Kraszewski Józef Ignacy - Kamienica w Długim Rynku; Milion posagu.pdf
drzewko214 / Kraszewski Józef Ignacy - Kamienica w Długim Rynku; Milion posagu.pdf
Download: Kraszewski Józef Ignacy - Kamienica w Długim Rynku; Milion posagu.pdf
Pobierz1,54 MB
Ktokolwiek zwiedzał Gdańsk i jego okolice — przyznać musi, że mało miast w
Europie tak średniowieczny na sobie zatrzymało charakter, nie wyrzekając się
wszakże tego, czym żyje teraźniejszość i zapewnia się przyszłość. Miasta jak
ludzie mają właściwą fizjognomią, a śmiesznym by było utrzymywać, że ona
jest dziełem przypadku i nie ma żadnego głębszego znaczenia. Owszem, jak w
człowieku, tak w mieście rysy ogólne twarzy dla fizjognomisty mówią wiele...
tak wiele, iż z nich przeszłość niemal całą, teraźniejszość w części, a przyszłość
choć po trosze odczytać można. Gdańsk należy do tych szczęśliwych
staruszków, których poczciwy, długi, pracowity żywot wypiętnował się na licu;
a mimo wieku jest i krasa na policzkach, i życie w oczach zmarszczkami
okrytych. Jak z pompejańskich gruzów, tak z tych szczytów XVII i XVIII
wieku, z gotyckich budowli XIII i XIV, słychać przeszłość opowiadającą dzieje
nadmorskiej osady, miasta, grodu, portu i targowicy... Na każdym kroku spotyka
podróżny jakąś niezbyt zawikłaną zagadkę, którą sobie z przyjemnością, nie
łamiąc bardzo głowy, wysylabizowuje. Nie szkodzi to też nic Gdańskowi, że jest
i dla artysty pełnym wzorów, motywów, tematów do ślicznych obrazków.
A któż policzy, ile w tych ścianach, gankach, na poddaszach, po uliczkach i
zakątach kryje się podań, powieści, dramatów i obłamków żywota ludzkiego?
Europie tak średniowieczny na sobie zatrzymało charakter, nie wyrzekając się
wszakże tego, czym żyje teraźniejszość i zapewnia się przyszłość. Miasta jak
ludzie mają właściwą fizjognomią, a śmiesznym by było utrzymywać, że ona
jest dziełem przypadku i nie ma żadnego głębszego znaczenia. Owszem, jak w
człowieku, tak w mieście rysy ogólne twarzy dla fizjognomisty mówią wiele...
tak wiele, iż z nich przeszłość niemal całą, teraźniejszość w części, a przyszłość
choć po trosze odczytać można. Gdańsk należy do tych szczęśliwych
staruszków, których poczciwy, długi, pracowity żywot wypiętnował się na licu;
a mimo wieku jest i krasa na policzkach, i życie w oczach zmarszczkami
okrytych. Jak z pompejańskich gruzów, tak z tych szczytów XVII i XVIII
wieku, z gotyckich budowli XIII i XIV, słychać przeszłość opowiadającą dzieje
nadmorskiej osady, miasta, grodu, portu i targowicy... Na każdym kroku spotyka
podróżny jakąś niezbyt zawikłaną zagadkę, którą sobie z przyjemnością, nie
łamiąc bardzo głowy, wysylabizowuje. Nie szkodzi to też nic Gdańskowi, że jest
i dla artysty pełnym wzorów, motywów, tematów do ślicznych obrazków.
A któż policzy, ile w tych ścianach, gankach, na poddaszach, po uliczkach i
zakątach kryje się podań, powieści, dramatów i obłamków żywota ludzkiego?
Komentarze:
Aby dodawać komentarze musisz się zalogować
Inne foldery z plikami do pobrania
Inne pliki do pobrania z tego chomika
Od chwili ukazania się książki Manuela Puiga minęło przeszło 20 lat, podczas których literacki pierwowzór doczekał się ekranizacji, a także wystawienia na scenach teatralnych i muzycznych całego świata i nic nie wskazuje na to, aby zainteresowanie tym utworem w którejkolwiek z jego form miało prędko przeminąć. Pocałunek kobiety pająka dotyka bowiem zjawisk ciągle aktualnych, a nawet z biegiem lat zyskujących na intensywności. Mowa tu o wpływie tzw. kultury masowej na mentalność przeciętnego człowieka, sposób jego postrzegania świata, kształtowanie jego wrażliwości i stosunków z innymi ludżmi. Bohaterowie Puiga to dwaj siedzący w jednej celi więżniowie, z których jeden - homoseksualista Molina - dla zabicia czasu relacjonuje drugiemu - politycznemu Valentinowi - treść oglądanych kiedyś filmów bardzo podrzędnej kategorii. Opowieści, jakie snuje, niczym pajęczyna oplatają obu mężczyzn zmieniając ich wzajemne relacje i otwierając oczy na sprawy, o których żaden z nich dotychczas nie miał pojęcia...
Emerytowany policjant w roli Świętego Mikołaja, zakochana w niewidomym grajku ułomna służąca, klienci biura matrymonialnego, złodziejaszek, który postanowił być uczciwy, sprytne małżeństwo organizujące pogrzeb odsądzonej od czci prostytutki oto tylko kilka zaledwie postaci z jakże bogatej galerii bohaterów tych oryginalnych, o nieoczekiwanych pointach opowiadań. Świeży i bogaty język, pełen to zjadliwej, to pobłażliwej ironii, niebanalny rysunek psychologiczny postaci, pochwała wyższych wartości moralnych – oto dominujące cechy prezentowanych w tym tomie opowiadań...
Piłat porusza bolesny i wciąż aktualny problem stosunku dzieci do starych rodziców i na przykładzie interesującej fabuły pokazuje, jak nawet najbardziej poprawny stosunek do rodziców i skrupulatne wypełnianie obowiązków wobec nich pozbawione ciepła i zrozumienia - prowadzą do ludzkiej tragedii.
"Przy płonącym ogniu nie czuła się samotna nawet wtedy, kiedy była sama w
mieszkaniu.
Teraz także siedziała przykucnięta na stołku przed otwartym paleniskiem.
Kiedy zadzwonił Antal, nie wiedziała, co zrobić z trzymanym w ręku chlebem,
i wzięła go Ze sobą do przedpokoju. Antal najpierw spojrzał na nią, potem
chwycił ją w ramiona i ten gwałtowny ruch zdradził to, czego nie chciał
wyrazić słowami. Oczy starej kobiety napełniły się łzami, które jednak nie
spłynęły po twarzy, tylko zatrzymały się na dolnej powiece. Jej wrodzona i
wpajana przez całe życie uprzejmość wzięła górę nad odruchem i wyszeptała:
– Dziękuję, synu."
