Calvino - Niewidzialne miasta.zip

Carol Shields - Kronika ryta w kamieniu

Powieści i opowiadania współczesnej pisarki kanadyjskiej Carol Shields (ur. 1935) cieszą się ogromnym powodzeniem w jej rodzinnym kraju, a także za granicą. Krytyka zwraca uwagę na poetycką wyobraźnię, inteligencję i poczucie humoru autorki, pod której piórem historie zwykłych, na pozór nieciekawych bohaterów ujawniają głęboką prawdę o życiu ludzkim, fascynują i wzruszają. "Kronika ryta w kamieniu" przyniosła autorce kanadyjską Nagrodę Gubernatora dla najlepszej powieści 1993 r. oraz wiele innych wyróżnień, a wreszcie także amerykańską Nagrodę Pulitzera. Jest to historia jednego życia, rozciągającego się od pierwszych lat naszego wieku aż do początku lat dziewięćdziesiątych. Daisy Goodwill wspomina kolejne etapy swej biografii - dzieciństwo spędzone u przybranej matki, ślub i niemal natychmiastowe wdowieństwo, drugie małżeństwo i macierzyństwo, lata pracy, starość - usiłując odnaleźć jakiś ogólny sens w swoim życiu, a także zrozumieć rolę, jaką sama odegrała w życiu innych ludzi. Przenikliwe, dowcipne, a czasami ironiczne spojrzenie na przemiany obyczajowe społeczeństw Kanady i Stanów Zjednoczonych w naszym stuleciu, szacunek dla poetyckiej wartości szczegółu oraz niezwykła umiejętność wczuwania się w stany psychiczne bohaterów umożliwiły Carol Shields stworzenie powieści, którą mimo jej niewielkich rozmiarów czyta się jak rozległą sagę, zachwycającą epickim rozmachem i bogactwem treści.

Marlen Haushofer - Ściana

Książka niepodobna do innych. Bohaterka książki wybiera się wraz z przyjaciółmi na wycieczkę do lasu. Przyjaciele znikają a między bohaterką i resztą świata pojawia się niezniszczalna, przezroczysta ściana. Kobieta jest sama z otaczającą ją naturą i zmuszona do życia w tych nowych warunkach odkrywa świat i siebie na nowo. Jedyne jej towarzystwo to pies, krowa i kot. Książka pisana jest w formie pamiętnika i pokazuje walkę z samotnością, z trudnościami, z monotonią ale i odkrywanie samego siebie w życiu zgodnym z rytmem natury. Marlen Haushofer nie wyjaśnia i nie tłumaczy niczego. Do końca nie wiadomo dlaczego tak się stało. Nie chodzi w tej książce o niesłychane, szokujące zakończenie fantastycznej historii i wyjaśnienie kto z kim i dlaczego. Ani bohaterka ani my nie odkryjemy tajemnicy opisanych wydarzeń.

Stefan Chwin - Dolina Radości

Europa w ważnym momencie: lata 20. i 30. XX wielu. Bohater, genialny mim i charakteryzator, zostaje wplatany w najważniejsze ówczesne wydarzenia - od partyjnych zjazdów NSDAP, po dbanie o zwłoki Lenina. Spotyka wielu najważniejszych ludzi tamtej epoki. Jego zdolność do wcielania się w każdą postać jest jego błogosławieństwem i przekleństwem zarazem...

Miodrag Bulatović - Bohater na ośle

Miodrag Bulatović w powieści "Bohater na ośle" pokazuje absurd i okrucieństwo wojny. Wojny, w której tle słychać nieustanny lament kobiet opłakujących mężów i synów, płacz wynędzniałych dzieci. Akcja utworu rozgrywa się w małej wiosce w Czarnogórze okupowanej przez Włochów. Autor przedstawia okupantów jako tchórzliwych, nie umiejących walczyć żołnierzy, ostro krytykuje również swoich rodaków. Książka przepełniona jest ironią, pojawiają się również elementy fantastyczne.

Péter Esterházy - Harmonia Caelestis

"Harmonia caelestis" to najbardziej znana powieść Pétera Esterházego, laureata wielu europejskich nagród literackich, między innymi Nagrody Pokojowej Niemieckich Księgarzy, potomka jednego z najznamienitszych rodów arystokratycznych. Opublikowana w roku 2000, stała się sensacją nie tylko na Węgrzech, ale w całej niemal Europie. Autor pracował nad nią dziewięć lat, gromadząc materiały. Pierwsza część powieści to zbiór anegdot, wypisków, obrazków z różnych epok, cytatów i parafraz ułożonych w intrygującą mozaikę refleksji i przypowieści. W drugiej części autor opowiada o historii swojej najbliższej rodziny, o życiu arystokracji węgierskiej w czasach komunizmu: o utracie majątku, wysiedleniu z Budapesztu na prowincję, biedzie, trudnościach w znalezieniu pracy, donosach, próbie zachowania godności i stylu. Nie jest to jednak typowa saga rodzinna ani powieść autobiograficzna, to opowieść zawikłana, wieloznaczna i pełna ironicznego humoru. Jak mówi sam autor: "Znajdzie się więc czytelnik, który czytając tę książkę jako kronikę, odkryje tysiące braków. Choć została stworzona z rzeczywistości, czytać ją należy jako powieść, i nie żądać od niej ani mniej, ani więcej, niż powieść może dać (wszystko)".