Jérome Ferrari - Kazanie o upadku Rzymu.zip
-
1983 - W upale i kurzu -
2001 - W cieniu słońca -
2002 - Opętanie -
2008 - Morfina -
A. S. Byatt -
Alan Sillitoe -
Aleksander Kuprin -
André Malraux -
Andrea Camilleri -
Andrzej Wydrzyński -
Anita Brookner -
Ariel Dorfman -
Arkadij i Gieorgij Wajner -
Carol Shields -
David Lodge -
Gilbert Adair -
Indra Sinha -
Irène Némirovsky -
Isabel Allende -
Iwan Bunin -
James Gordon Farrell -
Jamil Ahmad -
John Barth -
Jorge Franco -
José Lezama Lima -
Kornel Filipowicz -
M.L. Stedman -
Marlen Haushofer -
Michaił Zoszczenko -
Miodrag Bulatović -
music -
Natasha Solomons -
Olga Tokarczuk -
Péter Esterházy -
Pierre La Mure -
Piper Kerman -
Pisarze Białoruś -
Richard Adams -
Robert P. Davis -
Ruth Prawer Jhabvala -
Sarah Waters -
Sebastian Barry -
Swietłana Aleksijewicz -
Thomas Keneally -
Toni Morrison -
Vincente Lenero -
William Boyd -
William Carlos Williams -
Zadie Smith -
Zbigniew Kruszyński
Vladimir Nabokov - Oko
Krótka, ale smakowita powieść Vladimira Nabokova (1899-1977) Oko, napisana na przełomie roku 1929 i 1930, jest bardzo ważna w dorobku pisarza jako pierwsze pojawienie się pewnych istotnych dla jego twórczości tematów, zabiegów i tendencji. To najwcześniejsza Nabokovowska powieść, w której narracja prowadzona jest nie w trzeciej, ale w pierwszej osobie. To także najwcześniejsza jego powieść, w której pojawiają się jako problemy pierwszoplanowe zagadnienia solipsyzmu i tożsamości. Wreszcie jest to pierwsza powieść, w której stykamy się z fałszywą wizją świata, prezentowaną przez człowieka niezrównoważonego psychicznie. W Oku należy więc widzieć poprzednika wielu arcydzieł rosyjsko-amerykańskiego prozaika, na przykład Rozpaczy, Lolity i Bladego ognia.
Angel Wagenstein - Pożegnanie z Szanghajem
"Pożegnanie z Szanghajem" to ostatnia część trylogii Angela Wagensteina, poświęconej losom Żydów na przestrzeni kilku dziesięcioleci ubiegłego stulecia. Powieść, oparta na faktach, przypomina mało znane tragiczne wydarzenia związane z tzw. szanghajskim gettem.
Gilbert Adair - Marzyciele
Paryż, rok 1968. Rodzeństwo młodych Francuzów i amerykańskiego studenta szkoły filmowej łączy wspólna, żarliwa pasja - kino. Kiedy z niezrozumiałych dla nich politycznych przyczyn Kinoteka Francuska zamyka podwoje, razem szukają nowych „sztucznych rajów" z dociekliwością właściwą ich wiekowi. Zostają przyjaciółmi, a potem kochankami, którzy niczym bohaterowie fantazji markiza de Sade zstępują do piekieł seksualnego uzależnienia w całkowitej izolacji od zewnętrznego świata. Pewnego dnia jednak przez okno wpada do mieszkania historia. „Marzyciele", pierwsza powieść Gilberta Adaira, to osobista, intymna historia trojga młodych ludzi, rozegrana na tle historii paryskiego maja 1968 roku. Wpisana w perwersyjny trójkąt erotyczny fabuła, zgodnie z logiką swej „filmowej" narracji, prowadzi do zaskakującej puenty, będącej symbolicznym oskarżeniem opresyjnego „systemu" i apologią kontestatorskiej „rewolucji" lat sześćdziesiątych. To także hołd złożony młodości, wolności, „wyobraźni na ulicach", sztuce i fundamentalnemu ludzkiemu prawu do stanowienia o sobie, ubrany w formę pełnego radości życia poematu - bo choć „niewinni czarodzieje" ulicznych barykad nie potrafią zapanować nad mrocznymi instynktami, potrafią ostatecznie udowodnić swoje człowieczeństwo.
