►═══FILMY O WARTOŚCIACH MORALNYCH═══

“Rosja z jej tajną armią będzie walczyć przeciwko Ameryce; przekroczy Europę”Jeśli ludzie nie rozpoznają bicza Bożego w przyrodzie jako ostrzeżenia Bożego…

“…i nie powrócą do Boga poprzez prawdziwie chrześcijańskie życie, kolejna straszliwa wojna przyjdzie ze Wschodu na Zachód. Rosja z jej tajną armią będzie walczyć przeciwko Ameryce; przekroczy Europę” – słowa Maryi z 22 sierpnia 1960 r. do błogosławionej Eleny Aiello, (15.04. 1895 – 19.06. 1961; mistyczki, stygmatyczki, założycielki Zgromadzenia Najmniejszych Sióstr Męki Naszego Pana Jezusa Chrystusa, ogłoszona błogosławioną przez papieża Benedykta XVI 14.09.2011)

Obecna napięta sytuacja w Europie ukazuje jak łatwo dzisiaj wywołać konflikt w imię globalizacji i interesów obu bestii kosztem narodów. Poniższy artykuł publikujemy nie dla wzbudzenia sensacji, czy podsycania strachu, lecz dla refleksji o aktualności fatimskiego wezwania Maryi do modlitwy wynagradzającej.

Błogosławiona Elena Aiello, stygmatyczka, która ofiarowała swoje cierpienia dla zbawienia dusz, otrzymała wiele orędzi od Jezusa i Maryi dotyczących czasów jej i nam współczesnych. Bł. Jan Paweł II ogłosił ją w 1992 Służebnicą Bożą, a papież Benedykt wyniósł do godności błogosławionej w 2011.

● Tytuł oryginalny:Św. Charbel
● Gatunek: Religijny
● Produkcja: Watykan

Charbel urodził się w ubogiej rodzinie chrześcijańskiej w północnym Libanie. Na chrzcie otrzymał imię Józef (Youssef). Już jako dziecko odznaczał się wielką pobożnością, zamiłowaniem do modlitwy i samotności. W wieku 23 lat wstąpił do maronickiego klasztoru w Annaya, gdzie otrzymał zakonne imię Szarbel (Charbel). W Zakonie odznaczał się wielką miłością bliźniego i posłuszeństwem. Z czasem ojciec Szarbel przeniósł się do znajdującej się w pobliżu klasztoru pustelni pod wezwaniem świętych Piotra i Pawła. Żyjąc w odosobnieniu prowadził niezwykle ascetyczny tryb życia, poszcząc i umartwiając się, większość czasu spędzając na modlitwie. W pustelni żył 23 lata. 16 grudnia 1898 roku podczas odprawiania mszy świętej dostał udaru mózgu. Zmarł w Wigilię Bożego Narodzenia – 24 grudnia 1898 roku.
Po pogrzebie ojca Szarbela miało miejsce niezwykłe zjawisko. Nad jego grobem pojawiła się jasna poświata, utrzymująca się przez wiele tygodni. Spowodowała ona, że do grobu pustelnika zaczęły przychodzić co noc rzesze wiernych i ciekawskich. Bardzo wiele osób za wstawiennictwem św. Charbela doznało cudów.
5 grudnia 1965 roku, na zakończenie Soboru Watykańskiego II papież Paweł VI ogłosił ojca Szarbela Makhloufa błogosławionym.
9 października 1977 roku w Watykanie Paweł VI kanonizował ojca Szarbela

Film o szczególnych walorach moralnych -
1 miejsce na Watykańskiej liście "ważnych i
wartościowych filmów fabularnych"
Tytuł oryginalny: Gandhi
Gatunek: Biograficzny, Dramat
Produkcja: Indie, Wielka Brytania

Dzieje Mahatmy Gandhiego - przywódcy politycznego i duchowego Indii w walce o niepodległość, którego myśl etyczna wywarła wielki wpływ na cały cywilizowany świat - wydawały się bardzo ryzykownym tematem filmowym. Brytyjski aktor i reżyser zabiegał o możliwość zrealizowania tego obrazu przez 20 lat. Wielkie, dwuczęściowe dzieło, monumentalna, epicka opowieść o życiu człowieka, którego już za życia otaczał nimb świętości - stało się głośnym wydarzeniem artystycznym. Nie było jednak zamiarem twórców stawianie Gandhiego na piedestale. Kierowali się wskazówką Pendit Nehru: Nie trzeba czynić go świętym, jak to zrobiliśmy w Indiach. Był na to zbyt wielkim człowiekiem. Popisową kreację stworzył w tym filmie Ben Kingsley - syn indyjskiego lekarza i angielskiej modelki, wsławiony rolami szekspirowskimi, którego nagroda Oscara za tę rolę uczyniła gwiazdą pierwszej wielkości.

Film o szczególnych walorach moralnych -
5 miejsce na Watykańskiej liście "ważnych i
wartościowych filmów fabularnych"
Tytuł oryginalny: Дерсу Узала - デルス·ウザーラ
Gatunek: Dramat,Przygodowy
Produkcja: Japonia, ZSRR

Nagrodzony jak najsłuszniej w 1976 roku Oscarem za film nieanglojęzyczny utwór Akiry Kurosawy do dziś wzbudza zachwyt swą mistrzowską prostotą i pozostaje jednym z najbardziej oryginalnych dokonań genialnego reżysera. Kurosawa po wymuszonej przerwie w pracy spowodowanej finansową klęską filmu „Dodes'ka-den” i próbie samobójczej udowodnił triumfalnie swą wyjątkową pozycję w światowym kinie. Twórca „Siedmiu samurajów” był od dawna zafascynowany rosyjską kulturą. Adaptacja wspomnieniowych powieści Władimira Arsienjewa olśniewa surowym plastycznym pięknem, ale nie ma w niej ani za grosz łatwej ekscytacji dziką naturą. Historia przyjaźni carskiego oficera, owego Arsienjewa (Jurij Sołomin), badacza ussuryjskiej tajgi z początku XX wieku i jego przewodnika, tytułowego Uzały (wielka rola Maksima Munzuka) została ukazana bez cienia łatwego sentymentu. Utwór Kurosawy niepostrzeżenie zamienia się w refleksję nad okrutnymi paradoksami cywilizacji. Do historii kina przeszła olśniewająca sekwencja na tafli zamarzniętego jeziora. Nie ma w „Dersu Uzale” ani krzty kaznodziejstwa, są piękno, prawda i wielki mądry smutek.

Film o szczególnych walorach moralnych -
11 miejsce na Watykańskiej liście "ważnych i
wartościowych filmów fabularnych"
Gatunek: Dramat
Produkcja: Szwecja

Metaforyczna opowieść o rycerzu powracającym z wyprawy krzyżowej. Staje on w szachowym pojedynku ze Śmiercią, w którym stawką jest jego życie.
Siódma pieczęć (szw. Det Sjunde inseglet) – szwedzki film fabularny z 1957 roku, nominowany do Złotej Palmy w Cannes w 1957 roku. Na tym samym festiwalu Ingmar Bergman otrzymał za Siódmą pieczęć nagrodę specjalną jury. Polska premiera miała miejsce w roku 1959. Film ponownie został wprowadzony do polskich kin 5 stycznia 2007.
Siódma pieczęć jest przekrojowym obrazem w twórczości Bergmana, splatającym wątki z jego dramatów psychologicznych, zawiera również elementy komediowe. Dzieło to, zapisując się w kanonie światowego kina, ugruntowało pozycję Ingmara Bergmana wśród największych reżyserów kina autorskiego.
W roku 1995, w stulecie narodzin kina, obraz Bergmana znalazł się na watykańskiej liście 45 filmów fabularnych, które propagują szczególne wartości religijne, moralne lub artystyczne.

Film o szczególnych walorach moralnych -
12 miejsce na Watykańskiej liście "ważnych i
wartościowych filmów fabularnych"
Gatunek: Dramat historyczny, Sportowy, Religijny
Produkcja: Wielka Brytania

Oparta na autentycznych wydarzeniach historia dwóch młodych sportowców, Erica Liddella - pobożnego katolika ze Szkocji i Harolda M. Abrahamsa - ambitnego Anglika żydowskiego pochodzenia, studiującego w Cambridge i wytrwale zabiegającego o aprobatę kolegów. Obaj stają do wyścigu na 100 metrów na olimpiadzie w Paryżu. Pierwszy z nich biegnie "ku chwale Jezusa", drugi - by zdobyć sławę.

Film o szczególnych walorach moralnych -
13 miejsce na Watykańskiej liście "ważnych i
wartościowych filmów fabularnych"
Gatunek: Dramat
Produkcja: Szwecja

Profesor Isak Borg jedzie ze Sztokholmu do Lundu, aby odebrać doktorat honoris causa. Podróż trwa tylko jeden dzień, podczas którego stary profesor wspomina swoje życie. Film rozpoczyna się snem profesora, który widzi swoje zwłoki, wiezione karawanem przez opustoszałe miasto. W podróży towarzyszy mu Marianne, jego synowa. Po drodze dosiadają się inni podróżni. Rolę profesora Bergman powierzył twórcy m.in. "Furmana śmierci" słynnemu reżyserowi Victorowi Sjöström.
Tam, gdzie rosną poziomki (szw. Smultronstället) – dramat produkcji szwedzkiej z1957 nakręcony przez Ingmara Bergmana. W Polsce na duży ekran wszedł po raz pierwszy w roku 1960, ponownie dystrybuowany od 13 października 2006.
W roku 1995, w stulecie narodzin kina, obraz Bergmana znalazł się na watykańskiej liście 45 filmów fabularnych, które propagują szczególne wartości religijne, moralne lub artystyczne.

Watykańska lista 45 filmów – lista "ważnych i wartościowych filmów fabularnych" opracowana w Watykanie w 1995 roku z okazji 100-lecia kina. Papieska Rada ds. Środków Społecznego Przekazu ogłosiła listę 45 filmów fabularnych zgrupowanych w trzech kategoriach: filmy o walorach religijnych, moralnych lub artystycznych.
I tak oto:
Filmy o szczególnych walorach moralnych
Gandhi – reż. Richard Attenborough (1982)
Nietolerancja – reż. David Wark Griffith (1916)
Dekalog – reż. Krzysztof Kieślowski (1987)
Do zobaczenia, chłopcy – reż. Louis Malle (1987)
Dersu Uzała – reż. Akira Kurosawa (1975)
Drzewo na saboty – reż. Ermanno Olmi (1978)
Rzym, miasto otwarte – reż. Roberto Rossellini (1945)
Tam, gdzie rosną poziomki – reż. Ingmar Bergman (1958)
Siódma pieczęć – reż. Ingmar Bergman (1956)
Rydwany ognia – reż. Hugh Hudson (1981)
Złodzieje rowerów – reż. Vittorio De Sica (1949)
To wspaniałe życie – reż. Frank Capra (1946)
Lista Schindlera – reż. Steven Spielberg (1993)
Na nabrzeżach – reż. Elia Kazan (1954)
Harfa birmańska – reż. Kon Ichikawa (1956)

Film o szczególnych walorach moralnych -
15 miejsce na Watykańskiej liście "ważnych i wartościowych filmów fabularnych"
Tytuł oryginalny: Biruma no tategoto
Gatunek: Dramat, Wojenny
Produkcja: Japonia

Jest to piękna, poetycka opowieść o japońskim żołnierzu-harfiście, który wędrując po Birmie spełnia ostatnią posługę wobec poległych kolegów. Wojna odcisnęła na nim niezatarte piętno. Jego kompania po klęsce armii cesarskiej trafiła do niewoli, on sam natomiast zostaje wysłany z misją skłonienia do kapitulacji stawiającego bezsensowny opór garnizonu. Jego misja kończy się niepowodzeniem. On sam nie wraca już do swego oddziału, wyrusza w swego rodzaju pielgrzymkę, poprzez świat umarłych. Grzebiąc niezliczone szczątki żołnierzy japońskich podejmuje decyzję zostania mnichem. Film jest żarliwym krzykiem antywojennym, ale jednocześnie jest to także niezwykle celna wykładnia filozofii buddyjskiej, ujęta w ramę metaforycznej przypowieści o poszukiwaniu sensu ludzkiej egzystencji, o potrzebie nieustannego doskonalenia się w człowieczeństwie.