Odcinek przedstawia wydarzenia ostatnich kilku miesięcy ery dominacji dinozaurów. Wzmożona aktywność wulkaniczna na całym świecie wyniszcza powierzchnię Ziemi, a jednocześnie uwalnia do atmosfery ogromne ilości gazów wulkanicznych. W książce Tima Hainesa mówi się też o problemie zaniku płytkich mórz epikontynentalnych, i tym samym znacznego osuszenia klimatu w głębi lądu. Wiele grup zwierząt nie potrafi przystosować się do nowych warunków; np. pterozaury, niegdyś władające przestworzami, teraz są grupą na skraju wymarcia, ustępującą miejsca ptakom. Dinozaury wciąż są dominującymi kręgowcami lądowymi, lecz w wyniszczonym erupcjami wulkanów krajobrazie trudno im znaleźć pożywienie; co gorsza, aktywność wulkaniczna pozbawia środowiska składników mineralnych niezbędnych dinozaurom do wytworzenia skorupek jaj, w rezultacie czego coraz rzadziej z jaj wykluwają się młode. Sytuację pogarszają jeszcze ataki małych drapieżników, takich jak dromeozaury czy torbacze z rodzaju Didelphodon, na jaja i młode dinozaury. Jedna ze scen opisuje atak dromeozaurów na stado torozaurów , podczas którego ginie najmłodszy członek stada. „Główna bohaterka” odcinka, samica tyranozaura, traci lęg – wszystkie zarodki giną jeszcze przed wykluciem się z jaja, pod wpływem aktywności wulkanicznej. Porzucając gniazdo, samica raz jeszcze staje się płodna i zaczyna nawoływać samce. Jeden z nich, po zabiciu młodego triceratopsa, odpowiada na wezwanie samicy i oddaje jej swą ofiarę jako podarek godowy. Wkrótce dochodzi do serii kopulacji tyranozaurów; po kilku dniach jednak już zapłodniona samica agresywnie przepędza samca. Następnie buduje gniazdo, w którym składa 12 jaj i strzeże go przed mniejszymi dinozaurami i ssakami przez 2 miesiące, nie opuszczając go nawet na krok i nawet nie polując w tym czasie. Gdy z jaj wykluwa się trójka młodych, samica, szukając pożywienia dla nich i dla siebie, atakuje stado kaczodziobych anatotytanów, zabijając jednego z nich. Po kilku dniach jedno z jej młodych znika, prawdopodobnie zabite przez rodzeństwo; dwójka pozostałych młodych w toku zabawy zbliża się na niebezpieczną odległość do opancerzonego ankylozaura, co zmusza ich matkę do wystąpienia w ich obronie i zaatakowania roślinożercy. Kończy się to dla niej tragicznie: ankylozaur ciosem kostnej buławy na końcu ogona łamie jej kość udową i uszkadza narządy wewnętrzne. Samicy udaje się uciec z młodymi, lecz jej los jest już przypieczętowany: do rana następnego dnia kona. Jej młode nie przeżywają jej nawet o dzień; gdy nawołują przy jej martwym ciele, w dzisiejszą Zatokę Meksykańską uderza kometa (w wersji TVP2 – niezidentyfikowane wielkie ciało niebieskie), wywołując gigantyczną falę uderzeniową, która wkrótce zmiata je i ciało ich matki. Wkrótce Ziemię spowija mrok i spada deszcz roztopionych skał. Uderzenie ciała niebieskiego wywołuje wielkie wymieranie kredowe, w wyniku którego wymiera 65% organizmów żywych, w tym m.in. wszystkie dinozaury – z wyjątkiem ptaków, którym udaje się przetrwać aż do czasów współczesnych. Wymarcie dinozaurów otwiera erę dominacji ssaków.

z chomika ROKARO

232,5 MB
1 lut 12 21:12

Wędrówki z dinozaurami cz 5 - Duchy milczących kni ei[.avi

W połowie okresu kredowego wielki południowy kontynent, obejmujący dzisiejszą Amerykę Południową, Antarktydę i Australię jest ogrzewany przez ciepłe prądy morskie płynące od równika i uniemożliwiające powstanie czapy lodowej na biegunie południowym. Dzięki temu na obszarach dzisiejszej Antarktydy rosną rozległe lasy iglaste. Mimo to warunki są jak na erę mezozoiczną wyjątkowo trudne; choć w czasie dnia polarnego jest ciepło, bujnie rozwijają się rośliny a słońce nie zachodzi, to z drugiej strony przez kilka miesięcy w roku żyjące tu zwierzęta muszą żyć w ciemnościach i borykać się z niskimi temperaturami z powodu nadejścia nocy polarnej. Przez cały rok w tych warunkach żyją niewielkie ornitopody z rodzaju Leaellynasaura. Kamera śledzi rok z życia stada tych dinozaurów, żyjącego w lesie w odległości kilkuset mil (w wersji TVP2 – kilkuset kilometrów) od bieguna południowego. Widzowie poznają je, gdy zaczyna się dzień polarny. Lielynazaury po przystąpieniu do godów wkrótce zakładają gniazda; wiele z nich zostaje zniszczonych przez leśne drapieżniki. Udaje się jednak ocalić gniazdo dominującej pary, w którym wykluwa się trójka młodych. Pod opieką całego stada młode stopniowo dorastają i zdobywają umiejętności niezbędne im do przetrwania, ćwicząc zwinność, równowagę i szybkość reakcji. O tej porze roku lielynazaurom zagraża Koolasuchus – „żywa skamieniałość” swoich czasów, ostatni żyjący temnospondyl, zimą hibernujący w lesie, latem przenoszący się do rzeki i tam polujący. Innym zagrożeniem są karłowate allozaury, które latem przybywają na południe w ślad za stadami dużych roślinożernych mutaburazaurów. Gdy zbliża się noc polarna i stada mutaburazaurów wyruszają na północ, jeden z allozaurów, wykorzystując panujący w lesie hałas, zaskakuje stado lielynazaur i zabija dominującą samicę. Powoduje to dezorganizację stada i utrudnia mu ochronę piskląt; w rezultacie udaje się przeżyć tylko jednemu z młodych. Gdy nadchodzi noc polarna lielynazaury, orientujące się w ciemnościach dzięki swym dużym oczom, dla ochrony przed chłodem i w poszukiwaniu pożywienia wycofują się w głąb lasu. Gdy to nie pomaga, zbijają się w ciasną grupę i na kilka dni zapadają w stan odrętwienia, by tracić mniej ciepła. Udaje im się przetrwać noc polarną; wraz z nadejściem wiosny, gdy zaczyna się okres ich godów, w wyniku walki wyłoniony zostaje dominujący samiec. Gdy wybiera sobie samicę, stado odbudowuje swoją strukturę wokół pary dominującej, przygotowując się do walki o przetrwanie przez kolejny rok.

z chomika ROKARO

232,7 MB
1 lut 12 21:12

Wędrówki z dinozaurami cz 4 - Pod skrzydłami olbrz ymów.avi

Gdy we wczesnej kredzie podniósł się poziom oceanów, rozpadały się stare kontynenty, a między nowymi rozciągały się rozległe płytkie morza, powstały doskonałe warunki dla rozwoju wielkich pterozaurów. Odcinek skupia się na losach jednego z nich – ponad 40-letniego samca pterozaura z rodzaju Ornithocheirus, olbrzyma o 12–metrowej rozpiętości skrzydeł. Zazwyczaj przemierzający Ziemię w poszukiwaniu pożywienia, ornitocheir, jak co roku gdy zbliża się okres godów, zmienia trasę swej wędrówki, wyruszając na tereny lęgowe na wyspie Kantabrii, odpowiadającej terytorium dzisiejszej Hiszpanii. Wyruszając ze skalistych wybrzeży na terytorium dzisiejszej Brazylii (wg książki Tima Hainesa z wybrzeży Borboremy, odpowiadających północno-wschodniej Brazylii), pterozaur po kilku dniach dociera do południowych wybrzeży dzisiejszej Ameryki Północnej. Tam trafia na ogromne, składające się z setek osobników stado iguanodonów, przemierzających wybrzeże i żerujących na skraju lasu. Tropikalna ulewa zmusza ornitocheira do schronienia się na dzień przed deszczem i tym samym przerwania swej wędrówki; pterozaur spędza ten czas na oczyszczaniu futra z pasożytów – owadów z rodzaju Saurophthirus. W końcu, wykorzystując silne prądy wznoszące powietrza, udaje mu się wzbić w przestworza i kontynuować wędrówkę. Cały dzień zajmuje mu pokonanie młodego, szerokiego dopiero na 300 km, Atlantyku i dotarcie do pierwszej wyspy po jego wschodniej stronie (w książce Tima Hainesa wyspa ta zostaje zidentyfikowana jako Kornubia, obejmująca tereny dzisiejszej Kornwalii). Tam ornitocheir natrafia na stado innego gatunku iguanodonów, inaczej ubarwionych i większych od kuzynów z Ameryki Północnej. Stado jest dwukrotnie atakowane przez parę drapieżnych utahraptorów; drugi atak kończy się sukcesem drapieżników, które zabijają jednego z iguanodonów. Olbrzymi pterozaur ostatecznie zostaje zmuszony do opuszczenia wyspy przez stado ptaków z rodzaju Iberomesornis, uznających go za zagrożenie dla swych jaj i w związku z tym wściekle go atakujących. Ornitocheir, po pokonaniu łącznie 14 000 km, ostatecznie dociera na wyspę Kantabrię. Chce wylądować w samym centrum terenów lęgowych, wiedząc, że ma wówczas największe szanse na wzbudzenie zainteresowania samic; jednak przybyłe wcześniej samce uniemożliwiają mu lądowanie w tym miejscu i przepędzają go na skraj tokowiska. Wyczerpanie długą podróżą, upałem i bezowocnymi próbami zdobycia partnerki po trzech dniach doprowadza do śmierci olbrzymiego pterozaura. Ciało jego i innych zdechłych pterozaurów służy za pokarm dla pozostających na wyspie młodych ornitocheirów.

z chomika ROKARO

232,4 MB
1 lut 12 21:12

Wędrówki z dinozaurami cz 3 - Okrutne morze.avi

Odcinek otwiera scena, w której z morza przy brzegu wyspy niespodziewanie wynurza się olbrzymi pliozaur Liopleurodon, by schwytać w zęby eustreptospondyla poszukującego pożywienia na wybrzeżu i wciągnąć go pod wodę. (Nie ma dowodów, że liopleurodony rzeczywiście polowały w ten sposób; twórców serialu mogły zainspirować zachowania orek żyjących w wodach przybrzeżnych Argentyny, potrafiących atakować uchatki na wybrzeżach.) Na skutek podniesienia się poziomu oceanów, obszar współczesnej Europy w późnej jurze jest w dużym stopniu pokryty wodami Morza Tetydy, rozdzielającego kontynenty Laurazji i Gondwana. Na północnych krańcach Tetydy, gdzie dzieje się akcja odcinka, znajdują się nieliczne małe wysepki, otoczone płytkim morzem. Dinozaury nie są tu liczne, znakomite warunki do życia znajdują tu natomiast gady morskie z grupy plezjozaurów, jak kryptoklidy, oraz rybożerne pterozaury, jak ramforynchy. Raz do roku jednak z głębszych wód przybywają tu setki samic ichtiozaurów z rodzaju Ophthalmosaurus, by wydać tu na świat młode. Odcinek skupia się na losach nowego pokolenia oftalmozaurów przez cztery miesiące, jakie spędzają na płytkich wodach, od narodzin, przez stopniowy wzrost i nabywanie umiejętności łowieckich – przy jednoczesnym unikaniu drapieżników, takich jak liopleurodony czy rekiny z rodzaju Hybodus – aż do ich ostatecznego wypłynięcia na głębsze wody. Widzowie są jednak świadkami także wydarzeń z życia innych mieszkańców wysp i ich wód przybrzeżnych, jak polowania ramforynchów i kryptoklidów na ryby, wędrówki padlinożernych eustreptospondyli z wyspy na wyspę w poszukiwaniu pożywienia, gody skrzypłoczy, czy wreszcie wielki sztorm, który kładzie kres życiu największego drapieżnika tych wód – 25–metrowego liopleurodona, wyrzuconego na brzeg wyspy, niezdolnego wrócić do morza i zdanego na łaskę eustreptospondyli.

z chomika ROKARO

232,4 MB
1 lut 12 21:12

Wędrówki z dinozaurami cz 2 - Czas tytanów.avi

Pod koniec okresu jurajskiego, po rozpadzie superkontynentu Pangei, klimat jest wilgotniejszy niż w triasie. Dzięki temu ogromne obszary, na których kiedyś były pustynie, teraz są porośnięte lasami iglastymi lub rozległymi paprociowymi równinami. Dinozaury dominują na Ziemi od dziesiątków milionów lat; największy sukces odnoszą olbrzymie, długoszyje zauropody, jak brachiozaury czy diplodoki. Odcinek otwiera scena składania jaj przez samicę diplodoka w gnieździe na skraju lasu. Przy pomocy pokładełka samica składa ok. 100 jaj, po czym przysypuje je i, pozostawiając własnemu losowi, opuszcza las i wraca do swego stada. Po 3 miesiącach z tych jaj, które nie padły łupem leśnych drapieżników, takich jak niewielki ornitolest, wykluwają się młode. Odcinek skupia się na ich dalszych losach, zwłaszcza jednej samiczki, od narodzin i natychmiastowej ucieczki w głąb lasu. Gdy samiczka ma rok, udaje się jej przeżyć atak dwóch allozaurów na stadko młodych diplodoków, do którego należy; w ataku tym giną dwa inne diplodoki, jeden zabity przez allozaura, drugi zabity przez przypadek przez zdenerwowanego stegozaura. Równolegle do losów małych diplodoków, odcinek przedstawia też życie stada dorosłych przedstawicieli tego gatunku, ich wzajemne relacje, zdobywanie pokarmu i sposób, w jaki kształtują swoje środowisko, karczując lasy. Przedstawiony zostaje też związek łączący olbrzymie diplodoki z niewielkimi pterozaurami – anurognatami, spędzającymi większą część życia na grzbietach lub w pobliżu olbrzymich dinozaurów i pożerającymi płoszone przez nie owady. Gdy samica diplodoka ma 5 lat, jako jednej z trzech członków stadka udaje się jej przeżyć ogromny pożar lasu; jest jednak zmuszona do wyjścia na równiny, gdzie jest narażona na ataki wielkich drapieżników, przed którymi nie potrafi się obronić. Jeden z towarzyszących jej młodych diplodoków wkrótce ginie; samicy i drugiemu z jej towarzyszy udaje się jednak znaleźć stado dorosłych diplodoków i dołączyć do niego. W wieku 10 lat już dojrzała samica po raz pierwszy przystępuje do godów i do kopulacji. Po kilku dniach zostaje zaatakowana przez dwa allozaury, udaje jej się jednak przeżyć atak, mimo odniesienia poważnych ran.

z chomika ROKARO

Pobierz folder
Zachomikuj folder

5 plików
1,14 GB

bezpośredni link do folderu

Chomikowe rozmowy

ss_argus napisano 16.07.2023 10:05

NAJLEPSZE !!! Audiobooki Wgrane Okładki, W Paczkach, Luzem, "Żywy" Lektor, Uporządkowane A-Z, Własny Upload, Foldery Tematyczne. *** Zapraszam

***

wujciochomik napisano 18.10.2023 18:37

fatalna jakość - sfilmowane po prostu z ekranu telewizora. Nie da się oglądać

Seriale_2024 napisano 22.10.2023 08:33

Dejmona napisano 22.10.2023 21:47

T_830 napisano 18.11.2023 19:09

Montezuma0987 napisano 9.12.2023 21:46

DZIACHO1966 napisano 15.12.2023 08:54

Witam, pozdrawiam i zapraszam do mnie

kintakunte1990 napisano 21.01.2024 22:32

✿ ZAPRASZAM ! ✿

Na pewno znajdziesz coś dla siebie.

Hasło do folderów „z Filmami” = 1990

czarnecki10 napisano 31.05.2024 23:09

RÓŻNE FILMY I SERIALE - ZDJĘCIA O RÓŻNEJ TEMATYCE - FAJNE GRY NA PC - MUZYKA W WIELU GATUNKACH - ŚWIETNA EROTYKA - GAZETY I KOMIKSY W PDF

Same dobre rzeczy, zapraszam

naughtydevil napisano 9.06.2024 16:17

Zapraszam

Filmy XXX - Tylko dla dorosłych, poniżej 18 lat WSTĘP WZBRONIONY Różne produkcje: Brazzers, Bangbros, Blacked, BrattySis, FamilyStrokes, Dorcel, HardX, JulesJordan,MYLF, Naughty America, Nubile Films, Private, Reality Kings, TeamSkeet, Tiny4K, Tushy, Vixen oraz wiele wiele więcej, wejdź a się przekonasz

Musisz się zalogować by móc dodawać nowe wiadomości do tego Chomika.

Zaprzyjaźnione i polecane chomiki (97)

Zgłoś jeśli naruszono regulamin