Wielki.krol.i.jego.nastepca,Feliks.Kiryk.cbr

Renomowana pozycja historyczna traktująca o największym bodaj królu Polskim Kazimierzu Wielkim.

„Król Kazimierz przykładał przede wszystkim wagę do sprawiedliwości we wszystkich stanach, bo jak powiadał sprawiedliwość w narodzie szczęście i dobrobyt przynosi całemu ludowi”.

Roku Pańskiego 1333 (...) Kazimierz ze czcią koronowany w katedrze krakowskiej na króla Polski. Kazimierz objął rządy w kraju tylko częściowo zjednoczonym. Poza granicami królestwa pozostawały takie ziemie, jak Śląsk, Pomorza, Kujawy, Mazowsze. Zanim rozpoczął walkę o odzyskanie utraconych ziem rozpoczął działania zmierzające do umocnienia państwa. Król budował zamki (około 53) i okalał miasta murami obronnymi (23). Za czasów Kazimierza Wielkiego zaczęto wznosić budowle z łamanego kamienia i cegły spajanych wapienną zaprawą. Zamki i warownie król obsadzał załogami rycerzy z tzw. pospolitego ruszenia lub żołnierzami zaciężnymi. Każdy cech, czy konfraternia kupiecka była zobowiązania do obrony wyznaczonej części murów, bram i baszt miejskich, posiadała własne zapasy amunicji. Terytorium państwa Kazimierza powiększyło się 2,5 razy. Odrzucony od Pomorza przez Krzyżaków król widział szansę otwarcia państwa na Morze Czarne.
Kazimierz doprowadził do spisania prawa w tzw. statutach. Statuty te docenili następcy króla, przepisując je tak, że dotrwały jako prawo do końca XVIII wieku. Król Kazimierz przeprowadził również reformę pieniądza - wprowadził nową monetę: grosz polski. W czasach panowania Kazimierza prężnie rozwijało się górnictwo. Historycy podkreślają, że w samej Wielkopolsce przybyło ponad 50 miast. Inicjatywa króla przejawiała się również w budowie dróg, organizacji systemu celnego, targów, a także w nadawaniu przywilejów. Kazimierz Wielki fundował nowe kościoły, ozdabiał i wyposażał już istniejące. Do dziś zachowały się katedra krakowska na Wawelu, katedra w Sandomierzu. Jednym z najdonioślejszych dokonań Kazimierza Wielkiego było powołanie w 1364 roku uniwersytetu krakowskiego, który miał kształcić przyszłych urzędników królewskich i światłych ludzi.