Siedem. To liczba ofiar, których dosięgnie gniew jego wybrańca. To ilość sposobów odebrania życia, które on wybierze. To ilość dni tygodnia z życia deszczowej metropolii, które obejrzysz na ekranie, poznając zakamarki umysłu szaleńca. Ale czy na pewno jest on szalony, czy może szalone są tylko drogi, którymi prowadzi pozbawione empatii społeczeństwo do oświecenia?

Wstrząsająca opowieść o czwórce bohaterów z Brooklynu, którzy w pogoni za realizacją swoich marzeń odbywają podróż w głąb piekła uzależnień. Ucieczka od rzeczywistości kończy się dla rozprowadzającego narkotyki Harry'ego, jego uzależnionej od pigułek na odchudzanie matki, Sary, pogrążonej w nałogu dziewczyny, Marion, i najlepszego przyjaciela, tragedią. Każdy z nich, nie mogąc sobie poradzić z chaosem otaczającego ich współczesnego świata, popada w uzależnienie od narkotyków, słodyczy, czy telewizji. "Requiem dla snu" to hipnotyczna opowieść o tęsknocie za miłością, życiu w iluzji, kłamstwie i zjawisku uzależnienia.

Pewnego pięknego (a w zasadzie to ohydnie mglistego, jak to w Anglii) dnia król Artur jeździł po wioskach i zamkach w celu zwerbowania rycerzy gotowych z nim wyruszać na poszukiwania św. Graala. Poszukiwania obfitowały w przygody, stracono przy tym czarownicę oraz nieco odciążono od niepotrzebnego balastu pewnego rycerza, ale mniejsza z tym grunt, że Artur znalazł kompanię. Dalsza droga również nie była usłana różami, uczestnicy musieli stawić czoła latającym krowom i Krwiożerczemu Królikowi (grupowo) oraz pięknościom z zamku o malowniczej nazwie Zamek Hemoroid, trzygłowym gigantom i rozzłoszczonym gościom weselnym (indywidualnie). Przy okazji dowiedzieliśmy się, że Lancelot to pedał, a król Artur czasem popuszcza w zbroję. Drogi naszych bohaterów rozeszły się po spotkaniu z starcem przepuszczającym ludzi przez most i uwielbiającym zagadki. Tu trzeba było się wykazać inwencją twórczą, zdecydowaniem i znajomością botaniki. W okrojonym składzie wyruszyli w końcowy etap swojej podróży - i na tym zakończymy streszczenie, żeby nie zdradzać broń Boże zakończenia!

Życie wielkiego miasta, kariery wielkich gangsterów, prohibicja i pokątny handel alkoholem. Oto tło dla wielkiego fresku Sergio Leone, filmu "Dawno temu w Ameryce". Prawdziwa opowieść o dorastaniu i życiu wśród nowojorskiej mafii, pełna przemocy i brutalności, lecz nie pozbawiona elementów radosnych czy wręcz komicznych. Historia wielkiej przyjaźni, wielkiej miłości i wielkiej zdrady. Wspaniały film, wyśmienita obsada, mistrzowska reżyseria.

Cinema Paradiso opowiada historię znanego włoskiego reżysera Salvatore (Jacques Perrin), który po latach powraca pamięcią do czasów dzieciństwa spędzonego w małym sycylijskim miasteczku. Cały świat zaaferowany jest wydarzeniami politycznymi po II wojnie światowej, jednak tutaj, w prowincjonalnym miasteczku, ludzie żyją swoimi sprawami, a ich jedyną rozrywką są filmy wyświetlane w kinie parafialnym "Paradiso". Toto (Salvatore Cascio), jak nazywają w mieście małego Salvatore, przyjaźni się z miejscowym kinowym operatorem Alfredo (Philippe Noiret), który wprowadza chłopca w magiczny świat ruchomych obrazków. Toto dzień po dniu spędza w ciemnej kinowej sali, chłonąc pojawiające się na ekranie obrazy i marząc o samodzielnym robieniu filmów. Kino staje się także dla niego źródłem pierwszych miłosnych doświadczeń. Oto pojawia się Elena (Agnese Nano), najpiękniejsza dziewczyna w miasteczku, w której zapatrzony w filmowe romanse Toto szaleńczo się zakochuje.

Maturzysta dostojnej szkoły (Chris O'Donnell) zostaje zamieszany w uczniowską aferę, która stawia go wobec dylematu: donieść na kolegów i ocalić własną skórę, czy też odmówić współpracy i ocalić honor. Podczas długiego weekendu (podczas którego ma się namyślić) podejmuje się opieki nad niewidomym, emerytowanym oficerem (rewelacyjny Al Pacino, zasłużony Oscar). Niełatwy podopieczny zarządza wspólną wyprawę do Nowego Jorku, której program obejmuje pobyt w hotelu Astoria, wizyty w drogich restauracjach, łóżkowe spotkania z piękną kobietą oraz na koniec palnięcie sobie w łeb ze służbowego pistoletu. Czy ten plan Pacino zostanie wypełniony do ostatniego punktu? Czy kilkudniowa podróż z głęboko nieszczęśliwym, ale nie tracącym poczucia humoru mężczyzną pozwoli O'Donnellowi rozwiązać swój problem?

"The Wall" - teledysk, manifest antywojenny to częste określenia tego wybitnego obrazu. Film jest fenomenalnym tłem do muzyki i tekstów zespołu Pink Floyd z płyty "The Wall" wydanej w 1979 roku.

Film opowiada historię pielgrzyma zwiedzającego tajemniczą gigantyczną konstrukcję budzącej skojarzenia ze szkieletem średniowiecznej katedry. Wraz z głównym bohaterem przemierzamy korytarze, przyglądamy się motywom zdobiącym ściany i... zaczynamy podejrzewać, że to nie jest zwykła budowla. Tajemnica objawi się w momencie, gdy katedrę oświetli wschód słońca. "Katedra" to siedmiominutowy film animowany zrealizowany na podstawie opowiadania Jacka Dukaja.

Travis (Robert De Niro), weteran wojny w Wietnamie, cierpi na bezsenność. Zatrudnia się wobec tego jako taksówkarz na nocnej zmianie. Jeżdżąc wieczorami po Nowym Jorku, styka się z najbardziej podejrzanymi i niebezpiecznymi ludźmi. Zdaje sobie sprawę, ile otacza go przemocy i okrucieństwa. W tym samym czasie próbuje, bezskutecznie zresztą, poderwać pracowniczkę kampanii wyborczej, Batsy (Cybill Shepherd). Spotyka też młodą prostytutkę Iris (Jodie Foster), którą chce uwolnić od ciemiężyciela. Postanawia sam, na własną rękę, rozprawić się z całym "robactwem" tego miasta...