Angel Wagenstein - Daleko od Toledo czyli rzecz o Abrahamie Pijanicy
Wydalony z Bułgarii w czasach komunizmu Berto Cohen powraca na krótko do swego rodzinnego miasta jako profesor z okazji międzynarodowego sympozjum bizantynologów. Angel Wagenstein ożywia w ten sposób mikroklimat swego dzieciństwa, spędzonego w Płowdiwie, który uchodził za najpiękniejsze i najbardziej kosmopolityczne miasto na Bałkanach. Chłopięce lata Berto upływały w środowisku sefardyjskich Żydów, wypędzonych z Hiszpanii w końcu XV wieku. Sefardyjczycy posługiwali się językiem nazywanym „ladino”, będącym specyficzną odmianą hiszpańskiego. Zajmowali w Płowdiwie całą dzielnicę, podobnie jak inne mniejszości etniczne – Cyganie, Ormianie i Turcy. Subtelna nić zdarzeń wije się między teraźniejszością i przeszłością – rozdzierająca nostalgia miesza się z aferą spekulantów nieruchomości, dawna dziecięca miłość z jej dojrzałą już postacią, a poszukiwanie utraconej przeszłości z bezkompromisowym wizerunkiem współczesnej Bułgarii. Jednakże powieść jest zdominowana przez postać tytułowego bohatera – Abrahama El Borrachona – Pijanicy, blacharskiego mistrza i genialnego konfabulatora, a zarazem uprzywilejowanego świadka schyłku epoki. To właśnie dziadek Abraham i jego żona byli wychowawcami małego Berto, którego rodzice wcześnie osierocili, ginąc w zamachu bombowym, i siłą rzeczy nie kto inny, lecz dziadek Abraham ujawnia młodemu wnukowi sens ludzkiej egzystencji, a czyni to przy współudziale chodzącego w kieracie osła…
Thomas Bernhard - Korekta
Bohaterami wydanej w 1975 roku powieści są trzej dawni koledzy szkolni, pochodzący z Górnej Austrii. Narrator, matematyk z Uniwersytetu w Cambridge, przyjeżdża po latach nad rzekę Aurach do preparatora ptaków Hoellera i wprowadza się na poddasze jego domu, gdzie zamierza zebrać i uporządkować tysiące notatek, pozostawionych tam przez ich przyjaciela Roithamera, profesora fizyki w Cambridge. Roithamer, postać wykazująca wiele podobieństw do słynnego filozofa Ludwiga Wittgensteina, przez wiele lat budował dla siostry w geometrycznym centrum tamtejszego lasu osobliwy budynek nazywany Stożkiem, a dowiedziawszy się o jej śmierci, popełnił samobójstwo. Towarzyszymy w próbie rekonstrukcji rozpadu osobowości geniusza, nieustannie zmuszającego się do korygowania swoich przemyśleń, zanim proces ten przerwie właściwa korekta – śmierć. Jedyną logiczną konkluzją życia jest zanegowanie własnego istnienia. "Korekta", jeden z kamieni milowych w ewolucji Bernharda, mimo przytłaczającego tematu, stanowi pasjonującą lekturę. Mistrzostwo języka tej powieści, swą formą i energią afirmuje życie w stopniu wyższym niż w innych jego wielkich powieściach.
Iris Murdoch - Dzwon
"Dzwon" - studium dwóch całkowicie odmiennych sposobów podejścia do moralności i religii - uznawany jest za najlepszą powieść Iris Murdoch. Spokojne, pracowite i pobożne życie ekscentrycznej wspólnoty religijnej żyjącej z dala od świata zakłóca drobny incydent. Przyjazd lekkomyślnej i lekceważącej zasady żony jednego z rezydentów wspólnoty burzy pozorny ład. W miarę upływu czasu sprawy komplikują się coraz bardziej, na jaw wychodzą coraz to nowe tajemnice... Osią znakomicie skonstruowanej fabuły jest instalacja dzwonu w stojącym na uboczu Opactwie, z którym związana jest mroczna średniowieczna legenda. Czy to możliwe, by ta legenda wywarła wpływ na współczesnych? Iris Murdoch brawurowo łączy w tej powieści realizm, fantastykę i grozę, z równym mistrzostwem kreując tak sceny komiczne, jak i wzruszające.
Ewa Szelburg-Zarembina - Rzeka kłamstwa - Wędrówka Joanny
Książka opowiada o losach Joanny, którą macocha odesłała z rodzinnego domu do rodziny wuja. Niekochana, samotna dziewczyna zachowuje zdumiewającą prawość i moralność w obłudnym świecie. A w końcu odnajduje także prawdziwą miłość i buduje swój szczęśliwy dom...
Graham Swift - Kraina wód
Powieść ta, uznana za jedno z największych wydarzeń w literaturze brytyjskiej ostatniego ćwierćwiecza, została wyróżniona licznymi nagrodami (nagroda literacka dziennika "The Guardian", nagroda im. Winifred Holtby i włoska Premio Grinzane Cavour), a także sfilmowana (rolę narratora zagrał Jeremy Irons). Autor, należący do czołowych pisarzy angielskich, członek Królewskiego Towarzystwa Literatury, ukazuje w "Krainie wód" burzliwe dzieje kilku pokoleń mieszkańców regionu zwanego Fenlandią, odnosząc osobiste losy swoich bohaterów do historii Imperium Brytyjskiego.
Mo Yan - Żaby
Wan Serce bardzo szybko stała się legendą w swojej rodzinnej wiosce i najbliższej okolicy. Pierwsza wykształcona położna, która starała się zakończyć zabobonne praktyki, stanowiące zagrożenie dla matek i dzieci. Bohaterka, która dzięki swoim zdolnościom i powołaniu uratowała setki istnień. Gorliwa komunistka, bez wahania występująca przeciwko duchom, przodkom i ludowej magii. Kobieta, która poświęciła swoje życie na wykonywanie rozkazów, których nikt nie był w stanie zrozumieć, a za którym posłuszeństwo została znienawidzona i potępiona przez najbliższych. Powód śmiechu i płaczu, radości i rozpaczy – główna bohaterka dramatu z historią w tle. Mo Yan po raz kolejny wprowadza w czytelników w egzotyczny świat chińskiej kultury. W charakterystyczny dla siebie sposób łączy wschodnią mitologię i kulturę z życiem w bezwzględnych, komunistycznych realiach. Żaby to bez wątpienia jedna z najbardziej kontrowersyjnych powieści chińskiego laureata Nagrody Nobla, podejmująca niełatwy temat kontroli urodzeń i związanych z nią, często brutalnych i niełatwych do zrozumienia działań.