1QIsaa(znany również jako Wielki Zwój Izajasza) – jeden z siedmiu zwojów znad Morza Martwego odkrytych w Qumran w 1947 roku.htm

greki / Qumran / Rękopisy z Qumran / 1QIsaa(znany również jako Wielki Zwój Izajasza) – jeden z siedmiu zwojów znad Morza Martwego odkrytych w Qumran w 1947 roku.htm

Download: 1QIsaa(znany również jako Wielki Zwój Izajasza) – jeden z siedmiu zwojów znad Morza Martwego odkrytych w Qumran w 1947 roku.htm

Pobierz

225 KB

1QIsaa (znany również jako Wielki Zwój Izajasza) – jeden z siedmiu zwojów znad Morza Martwego odkrytych w Qumran w 1947 roku[a]. Jest to rękopis spisany na pergaminie pochodzący z około 125 roku p.n.e. co sprawia, że jest to również jeden z najstarszych rękopisów z Qumran[b].

Spis treści

1 Opis
2 Historia zwoju
3 Zobacz też
4 Uwagi
5 Przypisy
6 Bibliografia

Opis

1QIsaa jest największym i zarazem jednym z najlepiej zachowanych zwojów spośród wszystkich rękopisów biblijnych. Jest również jedynym prawie kompletnym zwojem z Qumran. Zwój ten składa się z 17 arkuszy pergaminu co daje łączną długość 734 cm przy szerokości sięgającej do 28 cm. Zawiera wszystkie 66 rozdziałów biblijnej Księgi Izajasza spisanych w 54 kolumnach po 31 linijek na kolumnę i do około 50 liter na linijkę. Zwój ten jest o tysiąc lat starszy niż najstarsze rękopisy Biblii hebrajskiej znane przed odkryciem w Qumran.

Wersja tekstu generalnie jest zgodna z tekstem masoreckim oraz uważanym za wzorcowy tekstem Kodeksu z Aleppo. Zawiera jednak wiele wariantów tekstowych, przykładów alternatywnej pisowni, błędów kopisty oraz poprawek. Różnice te nie mają znaczenia dla przekazu tekstu gdyż dotyczą zmian w pisowni i wymowie jakie zachodziły na przestrzeni wieków. W odróżnieniu od większości biblijnych rękopisów z Qumran wykazuje wyjątkowo pełny zakres ortografii ukazując obowiązujący tekst hebrajski w okresie Drugiej Świątyni...
Przypisy

Skocz do góry ↑ Chapter 7 – Understanding The Dead Sea Scrolls (ang.). W: Sovereign Word [on-line]. [dostęp 2015-07-29].
Skocz do góry ↑ The Great Isaiah Scroll MS A (1QIsa) (ang.). W: the Israel Museum [on-line]. [dostęp 2012-04-25].

Bibliografia
Ikona portalu Portal: Biblia

Bernard P. Grenfell i Artur S. Hunt: Wielki Zwój Izajasza (ang.). W: The Digital Dead Sea Scrolls [on-line]. [dostęp 2012-04-25].
1QIsaa The Great Isaiah Scroll (ang.). W: Maxwell Institute [on-line]. [dostęp 2012-04-25].

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=1QIsaa&oldid=44352616”
(Fragment)

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

greki

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Esseńczycy - jedno z żydowskich stronnictw religijnyc....htm

Esseńczycy (essenizm) – jedno z żydowskich stronnictw religijnych (obok faryzeuszy i saduceuszy i ewentualnie jeszcze zelotów), a w szerszym rozumieniu ruch religijno-społeczny, działający w drugiej połowie tzw. okresu Drugiej Świątyni (ok. 515 r. p.n.e. – 70 r. n.e.), czyli w latach ok. 152 p.n.e. – 70 n.e. Nie jest do końca wyjaśniona kwestia etymologii nazwy 'esseńczycy'. Bezpośrednio określenie to pochodzi z języka greckiego: essenoi (albo essaioi), co jest najprawdopodobniej odpowiednikiem aramejskich rzeczowników: hasen i hasayya, które odpowiednio oznaczają „milczący” i „pobożni”, albo według innych badaczy: aseya (lub asayya – hassaya) – „uzdrowiciele”. Spis treści 1 Bibliografia 2 Historia 3 Charakterystyka i poglądy 4 Zobacz też Bibliografia Qumran Do roku 1947 (tj. do odkryć w Qumran i okolicach) zasadnicze informacje o esseńczykach pochodziły od trzech autorów antycznych: Józefa Flawiusza, Filona Aleksandryjskiego i Pliniusza Starszego. Od roku 1947, kiedy to w Qumran i okolicznych grotach zaczęto odkrywać rękopisy z okresu od poł. II w. p.n.e. do 68 r. n.e., dysponujemy znacznie szerszym materiałem porównawczym odnośnie esseńczyków i nie tylko. W zasadzie odkryte pisma nie wyjaśniły do końca problematyki początków ruchu esseńskiego ani charakteru wspólnoty qumrańskiej, która niekoniecznie musiała być tożsama z esseńczykami. O esseńczykach wspominali również późniejsi pisarze antyczni, zwłaszcza związani z historiografią chrześcija... Zobacz też[edytuj] Qumran Rękopisy z Qumran Źródło „http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Esseńczycy&oldid=33678690” (Fragment)

Habakkuk_Pesher. Zwój znaleziony w pierwszej grocie Qu....png

Rękopisy z Qumran - Habakkuk_Pesher. Zwój znaleziony w pierwszej grocie Qumran.png

Jeden z siedmiu pierwszych zwojow znalezionych w 1 groci ...

Jeden z siedmiu pierwszych zwojow znalezionych w 1 grocie w Qumran. Zawiera komentarz do proroczej Księgi Habakuka. Domena publiczna.

800px-Part_of_Qumran_Copper_Scroll. Miedziany Zwój.jpg

Fragment Miedzianego Zwoju znalezionego w trzeciej groci ...

Fragment Miedzianego Zwoju znalezionego w trzeciej grocie w Qumran. na Qumran - Copper Sceoll. Domena publiczna.

Dokument.rtf. Grota czwarta z Qumran.rtf

Grota 4 Grota znajduje się na południowym krańcu płaskowyżu. Została ona odkryta we wrześniu 1952 roku przez Beduinów. Pewien starzec widział wlatującą do niej zranioną kuropatwę. Beduini zaczęli wynosić z niej to co się tam znajdowało do czasu przyuważenia ich przez przedstawicieli Jordańskiego Departamentu Sprawiedliwości. Dalsze badania były prowadzone przez badaczy Departamentu Starożytności, Ecole Biblique i Palestyńskiego Muzeum Archeologicznego. Nie znaleziono w niej ani jednego kompletnego zwoju lecz około 25 000 skrawków. Fragmenty te były częścią zwojów, które w pośpiechu zostały przysypane gruzem o ponad metrowej wysokości. O pośpiechu świadczy fakt, że zwoje nie zostały owinięte w płótna ani nie zostały ułożone w dzbanach. Nasunęło to więc przypuszczenie, że zwoje zostały złożone w tej grocie w 68 roku n.e. gdy w stronę Qumran maszerowały wojska rzymskie w drodze na oblężenie Jerozolimy. W grocie 4 znaleziono około 584 różnych tekstów, w tym 127 biblijnych. Największy fragment to zwój Komentarza do Księgi Nahuma mierzący około 56 cm. Wśród tekstów niebiblijnych znalazły się kopie Księgi Henocha, 11 kopii Reguły Zrzeszenia (znanej z groty 1), 9 kopii Dokumentu Damasceńskiego, semickie fragmenty tekstów Testamentów Dwunastu Patriarchów, 12 fragmentów hebrajskiego tekstu Księgi Jubileuszów, kopie Księgi Tobiasza (1 hebrajska, 4 aramejskie), fragmenty Zwoju Hymnów, zagadkowy tekst o „Synu Bożym” (4Q246), Zbiór Błogosławieństw (4Q525) oraz kilka nakazów Tory. Rękopisy pochodzące z groty 4 są bardzo ważnymi tekstami gdyż służą zarówno do krytyki tekstu Starego Testamentu, jak również pomagają poznać podłoże wielu idei Nowego Testamentu. Tysiące fragmentów pochodzących z tej groty znajduje się obecnie w Palestyńskim Muzeum Archeologicznym razem ze zwojami z groty 2.

Dokument.rtf. Grota piąta Szósta z Qumran.rtf

Grota 5 Podobnie jak w grocie drugiej znaleziono tu przedmioty wskazujące, że była ona zamieszkana i stanowiła część pozostałości biblioteki społeczności Qumran. Została ona znaleziona przez archeologów pracujących przy grocie 4 na przełomie lutego i marca 1955 roku. Znaleziono w niej 8 tekstów biblijnych: Powtórzonego Prawa 7:15-24, 1 Królewska 1:1, 16-17; 27-37; Księga Izajasza 40:16, 18-19, Księga Amosa 1:3-5; Psalm 119:113-120, 138-142, Lamentacje Jeremiasza 4:5-8, 11-15, 16, 18-19, 20-22; 5:1-3, 4-12, 13, 16-17 oraz Lamentacje 4:17-20. Znaleziono również 17 tekstów pozabiblijnych w tym: kopię Reguły Zrzeszenia, Dokument Damasceński oraz ważną kopię opisu Nowego Jeruzalem. Grota 6 Grota ta została odnaleziona przez Beduinów we wrześniu 1952 roku. Znaleziono w niej 7 tekstów biblijnych w tym zapisanych pismem starohebrajskim: Księga Rodzaju 6:13-21 i Księga Kapłańska 8:12-13 oraz pismem kwadratowym: 1 Królewska 3:12-14; 12:28-31; 22:28-31, 2 Królewska 5:26; 6:32; 7:8-10; 7:20-8:5; 9:1-2, 19-21, Psalm 78:36-37; Pnp 1:1-6, 6-7; Księga Daniela 8:20-21; 10:8-16; 11:33-36, 38. W grocie tej znaleziono również 24 teksty pozabiblijne, w tym: niezidentyfikowane opowiadanie, dokumenty prawnicze, profetyczne i liturgiczne oraz hymny.

Dokument.rtf. Grota siódma z Qumran.rtf

Grota Grota ta została odnaleziona w trakcie prac wykopaliskowych na stanowisku archeologicznym Chirbet Qumran. Odkryto ją na przełomie lutego i marca 1955 roku. W grocie 7 odnaleziono 19 malutkich fragmentów spisanych w języku greckim[a]. Zawiera ona biblijną Księgę Wyjścia 28:4-7 (7Q1) oraz deuterokanoniczny List Jeremiasza 43-44 (7Q2). Pochodzący z tej groty fragment 7Q19 jest odbiciem po nie zachowanym fragmencie terakoty. W 1972 roku José O'Callaghan opublikował informację że fragmenty z tej groty oznaczone jako 7Q4, 7Q5, 7Q6, 7Q7, 7Q8, 7Q9, 7Q10 oraz 7Q15 zawierają fragmenty różnych ksiąg Nowego Testamentu. Jednak połączenie fragmentów 7Q4, 7Q8 wraz z 7Q12 w jeden pozwoliło na identyfikację tekstu jako fragment Księgi Henocha 103:4, 7-8. Natomiast ze względu na niewielkie rozmiary identyfikacja większości pozostałych fragmentów pozostaje nieokreślona. Nie są one jednak uważane za pochodzące z Nowego Testamentu. W grocie 7 podobnie jak w grocie 3 znaleziono jedynie fragmenty rękopisów zamiast całych zwojów, co sugeruje hipotezę, że jaskinie te zostały odkryte i zrabowane po złożeniu w nich zwojów. Wskazuje na to również odkrycie w grocie 7 odbicia jednego fragmentu terakoty 7Q19 zawierającego cztery litery umieszczone prawdopodobnie na amforze. Natomiast nie odnaleziono żadnego fragmentu samej amfory. Nawet gdyby przyjąć, że reszta części zwojów została w całości zdegradowana to jednak powinny zachować się fragmenty samej amfory. Znalezienie jedynie niewielu małych fragmentów manuskryptów przy braku fragmentów terakoty wskazuje na wcześniejsze odkrycie groty 7 i zabranie jej zawartości[3]. Ta hipoteza ma podstawy historyczne. Euzebiusz z Cezarei (ok. 264–340 n.e.) mówi, że Orygenes (185–250 n.e.) miał rękopis Zwoju Psalmów napisany w języku greckim, który został znaleziony wewnątrz naczynia glinianego w pobliżu Jerycha, w czasach Marka Aureliusza Antoniusza (por. Euzebiusz z Cezarei, Historia kościelna, Księga VI/16.1 do 4). Również Epifaniusz około roku 392 n.e. wspomina, że w siódmym roku Marka Aureliusza (217 n.e.), kilka biblijnych rękopisów LXX znaleziono w pobliżu Jerycha wraz z innymi manuskryptami w języku hebrajskim i greckim, niektóre w naczyniach glinianych[3]. Istnieje również dokument z XI wieku, w którym Tymoteusz I, nestoriański patriarcha Seleucji potwierdza odkrycie starożytnych zwojów znalezionych w jaskini w pobliżu Jerycha, miasta położonego około 10 kilometrów od Qumran. Tymoteusz I stwierdza, że kiedy mieszkańcy Jerozolimy usłyszeli o odkryciu, udali się w stronę groty i znaleźli kilka biblijnych zwojów napisanych w języku hebrajskim. Może więc to wskazywać na grotę 7, gdyż znajduje się ona w pobliżu Jerycha a w pobliżu miasta nie ma innych znanych jaskiń, w których znaleziono dokumenty[3].

Dokument.rtf. Groty - 8,9,10,11 z Qumran.rtf

Grota 8 W grocie tej znaleziono tylko 4 teksty biblijne: Księga Rodzaju 17:12-19, 18:20-25 Psalm 17:5-9, 14; Psalm 18:6-9, 10-13. Znaleziono w niej również filakterium, hymny oraz mezuzę. Grota 9 W tej grocie znaleziono mały fragment papirusu zawierający sześć liter hebrajskich. Grota 10[ Podobnie jak grota 7 została ona odkryta przez archeologów w trakcie prac na stanowisku Chirbet Qumran. Znaleziono ją na przełomie lutego i marca 1955 roku. Zawierała ona ostrakon z dwiema literami hebrajskimi. Jest to fragment słoju z niepełnym imieniem właściciela. Grota 11 Fragment Zwoju Psalmów (11QPsa) z groty 11 z transkrypcją 18 linii 6 kolumny tekstu(zarówno zwój jak i transkrypcję czytamy od prawej do lewej, od góry do dołu) Fragment Zwoju Psalmów (11QPsa) z groty 11 z transkrypcją 18 linii 6 kolumny tekstu (zarówno zwój jak i transkrypcję czytamy od prawej do lewej, od góry do dołu) Grota ta została odnaleziona przez Beduinów w 1956 roku. Podobnie jak w grotach 2 i 5 znajdowały się w niej ślady świadczące o tym, że była ona zamieszkana. Odkryte tam rękopisy stanowiły więc część pozostałości biblioteki społeczności Qumran W grocie tej odkryto zwój Księgi Kapłańskiej zapisany pismem starohebrajskim, Zwój Psalmów, Targum Hioba oraz zapisany pismem z okresu Heroda Zwój Świątynny, z którego zachowało się 66 kolumn. Paleograficznie jest od datowany na I wiek p.n.e. lub na I wiek n.e. a metodą 14C na okres od 97 roku p.n.e. do I wieku n.e. Groty od 2 do 11 znajdowały się na Zachodnim Brzegu, który po zawartym rozejmie okupowany był przez Jordanię. W 1950 roku Jordania ogłosiła swoją zwierzchność nad Strefą Gazy oraz nad Zachodnim Brzegiem. Stan ten trwał aż do wojny sześciodniowej w 1967 roku kiedy terytorium to przejął Izrael.

