Msza Święta Największym Skarbem

 Msza święta to jest uroczystość rocznicowa. Liturgiczne powtórzenie Ostatniej Wieczerzy. Innymi słowy, jest to uobecnienie tamtego wydarzenia.
Liturgia Mszy świętej jako całość stanowi jeden wielki symbol Ostatniej Wieczerzy, a zarazem symbol Jezusa. Posługuje się przy tym rozmaitymi pomocniczymi symbolami. I tak, jest nim celebrans, czyli kapłan, który prowadzi tę rocznicową uroczystość w zastępstwie Jezusa. Ludzie obecni na Mszy świętej zastępują apostołów. Jest ołtarz - symbol stołu z Wieczernika, biały obrus, woda, chleb, wino, kielich, biała szata celebransa, są świece, podniesione ręce, przyklęknięcia, błogosławieństwa, czytania Pisma Świętego, śpiewane psalmy.
Zwracamy uwagę na pojęcie symbolu - który jest kluczem do całej liturgii. Od słowa symbalein: łączyć dwie różne części w jedną całość - przynależące do siebie. Tak jak ułamany kamyczek z ogromnej skały i złączony na nowo, tworząc jedną całość. Jedna część jest widoczna, a druga część jest niewidoczna. Z tym że kamyczkiem jest obrzęd liturgiczny, który sprawujemy, a skałą jest rzeczywistość duchowa, z którą jednoczymy się za pomocą tego obrzędu liturgicznego, w którym uczestniczymy. Przez Mszę świętą łączymy się z Ostatnią Wieczerzą.
To porównanie skały i odłamka ze skały pozwala nam uświadomić sobie, że bogactwo rzeczywistości duchowej, w które wprowadza nas uczestnictwo w obrzędzie liturgicznym, jest ogromne, a praktycznie rzecz biorąc, niewyczerpalne jak na nasze ludzkie możliwości.
Nasze uczestniczenie we Mszy świętej polega na tym, że się utożsamiamy z tym, co się dzieje przy ołtarzu.
Na moment zatrzymajmy się przy tym fenomenie: utożsamiać się. To nie tylko zrozumieć, to nie tylko zobaczyć, usłyszeć, ale raczej zaakceptować, przyjąć i przejąć się, uruchomić swoją intuicję, ogarnąć "na raz" tę rzeczywistość, która nas przerasta, całym naszym człowieczeństwem, "całym sobą".
Jeżeli stoisz nie jako uczestnik, ale tylko jako obserwator, to nie jesteś w stanie nie tylko odebrać symbolu, ale nawet cokolwiek zrozumieć z tego, co się dzieje na twoich oczach. Jesteś dla misterium eucharystycznego całkowicie zamknięty. To wszystko, na co patrzysz, jest dla ciebie całkowicie obce, niezrozumiałe czy wręcz groteskowe. W najlepszym razie: nudne. Symbol potrafisz odebrać dopiero wtedy, gdy się utożsamiasz z tym, co się dokonuje, poprzez całą obrzędowość Mszy świętej.
Msza święta stara się intensywnie wciągać nas w swoje misterium. Świadczy o tym już sam fakt, że nie ma ścisłego podziału na widzów i aktorów, bo cały kościół śpiewa pieśni mszalne, wszyscy obecni odpowiadają na wezwania księdza. Recytują takie modlitwy, jak "Panie, zmiłuj się", "Chwała na wysokości Bogu", "Wierzę w Boga Ojca", "Ojcze nasz", "Baranku Boży". Jak również czytają Pismo święte. Może przyjąć Komunię świętą każdy uczestnik, nie tylko kapłan.
Milowym krokiem w tym kierunku była reforma posoborowa: zastąpienie łaciny w liturgii mszalnej przez teksty w językach lokalnych. I kolejna reforma - na pozór drobna, ale przecież, jak to czas wykazał, o znaczeniu istotnym - to tzw. ołtarz posoborowy, który zwrócił celebransa twarzą do ludzi. A to wszystko sprawia, że Msza święta nie jest obcym obrzędem, ale staje się naszym obrzędem, naszym sakramentem, naszym symbolem, w który my jesteśmy wtopieni.

* * *

Eucharystia jest odbiciem - Symbolem Jezusa. Bo Msza święta nie sprowadza się do dwóch zdań konsekracyjnych nad chlebem i winem, ale przekazuje Go nam cały jej przebieg. I dopiero wtedy możemy przeżyć cud, który przeistacza nas: uczestników Mszy świętej.
Ważna jest więc cała Msza święta, a nie tylko moment tzw. Podniesienia. Jezus jest duchowo obecny w całej Mszy świętej, a nie tylko pod postaciami Chleba i Wina. Powtarzamy: nie tylko Chleb i Wino, ale cała Msza święta od pierwszego znaku krzyża świętego do ostatniego błogosławieństwa uobecnia nam Jezusa, Jego życie, śmierć i zmartwychwstanie.
Przeistoczenie - transsubstancjacja, Przemiana następuje w nas - nastąpić powinna: w uczestnikach Mszy świętej. Przez Mszę świętą jednoczymy się z Bogiem: upodabniamy się do Niego, za pośrednictwem Jezusa. To jest istota Mszy świętej. O to chodzi we Mszy świętej. To jest jej celem. Abyśmy wychodzili po Mszy świętej innymi niż wtedy, gdyśmy przyszli.

KS. MIECZYSŁAW MALIŃSKI

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder