mw_sz

Prezent
Ulubiony
Wiadomość

Mężczyzna Mariusz

widziany: 10.11.2021 20:47

2745
914
1282
611

6964 plików
355,05 GB

Ostatnio pobierane pliki

The Sims 3 PL Kariera.iso.001

Paweł Jasienica - Pamiętnik.rar

Grzyby trujące i niejadalne.pps

The Sims 3 PL Kariera.iso.004

Wielkie zasługi_0002.mp3

Wielkie zasługi_0003.mp3

Dr[1]._Seuss_-_Kot_Prot-Kto_zje_zielone_jajka_sadzone.mp3

TMNT.3.1993.PL.DVBRip.RMVB.rmvb

Familijny, Fantasy, Komedia, Akcja, Karate część3 ...

04 rodzinka robinsonów a.mp3

04 rodzinka robinsonów b.mp3

Grzyby jadalne

Galeria

sortuj według:
nazwa
typ pliku
rozmiar
data dodania

84 KB
27 lip 11 17:14

Podgrzybek złotawy
Xerocomus chrysenteron QUEL

Rodzina borowikowatych - Boletaceae

Inne nazwy: zajączek, borowik złotawy, zajęczak, grzyb zajęczy, grzyb zającowy, grzyb złoty, grzyb złotawy, czerwona noga …
A kto zna jeszcze inną jego nazwę?

Najczęściej występuje w lasach liściastych i często na styku z lasem sosnowym. W Polsce dość pospolity ale nie występuje w dużych ilościach. Można znaleźć po kilka sztuk w jednym miejscu.
Kapelusz początkowo wypukły, później płaski. Górna powierzchnia kapelusza zgniłozielonkawa przypominająca zamsz. Czasami bardzo silnie spękana. Wnętrza spękań mają barwę czerwonawą bo taką barwę ma kapelusz pod skórką.
Dolna - zielonkawożółta.
Trzon bez pierścienia z przebarwieniami żółtozielonymi i czerwonawymi (stąd jedna z jego nazw).

Oj wymagał on długich poszukiwań, ale już go znalazłem. Po przywiezieniu do domu niezbyt ładnie wyglądał. Ta mała odporność na transport powoduje, że nie jest zbierany.

z chomika grawaw57

63 KB
3 lip 11 7:14

podgrzybek zajaczek.jpg

Podgrzybek zajączek

obrazek

Podgrzybek zajączek (Xerocomus subtomentosus) – rośnie od lipca do października. Kapelusz o średnicy 3-15 cm jest jasny, zmienny, jednolicie zabarwiony na żółto, oliwkowo, szarobrązowo, zielono, szarozielono, rzadziej z czerwonym odcieniem. Najpierw na kształt półkulisty, potem wypukły do parasolowatego. Powierzchnia filcowata, matowa. W miejscach uszkodzonych nie przebarwia się. Trzon o wysokości 6-10 cm, cylindryczny, długi i wysmukły, przeważnie nieco wygięty, w górnej części słabo zgrubiały, ostrzejszy u podstawy. Posiada jasnożółte lub słomkowe tło, na którym widać rude, brązowe lub czerwone, podłużnie ułożone paseczki. Miąższ żółty, w trzonie wyraźniej słomkowy, niezmienny lub jedynie nieznacznie błękitniejący; u młodych egzemplarzy dość twardy, u starych watowaty. Jest spotykany zarówno w lasach iglastych, jak i liściastych.

z chomika grawaw57

64 KB
3 lip 11 7:14

podgrzybek brunatny.jpg

Podgrzybek brunatny

obrazek

Podgrzybek brunatny (Xerocomus badius) – rośnie od lipca do października. Kapelusz o średnicy 5-12 cm w górnej części ma barwę brązową, zaś dolna pokryta jest grubą warstwą rurek. U młodych osobników są one żółte, u starszych żółtozielone do całkiem zielonych. Trzon o wysokości 5-9 cm, jest dość gruby, niemal regularnie walcowaty lub ze zgrubieniem przy podstawie, koloru jasnobrązowego z ciemniejszymi podłużnymi włóknami. Miąższ jest biały, miejscami bardziej żółty. Jest to gatunek bardzo podobny do borowików, jednak różni się od nich przede wszystkim ciemniejszą barwą górnej powierzchni kapelusza oraz tym, że w miejscach uszkodzonych bardzo szybko występują ciemne, zielononiebieskie plamy, które z czasem bledną. Podgrzybek występuje zarówno w lasach iglastych, jak i liściastych. Pojawia się także na polankach lub w pobliżu dróg i ścieżek.

z chomika grawaw57

67 KB
3 lip 11 7:13

plachetka kolpakowata.jpg

z chomika grawaw57

64 KB
3 lip 11 7:13

pieprznik jadalny.jpg

Pieprznik jadalny

obrazek

Pieprznik jadalny (Cantharellus cibarius) – rośnie od czerwca do listopada. Ma żółtą barwę, choć o różnym natężeniu: bladożółtą, żółtopomarańczową lub nawet zupełnie rdzawożółtą. Kapelusz młodych osobników jest niewielki, wypukły; z wiekiem staje się wklęsły, nawet lejkowaty, o podwiniętym ku blaszkom brzegu. Powierzchnia może być falisto powyginana, a u starszych osobników wręcz porwana. Blaszki u młodych trudno dostrzegalne, skryte pod kapeluszem, a u dojrzałych na zewnątrz lejka. Mają postać żylastych fałd, często rozwidlonych lub wzajemnie łączących się. Trzon tej samej barwy co kapelusz lub nieco jaśniejszy; walcowaty, zwęża się ku dołowi. Miąższ biały z żółtym lub słomkowym odcieniem, ścisły, w dotyku nieco mięsisty. Powszechny w lasach różnego typu, choć głównie w borach iglastych, zwłaszcza we mchu. Jest grzybem mikoryzowym; współżyje z wysokimi drzewami – głównie z sosną i świerkiem.

z chomika grawaw57

64 KB
3 lip 11 7:13

pieczarka polna.jpg

Pieczarka polna

obrazek

Pieczarka polna
Agaricus campestris (L.) FR. (kiedyś Psalliota campester).

Rodzina bedłkowatych - Agaricaceae

Nazywana też: szampion, gnojanka, pieczarka przwdziwa, pieczarka szlachetna, pieczka, piekarka, piekara - a czy ktoś zna inną jej nazwę?

Jest bardzo smacznym grzybem jadalnym. Nazwa nieco myli bo rośnie ona częściej na łąkach, kompostach i trawnikach niż na polu. Występuje obficie i w czasie wysypu zbieranie kończy się po kilkunastu minutach.
Problem w tym, że razem z nią rosną owocniki grzybów bardzo trujących, bardzo podobne we wczesnym stadium do tej pieczarki. Ta świadomość lekko zniechęca do zajadania się pieczarką polną - choć ma aromat i smak lepszy od pieczarki “sztucznej”.
Pieczarka polna występuje na obrzeżach lasów, na pastwiskach, w parkach, przy drodze, w inspektach i wielu bardzo zaskakujących miejscach.
Białe owocniki mają szeroki kapelusz mają umieszczony na wysmukłym trzonie (ogonku). Kapelusz dochodzi do 10 cm średnicy. Początkowo blaszki są białe (i w tym stadium najłatwiej pomylić ją z wrednym trującym muchomorem), potem stają się różowe, a w dojrzałych owocnikach nawet czarne. Tych całkiem młodych i tych dojrzałych nie ruszajmy.
Wysyp grzybów w tym roku był tak obfity, że rosły one nawet w najbardziej zaskakujących miejscach. W takich okolicznościach chodząc po lesie warto czasami podnieść głowę i popatrzeć na drzewa. Zobaczyć tam można ptaki ale i rosnące na drzewach grzyby jadalne.

Niżej pokazuję dwie fotografie innej pieczarki. Jest to pieczarka leśna - trochę podobna do kani, ale nie ma tak wysmukłego trzonka.
W Polsce są dopuszczone do obrotu jeszcze dwie “dzikie” pieczarki. Pieczarka leśna (Agaricus silvaticus) pokazana na zdjęciach wyżej i pieczarka polowa (Agaricus arvensis) - najsmaczniejsza ze wszystkich pieczarek, ale najbardziej mylona z muchomorem sromotnikowym.

z chomika grawaw57

64 KB
3 lip 11 7:13

piaskowiec modrzak.jpg

z chomika grawaw57

69 KB
3 lip 11 7:13

opienka miodowa.jpg

Opieńka miodowa

obrazek

Opieńka miodowa (Armillaria mellea) – rośnie od połowy września do połowy listopada. Kapelusz jest najpierw miodowożółty, żółtobrązowy, oliwkowy, potem brunatny z oliwkowymi refleksami albo brązowy o wiśniowym połysku. W kształcie najpierw półkulisty, stożkowaty, później parasolowaty, pokryty drobnymi wiśniowymi, brunatnymi lub czarniawymi trocinkami, które są najczęściej rozmieszczone pośrodku. Krawędź kapelusza wywinięta. Blaszki na spodniej stronie białe u młodych egzemplarzy, później stają się beżowe albo żółte, splamione na brunatno, lekko zabiegają na trzon, są cienkie, dość gęste, nierównej długości. Trzon jest żółty, miodowy, czerwonobrązowy albo nawet koloru sadzy, u szczytu bledszy, wysmukły, walcowaty lub wygięty, o bulwiastej, szorstkiej i ciemniejszej podstawie. Na nóżce znajduje się pierścień. Miąższ biały lub kremowy, nie zmienia barwy po przekrojeniu. W dotyku u młodszych osobników watowaty, a u starszych twardy i łykowaty. Występuje najczęściej w drzewostanach iglastych, ale także liściastych i mieszanych. Jest groźnym pasożytem większości drzew, poraża ich korzenie. Po śmierci drzewa rozwija się jako saprobiont (korzysta z martwego organizmu) i dlatego owocuje dookoła pniaków.

z chomika grawaw57

67 KB
3 lip 11 7:13

mleczaj rydz.jpg

Mleczaj rydz

obrazek

Grzyb bardzo smaczny i w niektórych miejscach występuje bardzo obficie np. w młodych świerczynach. Rzadziej pod sosnami i lasach mieszanych.
Owocniki średniej wielkości o charakterystycznej pomarańczowej barwie. Na powierzchni kapelusza ciemniejsze smugi koliste.
W miejscach zagnieceń i uszkodzeń pojawiają się brudnozielone plamy.

Kapelusz u młodych osobników z podwiniętym brzegiem, później lejkowaty. Blaszki u spodu zbiegają w dół trzona.
Trzon pusty w środku, około 5 cm, po przecięcie charakterystyczny kolor pomarańczowy i takie samo mleczko.
Od tego mleczka pochodzi nazwa grzyba (mleczaj), a jego kolor jest bardzo ważną cechą rozpoznawczą tego gatunku.

Mleczaj rydz jest powszechnie znany i uważany za jeden z najsmaczniejszych, zwłaszcza uduszony na maśle.
Chętnie marynowany, solony i konserwowany, ale do suszenia nie nadaje się.

Niestety powiedzenie “zdrowy jak rydz” jest lekko przesadzone. Grzyb łatwo ulega zaczerwieniu (robaczywieje) i jest bardzo trudny do transportu w stanie surowym (kruchy i wrażliwy na uszkodzenia).
W pobliżu terenów zamieszkałych coraz rzadszy.

Mleczaj rydz - to wspaniałe i bardzo smaczne grzyby, smażone na maśle można jeść zaraz po powrocie z grzybobrania. Nie sądziłem, że uda mi się tak na zamówienie znaleźć te grzyby, a tu za jednym podejściem nazbierałem cały koszyk. Zwracam uwagę na podobnego rydza - mleczaj wełnianka. Nie jest trujący, ale niejadalny z powodu silnie piekącego mleczka. W wielu krajach jest jedzony w postaci grzyba zasolonego lub po długotrawałym moczeniu i kilkakrotnym obgotowaniu (wodę oczywiście wylać). Więcej informacji o “wełniaku” w drugiej grupie grzybów.
Oba grzyby rosną czasami tuż obok siebie ale już na pierwszy rzut oka każdy potrafi je odróżnić. Tutaj na zdjęciu widzimy oba grzyby, a niżej już tylko te lepsze rydze.

z chomika grawaw57

62 KB
3 lip 11 7:13

maslak zwyczajny.jpg

Maślak zwyczajny

obrazek

Maślak zwyczajny (Suillus luteus) – rośnie od czerwca do połowy października. Kapelusz jasnobrązowy lub ciemnobrązowy, początkowo półkulisty, później parasolowaty, o średnicy 4-15 cm. Jego powierzchnia jest gładka, lepka, skórka daje się oddzielić od miąższu. Rurki są przyrośnięte, ale łatwo oddzielają się od miąższu kapelusza; początkowo są żółte, potem zielonawe. Trzon pod kapeluszem jest barwy świeżej cytryny, u dołu brązowy, o wysokości 3,5-10 cm. U młodych owocników biała, błoniasta osłona łączy brzeg kapelusza z trzonem, po rozerwaniu tworzy pierścień, przechodzący na trzon. Obręcz taka jest biaława, potem z fioletowym połyskiem, zwisająca. Nad pierścieniem występują żółtobrązowe ziarenka. Miąższ jest biały, kremowy, żółty, tuż nad rurkami cytrynowy, u podstawy trzonu brązowy. Czasem spotykany jest także jeszcze w listopadzie i w grudniu. Tworzy mikoryzę z sosnami (głównie z sosną zwyczajną).

z chomika grawaw57

64 KB
3 lip 11 7:12

maslak zolty.jpg

z chomika grawaw57

63 KB
3 lip 11 7:12

maslak ziarnisty.jpg

z chomika grawaw57

66 KB
3 lip 11 7:12

maslak sitarz.jpg

z chomika grawaw57

58 KB
3 lip 11 7:12

maslak pstry.jpg

Maślak pstry

obrazek

Maślak pstry
Suillus variegatus KUNTZE

Rodzina borowikowatych - Boletaceae

z chomika grawaw57

64 KB
3 lip 11 7:12

lejkowiec dety.jpg

z chomika grawaw57

68 KB
3 lip 11 7:12

kozlarz czerwony.jpg

Koźlarz czerwony

obrazek

Koźlarz czerwony (Leccinum rufom) – rośnie od lipca do października. Kapelusz o średnicy 4-15 cm jest pomarańczowy, pomarańczowoczerwony do ciemnoczerwonego, a nawet brązowoczerwonego, w kształcie od półkulistego do pękatego o ostrym brzegu. Skórka na obwodzie podwinięta ku rurkom. Powierzchnia sucha, matowa, bez włosków. Rurki na spodzie kapelusza są początkowo białe lub brudnobiałe, później przybierają barwę bladoszarą z zielonkawym odcieniem, a nawet szarozieloną, po uszkodzeniu brązowieją, nie przyrastają do górnej części trzonu. Trzon o wysokości 5-20 cm jest biały lub brudnobiały, pokryty licznymi, drobnymi, początkowo białymi, a później pomarańczowymi lub brązowymi trocinkami. Ma kształt smukły, cylindryczny lub zgrubiały na dole, pełny. Miąższ jest biały, w podstawie trzonu błękitnawy, po przekrojeniu z czerwonym refleksem, później brązowy, brązowoczarny i w końcu czarny. Występuje najczęściej na polanach leśnych, w zagajnikach, na brzegach lasu. Zwykle pod osikami i brzozami, z którymi współżyje.

z chomika grawaw57

75 KB
3 lip 11 7:12

kozlarz babka.jpg

Koźlarz babka

obrazek

Koźlarz babka (Leccinum scabrum) – rośnie od czerwca do października. Posiada kapelusz o średnicy 5-12 cm (czasami może osiągnąć nawet 20 cm) jest najpierw półkulisty, potem centralnie wypukły, a u starych egzemplarzy spłaszczony, ma barwę od jasnobrązowej do czarnej z czerwonym lub brązowym połyskiem. Skórka kapelusza jest sucha, matowa, gładka, niekiedy pokryta drobnymi szczecinkami, nie oddziela się od miąższu lub oddziela się z trudem. Rurki białawe, potem siwe, szare, nie zmieniają barwy po przekrojeniu. Trzon o wysokości 8-20 cm jest wysmukły, cylindryczny lub o podstawie zgrubiałej, koloru białego, brudnobiałego lub jasnobrązowego, pokryty ciemnobrązowymi, siwymi lub szaroczarnymi łuseczkami. Miąższ jest biały lub siwy, niezmieniający barwy po przekrojeniu. Najczęściej jest spotykany pod brzozami, z którymi współżyje (mikoryza). Preferuje miejsca suche.

z chomika grawaw57

58 KB
3 lip 11 7:11

kolczak oblaczasty.jpg

z chomika grawaw57

65 KB
3 lip 11 7:11

gaska zielonka.jpg

Gąska zielonka

obrazek

Gąska zielonka (Tricholoma flavovirens) – rośnie od połowy sierpnia do końca października. Kapelusz zielonawy, zielonożółty, zielony z brązowym odcieniem, oliwkowy, zazwyczaj ciemniejszy pośrodku, o średnicy 3-6 cm. Kształt wypukły, o podgiętym brzegu, u starszych osobników parasolowaty, nieregularnie pofalowany lub powyginany. Skórka gładka, podczas deszczu lepka, z promienisto rozłożonym kreskowaniem, niekiedy bywa popękana. Blaszki na spodniej stronie kapelusza jaskrawożółte lub żółtobiałe, ostro wycięte przy szczycie nóżki. Trzon zazwyczaj żółty, żółtozielony, o kształcie prostym, walcowatym; u podstawy nieco zgrubiały. Nie ma pierścienia ani pochwy w dolnej części. Miąższ biały, kremowy lub żółty, bezpośrednio pod skórką kapelusza lekko cytrynowożółty. W konsystencji twardy i mięsisty. Występuje najczęściej na gruntach piaszczystych, w borach sosnowych pod sosną zwyczajną, z którą wchodzi w mikoryzę.

z chomika grawaw57

63 KB
3 lip 11 7:11

czubajka kania.jpg

Czubajka kania

obrazek

Czubajka kania (Macrolepiota procera) – rośnie od lipca do listopada. Grzyb barwy brudnobiałej lub jasnobrązowej. U młodych okazów występuje sztywny, szorstki trzon z osadzoną jajowatą kopułą, a u dojrzałych sztywny parasolowaty kapelusz. Powierzchnia kapelusza jest sucha; szybko pęka na duże, grube, umieszczone koncentrycznie łuski. Ważną cechą rozpoznawczą jest gładkie, ciemniejsze, wypukłe pole, znajdujące się w centrum. Blaszki są białe; ich krawędź z wiekiem może brązowieć. Są gęste, wolne, bardzo wyraźnie oddzielone od trzonu. Na trzonie znajduje się brudnobiały, podwójny i ruchomy pierścień, co odróżnia kanię od trującego muchomora sromotnika, u którego pierścień jest na stałe przyrośnięty. Na trzonie widoczny jest ciemniejszy, zygzakowaty wzorek. Kania występuje najczęściej w świetlistych lasach liściastych, zwłaszcza pod bukami i dębami. Znajdowany jest także w lasach iglastych, a nawet na łąkach, pastwiskach, wrzosowiskach, zrębach, polanach i w parkach.

z chomika grawaw57

73 KB
3 lip 11 7:11

borowik szlachetny.jpg

Borowik szlachetny

obrazek

Borowik szlachetny (Boletus edulis) – rośnie od maja do października. Kapelusz o średnicy 8-25 cm jest u młodych owocników biały lub brudnobiały regularnie półkulisty, potem przybiera barwę jasno lub ciemnobrązową i staje się bardziej wypukły. Skórka kapelusza jest gładka, bez połysku, nie oddziela się od miąższu. Rurki na spodzie kapelusza są u młodych okazów białe lub kremowe, u starszych żółte, żółtozielone, oliwkowe i nie przyrastają do trzonu. Trzon o wysokości 8-15 cm jest biały, siwy lub słomkowy, z delikatną białą lub jasnobrązową siateczką. Miąższ biały, jędrny, twardy, mięsisty, u starych osobników gąbczasty. Występuje w lasach sosnowych i świerkowych, ale także w lasach liściastych w prześwietlonych miejscach.

z chomika grawaw57