John Updike - Pary.djvu

Angel Wagenstein - Daleko od Toledo czyli rzecz o Abrahamie Pijanicy

Wydalony z Bułgarii w czasach komunizmu Berto Cohen powraca na krótko do swego rodzinnego miasta jako profesor z okazji międzynarodowego sympozjum bizantynologów. Angel Wagenstein ożywia w ten sposób mikroklimat swego dzieciństwa, spędzonego w Płowdiwie, który uchodził za najpiękniejsze i najbardziej kosmopolityczne miasto na Bałkanach. Chłopięce lata Berto upływały w środowisku sefardyjskich Żydów, wypędzonych z Hiszpanii w końcu XV wieku. Sefardyjczycy posługiwali się językiem nazywanym „ladino”, będącym specyficzną odmianą hiszpańskiego. Zajmowali w Płowdiwie całą dzielnicę, podobnie jak inne mniejszości etniczne – Cyganie, Ormianie i Turcy. Subtelna nić zdarzeń wije się między teraźniejszością i przeszłością – rozdzierająca nostalgia miesza się z aferą spekulantów nieruchomości, dawna dziecięca miłość z jej dojrzałą już postacią, a poszukiwanie utraconej przeszłości z bezkompromisowym wizerunkiem współczesnej Bułgarii. Jednakże powieść jest zdominowana przez postać tytułowego bohatera – Abrahama El Borrachona – Pijanicy, blacharskiego mistrza i genialnego konfabulatora, a zarazem uprzywilejowanego świadka schyłku epoki. To właśnie dziadek Abraham i jego żona byli wychowawcami małego Berto, którego rodzice wcześnie osierocili, ginąc w zamachu bombowym, i siłą rzeczy nie kto inny, lecz dziadek Abraham ujawnia młodemu wnukowi sens ludzkiej egzystencji, a czyni to przy współudziale chodzącego w kieracie osła…

Graham Swift - Kraina wód

Powieść ta, uznana za jedno z największych wydarzeń w literaturze brytyjskiej ostatniego ćwierćwiecza, została wyróżniona licznymi nagrodami (nagroda literacka dziennika "The Guardian", nagroda im. Winifred Holtby i włoska Premio Grinzane Cavour), a także sfilmowana (rolę narratora zagrał Jeremy Irons). Autor, należący do czołowych pisarzy angielskich, członek Królewskiego Towarzystwa Literatury, ukazuje w "Krainie wód" burzliwe dzieje kilku pokoleń mieszkańców regionu zwanego Fenlandią, odnosząc osobiste losy swoich bohaterów do historii Imperium Brytyjskiego.

Henry Miller - Zwrotnik Raka

Zwrotnik Raka jest debiutem autora, nowojorczyka, osiadłego z początkiem lat trzydziestych w Paryżu; tam też w 1934 r. książka została opublikowana nakładem ekskluzywnego angielskiego wydawcy rezydującego również w stolicy Francji. Utwór entuzjastycznie powitały takie znakomitości, jak Ezra Pound i T. S. Eliot, rozgłos jednak przyniósł mu dopiero wprowadzony w 1937 r. zakaz wwożenia do USA „gorszącej" książki. (Inny „Amerykanin w Paryżu", Ernest Hemingway, uczestniczył w przemycaniu niecenzuralnej publikacji via Kanada.) Atmosfera skandalu przygłuszyła istotną, bardzo w istocie wysublimowaną wartość artystyczną tej powieści, jak i całego cyklu,w którego skład wchodzą ponadto Czarna wiosna i Zwrotnik Koziorożca. Piętnaście epizodów z życia amerykańskiego ekspatrydy ukazuje przymierającego głodem, imającego się różnych zajęć intelektualistę, żarliwie oddającego się miłosnemu zapamiętaniu, opisanemu z pełną otwartością, językiem zawzięcie odrzucającym wszelkie eufemizmy. Powieść swą Milier określał jako zniewagę wyrządzoną siedmiu fundamentalnym wartościom i symbolom kultury: Sztuce, Bogu, Człowieczeństwu, Przeznaczeniu, Czasowi, Miłości i Pięknu. Miała też być „środkiem na przeczyszczenie" obolałej od urazów, poniżeń i cierpień psychiki autora. Stała się czymś więcej: artystyczną katharsis i aktem „totalnego stawania się" osobowości, a także wspaniałym, romantycznym z samej istoty hymnem na cześć miłości i sztuki. W Banque de France, mówi pisarz, nie ma nic, na co można by miłość wymienić; uwagi zaś Millera o twórczości Matisse'a są jedną z najpiękniejszych analiz literackich współczesnego malarstwa.

Primo Levi - Układ okresowy

Układ okresowy Primo Leviego to dwadzieścia jeden błyskotliwych opowiadań, których tytuły stanowią nazwy pierwiastków chemicznych. Żelazo, potas, cyna, rtęć… potraktowane jako metafora, stają się kluczem do interpretacji ludzkich losów i charakterów. Portrety ludzi, których autor znał zarówno w czasach faszystowskich Włoch, jak w okresie Holokaustu i po wojnie – tworzą barwną autobiograficzną opowieść o człowieku wciągniętym w wir historii i przypadku, o przyjaźni i miłości, o wierności zasadom i poszukiwaniu sensu. W Układzie okresowym, który po raz pierwszy ukazuje się w Polsce, Primo Levi łączy swoją pasję chemika z talentem literackim i niebywałym zmysłem obserwacji. Krótka forma pozwala mu wyrazić literacko doświadczenia, których był uczestnikiem, w najbardziej autentyczny i przejmujący sposób. Kondycja chemika natomiast okazuje się uniwersalną formułą życia człowieka, który musi stale określać swoje miejsce wobec Natury – bezlitosnej Materii, losu i historii. W 1975 roku Primo Levi otrzymał za Układ okresowy włoską nagrodę Premio Prato.

Samuel Beckett - No właśnie co

Niniejszy tom jest pierwszym w Polsce wydaniem utworów wybranych Samuela Becketta, ostatniego z gigantów literatury XX wieku, laureata Nagrody Nobla z 1969 roku. Zawiera dziesięć najsłynniejszych lub najczęściej granych jego sztuk, a także dziesięć tekstów prozą, w tym kilka nietłumaczonych dotąd na polski. Ów zestaw tworzy wyrazisty obraz całego dorobku pisarza i jego twórczej ewolucji. Tak więc oprócz kanonu teatralnego mamy tu kilka późnych poetyckich jednoaktówek, po które sięgają zarówno sceny eksperymentalne, jak i najwięksi światowi reżyserzy (ostatnio Peter Brook). Część poświęcona prozie zawiera kilka słynnych nowel z lat 40. i 50., uważanych za charakterystyczne, czy wręcz fundamentalne dla dojrzałego okresu pisarstwa Becketta, oraz pięć tzw. małych próz z lat 60., 70. i 80., w tym legendarnego Wyludniacza, matematyczne Bez, uchodzące za absolutne arcydzieło Towarzystwo, niesamowite Podrygi i tytułowe porażające no właśnie co – ostatni tekst, jaki wyszedł spod pióra pisarza w 1988 roku, będący filozoficzno-lingwistyczną medytacją kojarzoną z głośnym traktatem Ludwika Wittgensteina. Autorem przekładu i komentarzy do tekstów jest Antoni Libera, pisarz, tłumacz i reżyser, który przez wiele lat pozostawał z dramatopisarzem w bliskim kontakcie, otrzymywał od niego liczne wskazówki i wyjaśnienia, dotyczące zarówno materii literackiej, jak i teatralnej, a niedawno wydał książkę Godot i jego cień (2009), wywołując nią nową falę zainteresowania dziełem i osobą tajemniczego „poety milczenia”.