Groty Qumran – jedenaście jaskiń położonych w pobliżu ....htm

Groty Qumran – jedenaście jaskiń położonych w pobliżu Qumran, w których odkryto zwoje znad Morza Martwego. Odnalezione ślady wskazują, że część z nich była zasiedlana od tysięcy lat[1]. Większość powstała w sposób naturalny, jednak niektóre groty zostały wykute w miękkiej marglowej skale przypuszczalnie w okresie osadnictwa w Qumran i służyły jako magazyny lub mieszkania. Siedem z nich znajduje się w bliskim sąsiedztwie osady, jedna na zachodzie, a dwie w wąwozie położonym na północy. Do trzech z nich dostęp prowadził jedynie od strony osady[2]. Rękopisy z Qumran W 1947 roku trzech beduińskich chłopców udawał się ze stadem owiec i kóz do oazy Ain Feszcha. Gdy okazało się, że jedna z kóz zaginęła, jeden z nich udał się na poszukiwania. Przypadkowo natrafił na nieznaną sobie wcześniej jaskinię. Rzucił do jaskini kamień i usłyszał dźwięk tłuczonego dzbana. Następnego dnia postanowił wrócić w to samo miejsce z kolegą, Muhammadem ed-Dibem. Jak się później okazało natrafił na jaskinię, w której znajdowały się ukryte w dzbanie hebrajskie zwoje sprzed blisko dwóch tysięcy lat. W dzbanie tym znajdowało się siedem dużych, w miarę dobrze zachowanych zwojów. Odkrycie to rozłożone w czasie pociągnęło za sobą następne, co spowodowało odnalezienie w tym regionie 11 jaskiń zawierających zwoje oraz współczesną im osadę Qumran. W promieniu ośmiu kilometrów od niej przeszukano około 230 jaskiń, szczelin i innych kryjówek[3][4]. Łącznie w latach 1947–1956 odnaleziono zbiór 900 rękopisów spisanych po hebrajsku, aramejsku i grecku, w tym 233 manuskrypty biblijne. Badania grot W latach 1984–1985 Joseph Patrich i Jigael Jadin przeprowadzili dokładną ekspertyzę 57 grot położonych na północ od Qumran oraz dwóch na południu. W latach 1985–1991 Patrich zbadał jeszcze pięć jaskiń i na ich podstawie doszedł do wniosku, że groty nie służyły jako mieszkania, lecz jako magazyny i kryjówki[5]. W 1988 roku w jaskini oznaczonej jako numerem 13 odnalazł mały dzbanek owinięty włóknem palmowym, w którym znajdowały się pozostałości lepkiego płynu. Patrich uznał, że mogą to być resztki aromatycznego balsamu. W 1991 r. odnalazł jeszcze kilka dzbanów oraz kompletny słój z suszonymi daktylami, co zdaniem naukowca mogło sugerować zawód jego właściciela, jednak w pobliżu nie odnaleziono żadnych innych śladów, które by to potwierdzały[6]. W dużej grocie oznaczonej przez Patricha numerem 24, leżącej między grotą 11Q i 3Q, odnaleziono znaki wskazujące na krótkotrwałe zasiedlenie. Z kolei jaskinia FQ37 znajdująca się na wysokim klifie dwa kilometry od Qumran, była trwale zamieszkiwana z uwagi na swój trudny dostęp[7]. Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Groty_Qumran&oldid=44263420” (Fragment)

Zwój Wojny (wojna synów światłości z synami ciemności)....htm

Zwój Wojny oznaczony jako 1QM, znany również jako „Wojna synów światłości z synami ciemności” – jeden z siedmiu pierwszych zwojów znad Morza Martwego odkrytych w Qumran w 1947 roku w grocie 1[a]. Zawiera on 19 kolumn (pierwotnie było ich jednak co najmniej dwadzieścia), z których zachowało się pierwszych 14-19 linii z co najmniej 21-22. Rękopis został napisany w języku hebrajskim pismem kwadratowym z czasów Heroda. Jest on datowany na koniec I wieku p.n.e. lub na początek I wieku n.e. Zwój Wojny należy do dokumentów nieznanych przed odkryciem w Qumran. Spis treści 1 Historia zwoju 2 Opis 3 Uwagi 4 Zobacz też 5 Bibliografia Historia zwoju Zwój Wojny znalazł wśród pierwszych zwojów odnalezionych przez Beduinów w Qumran. Beduini zainteresowali zwojami handlarza antyków z Betlejem. Ten skontaktował się z prof. Eleazarem Sukenikiem z Uniwersytetu Hebrajskiego z prośbą o ocenę czy fragmenty te są wartościowe czy też są to falsyfikaty. Gdy handlarz dostarczył Sukenikowi trzy kompletne, jeszcze nie rozwinięte zwoje skórzane, zapisane pismem paleohebrajskim, profesor odkupił rękopisy z zamiarem ich dokładnej analizy. Okazało się, że pierwszy z nich zawierał tekst biblijnej Księgi Izajasza 1QIsab, drugi to komentarz (hebr. peszarim פשר, interpretacje, komentarze) do proroczej Księgi Habakuka oznaczony 1QpHab a trzecim był właśnie Zwój Wojny. Zwój ten, znajduje się obecnie w Jerozolimie w Sanktuarium Księgi należącym do Muzeum Izraela (HU 96.84/210). W grocie 4 znaleziono siedem kolejnych fragmentów zwojów (4Q491-497) o podobnej treści, jednak powiązania pomiędzy 1QM a tymi tekstami nie są całkowicie jasne. Mogą one stanowić wcześniejszą wersję Zwoju Wojny lub też mogą to być materiały źródłowe, które posłużyły za podstawę napisania Zwoju Wojny... Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zwój_Wojny&oldid=42306338” (Fragment)

The_War_Scroll_-_Dead_Sea_Scroll. Fragment Zwoju Wojny.jpg

Fotografia ilustruje fragment Zwoju Wojny, odnalezionego ...

Fotografia ilustruje fragment Zwoju Wojny, odnalezionego w pierwszej geocie w Qumran. Malson Photo Service - American colony Jerusalem - Liblary of Congress. CCO. Domena publiczna.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin