Kraszewski Józef Ignacy - Złote jabłko, czyli marzenia mieszczucha.pdf
drzewko214 / Kraszewski Józef Ignacy - Złote jabłko, czyli marzenia mieszczucha.pdf
Download: Kraszewski Józef Ignacy - Złote jabłko, czyli marzenia mieszczucha.pdf
Pobierz1,7 MB
...Kamienice te istniały od bardzo dawna, zda się od XVII wieku, w imieniu i
posiadaniu Balów, których ostatnim potomkiem był pan Erazm. Ale najprzód
opiszemy pana Bala.
Był to człowiek lat średnich, niewielkiego wzrostu, okrągławy i pękaty,
uśmiechnięty często, wesół prawie zawsze, znany z najpoczciwszego serca i
niesłychanej żywości, której nawet wzrastająca tusza nie powściągnęła. W
mieście taka postać jak jego, niepospolicie oryginalna wyrazem twarzy i
ruchami, a niekiedy i strojem, tak uderzała wszystkich, że nie było ulicznika, co
by nie znał pana Erazma i czapki przed nim nie zdejmował lub figlów mu nie
płatał.
Znano go nawet aż na Pradze. Są bowiem mniej oryginalni ludzie, których
dziwaczna trochę fizys nie tak uderza za pierwszym wejrzeniem, i ci ledwie na
swoich ulicach lub w bliższej tylko okolicy są znani. Drudzy aż na trzecią i
czwartą bywają popularni, a pan Erazm całe miasto zachwycał swą naiwną,
poczciwą, zawsze zakłopotaną, wesołą i pośpiech malującą twarzą. Najmniej
znacząca drobnostka niesłychanie go obchodziła, ogniem pałał na rzecz
najobojętniejszą; gdy rozprawiał, to krzyczał; gdy się witał, śmiał się o trzy
kroki, a mając interes, zdawał się co chwila zabierać do bitwy. Wszystkiemu
podobno winien był, jeśli się nie mylę, temperament krwisto-nerwowy czy
nerwowo-krwisty, do którego pan Erazm Bal miał szczęście lub nieszczęście
należeć...
posiadaniu Balów, których ostatnim potomkiem był pan Erazm. Ale najprzód
opiszemy pana Bala.
Był to człowiek lat średnich, niewielkiego wzrostu, okrągławy i pękaty,
uśmiechnięty często, wesół prawie zawsze, znany z najpoczciwszego serca i
niesłychanej żywości, której nawet wzrastająca tusza nie powściągnęła. W
mieście taka postać jak jego, niepospolicie oryginalna wyrazem twarzy i
ruchami, a niekiedy i strojem, tak uderzała wszystkich, że nie było ulicznika, co
by nie znał pana Erazma i czapki przed nim nie zdejmował lub figlów mu nie
płatał.
Znano go nawet aż na Pradze. Są bowiem mniej oryginalni ludzie, których
dziwaczna trochę fizys nie tak uderza za pierwszym wejrzeniem, i ci ledwie na
swoich ulicach lub w bliższej tylko okolicy są znani. Drudzy aż na trzecią i
czwartą bywają popularni, a pan Erazm całe miasto zachwycał swą naiwną,
poczciwą, zawsze zakłopotaną, wesołą i pośpiech malującą twarzą. Najmniej
znacząca drobnostka niesłychanie go obchodziła, ogniem pałał na rzecz
najobojętniejszą; gdy rozprawiał, to krzyczał; gdy się witał, śmiał się o trzy
kroki, a mając interes, zdawał się co chwila zabierać do bitwy. Wszystkiemu
podobno winien był, jeśli się nie mylę, temperament krwisto-nerwowy czy
nerwowo-krwisty, do którego pan Erazm Bal miał szczęście lub nieszczęście
należeć...
Komentarze:
Aby dodawać komentarze musisz się zalogować
Inne foldery z plikami do pobrania
Inne pliki do pobrania z tego chomika