Krzem jest pierwiastkiem niezmiernie ważnym dla naszego organizmu, przez wielu ludzi niedocenianym. Związki krzemu wpływają na przemianę materii regulująco, zmniejszają przepuszczalność ścian naczyń krwionośnych, utrzymują prawidłową elastyczność naskórka i włókien kolagenowych oraz elastynowych w skórze. Krzem przedłuża jędrność skóry i błon śluzowych. Związki krzemu przeciwdziałają, jako ochronny koloid – krystalizacji mineralnych składników w drogach moczowych; utrudniają odkładanie blaszek lipidowych w ścianach naczyń krwionośnych zapobiegając w ten sposób powstawaniu miażdżycy. Krzemionka działa przeciwzapalnie, przeciwwysiękowo i przeciwalergicznie.

Zioła ze szczególnie dużą zawartością krzemu stosuje się przy wypadaniu włosów, łamliwości paznokci, plamicach (krwawe wylewy podskórne, wybroczyny), żylakach, trądziku pospolitym i różowatym.

Przetwory ziołowe bogate w związki krzemu powinni pić wszyscy, szczególnie kobiety w ciąży, matki karmiące i osoby w podeszłym wieku. Zioła posiadają związki krzemu rozpuszczalne w wodzie przy gotowaniu (cenne są więc tylko odwary) i łatwo dla naszego organizmu przyswajalne. Związki krzemu, w tym kwas krzemowy obecny jest w wielu wodach zdrojowych. Krzem zapobiega również nadmiernym krwawieniom miesiączkowym, krwawieniom macicznym pozamiesiączkowym i w czasie ciąży. Niedobór krzemu powoduje osteoporozę, deformację stawów, tkanki łącznej właściwej i zapalenie dziąseł. Przewlekłe niedobory krzemu powodują także krwawienia z dziąseł i nosa, stany zapalne powiek, naczyniówki i spojówek. Krzemionka zwiększa krzepliwość krwi i pobudza wzrost mięśni, gojenie ran, naskórnikowanie oraz nabłonkowanie. W razie krwawień i stanów zapalnych dziąseł warto jednocześnie zażywać witaminę C.

Bardzo dużo związków krzemu zawierają skrzypy (odwar należy gotować 5-10 minut, tylko taki zawiera krzemionkę), przywrotniki, podbiał, turzyce, perz, rdesty, pokrzywa, dziewanna, przytulie, poziewnik, płucnica islandzka, kozieradka. Ze wszystkich tych ziół sporządza się odwar. Dobrym źródłem krzemu są także ryby i „owoce morza”.

Dzienne zapotrzebowanie na krzem wynosi 200 mg. Kobiety po 30 roku życia w celu zapobiegania cellulitis i przedwczesnemu starzeniu skóry powinny zażywać preparaty i wody krzemionkowe. Krzem działa przeciwłuszczycowo i przeciwtrądzikowo. Korzystnie działa również przemywanie skóry przetworami krzemionkowymi oraz wodą zdrojową zawierającą kwas krzemowy oraz krzemiany.

KRZEM ORGANICZNY.PL

KRZEM

Działanie krzemu na organizm: poprawia kondycję tkanki łącznej, wzmacnia zdolność obronną organizmu przeciw zakażeniom, zwiększa wytrzymałość tkanki kostnej, zapobiega przedwczesnemu starzeniu się całego organizmu człowieka, usuwa podrażnienia i stany zapalne na skórze, poprawia wygląd skóry, zapobiega przedwczesnemu zwiotczeniu skóry, usuwa stany zapalne w żołądku i pęcherzu moczowym, usuwa ból w pasie spowodowany niedoborem Kwasu Krzemowego, ogranicza wypadanie włosów i przyspiesza ich wzrost - na efekt pięknych włosów, zwiększa wytrzymałość paznokci i wpływa na ich wzrost, przyspiesza gojenie się ran, szybko usuwa stany zapalne, aktywizuje proces tworzenia się nowej tkanki, przy oparzeniach przynosząc natychmiastową pomoc, działa ochładzająco szczególnie w stanach zapalnych, przy podrażnieniach od ukąszeń przez owady łagodzi stany zapalne, w jamie ustnej przyspiesza znacznie gojenie, łagodzi ból, przeciwdziała

krwawieniu dziąseł, w stanach katarowych hamuje wysięk z nosa, zmienia środowisko uniemożliwiając rozwój infekcji wywołującej katar. Krzem stanowi ważną pomoc w długotrwałym leczeniu wszystkich chorób.

Krzem (medycyna - dietetyka)

W ciele człowieka znajduje się od 6 do 8 gramów krzemu. Największe jego stężenie występuje w grasicy, nadnerczach i przysadce mózgowej. Krzem ma wpływ na zachowanie w zdrowiu skóry, paznokci, włosów, zachowując ich elastyczność i odporność na grzybice i zakażenia bakteryjne.

Krzem utrzymuje elastyczność i przepuszczalność naczyń krwionośnych oraz zapobiega odkładaniu się w nich tłuszczów. Szczególną rolę odgrywa krzem w tworzeniu się struktur kości, ich wapnienia i regeneracji po złamaniach. W miejscach złamań, stężenie krzemu wzrasta kilkadziesiąt razy. Krzem uczestniczy również w tworzeniu tkanki łącznej i chrząstek. Krzem podtrzymuje aktywność hormonalną ludzi starszych oraz tworząc roztwory koloidalne w drogach moczowych przeciwdziała krystalizacji w nich związków mineralnych.

Przeciętna dieta zwykle dostarcza niezbędne ilości krzemu i może dlatego dietetycy do dzisiaj nie określili norm spożycia krzemu. Przy niedoborach wapnia wzrasta zapotrzebowanie organizmu na krzem. Wchłanianie krzemu w przewodzie pokarmowym ograniczają; błonnik, magnez i fluorki. Zaleca się zwiększenie jego spożycia przy chorobach, zwłaszcza skóry, przez stosowanie wewnętrzne i zewnętrzne odwarów z ziół zawierających dużą ilość rozpuszczalnej krzemionki. Należą do nich takie rośliny jak; skrzyp polny, pokrzywa, perz, podbiał, rdest ptasi lub poziewnik. Z produktów spożywczych najwięcej skrzypu zawierają; chleb razowy, płatki owsiane, otręby, fasola, groch i warzywa korzeniowe.

Krzem (Si) (silicium) - odkrycie i występowanie w przyrodzie.

Krzem wydzielił w 1822r. JONS BERZELIUS z krzemionki Si02, uważanej wówczas za pierwiastek, przeprowadzając ją kwasem fluorowodorowym w SiF4 i redukując go potasem. Zawartość krzemu w zewnętrznych strefach Ziemi wynosi 26,95% wag.; jest drugim po tlenie najbardziej rozpowszechnionym pierwiastkiem. Jeden atom krzemu przypada na 4 inne atomy. Krzem stanowi analog węgla, odgrywający podobnie jak węgiel w świecie ożywionym zasadniczą rolę w świecie nieożywionym, ponieważ krzemionka SiO2 w różnych odmianach polimorficznych (kwarc, trydymit, krystobalit) oraz minerały krzemiany i glinokrzemiany stanowią większość skał tworzących skorupę ziemską.

Właściwości fizyczne. W zależności od sposobu otrzymywania krzem wydziela się w postaci szarych, twardych i kruchych kryształów albo jako brunatny proszek (zwany krzemem bezpostaciowym). Obie odmiany mają tę samą strukturę krystalograficzną (typ diamentu), a różnią się wielkością kryształów, d=2,65g/cm3, tt<1470oC, tw=2230oC.

Właściwości chemiczne. Krzem jest pierwiastkiem czterowartościowym, występuje na stopniu utlenienia +4 (najczęściej) i –4. Jest mało aktywny chemicznie. W temperaturze pokojowej reaguje z fluorem. Po ogrzaniu reaguje z tlenem, tworząc dwutlenek krzemu (krzemionkę) SiO2 oraz z fluorowcami. SiO2 jest bezwodnikiem kwasu metakrzemowego H2SiO3*xH2O. Z wieloma metalami i niemetalami tworzy tzw. krzemki, np. Mg2Si, Ca2Si. Krzem nie ulega działaniu kwasów z wyjątkiem mieszaniny kwasu azotowego i fluorowodorowego -tworzy się kwas fluorokrzemowy: 3Si+18HF+4HNO3=3H2[SiF6]+4NO+8H2O, który po ogrzaniu rozkłada się (H2[SiF6]=SiF4+2HF). Krzem rozpuszcza się łatwo w alkaliach: Si+2NaOH+H2O=Na2SiO3+2H2. Sztucznie wytworzono związki krzemu z wodorem, tzw. krzemowodory (albo silany), analogiczne do węglowodorów. Silany są nietrwałe i nie mają większego znaczenia. Natomiast tzw. silikony, tworzywa krzemoorganiczne zawierające tlen, znajdują zastosowanie praktyczne jako smary, lakiery itd.

Nomenklatura związków. Dla związków, w których krzem stanowi składnik elektrododatni stosuje się system przedrostków i oznaczeń liczbowych, np.: SiS2 dwusiarczek krzemu. Związki krzemu z wodorem są nazywane silanami, np.: Si2H6 dwu silan. Związki zawierające krzem w postaci prostego składnika elektroujemnego noszą nazwę krzemków, np.: Mg2Si krzemek magnezowy. Krzem występuje też w licznych anionach: SiO32-(metakrzemiany), SiO44- (ortokrzemiany), Si2O52- (metadwukrzemiany), Si4O92 (metaczterokrzemiany), Si2O76-, Si3O96-, Si6O1812- (o nieustalonych jeszcze nazwach) i inne.

Pospolite związki dostępne w handlu. SiO2, SiCl4, krzemiany.

Zastosowanie krzemu. Krzem ma zastosowanie jako odtleniacz do stopów miedzi, jest również używany jako dodatek do stali stopowych, żelaza, glinu itd., polepszając ich właściwości mechaniczne i odporność na korozję. W technice fal krótkich stosuje się detektory krzemowe. Z krzemu wyrabia się soczewki do promieni podczerwonych. Krzem znajduje duże zastosowanie jako półprzewodnik w układach scalonych oraz fotoogniwach przetwarzających energię świetlną w elektryczną (baterie słoneczne). zastosowanie związków krzemu. Silikony są materiałem do wyrobu smarów, olejów, lakierów, żywic, izolacji elektrycznych; Krzemiany i krzemionka stanowią podstawowy surowiec dla przemysłu szklarskiego, ceramiki, materiałów budowlanych (np. szkło kwarcowe, bardzo odporne termicznie i chemicznie, służy do wytwarzania naczyń laboratoryjnych; ponadto, ponieważ jest ono przepuszczalne dla promieni nadfioletowych, wykorzystuje się go do wyrobu części aparatów optycznych i lamp kwarcowych). Roztwory wodne krzemianów sodu i potasu tworzą tzw. szkło wodne. Węglik krzemu SiC stosowany jest do wyrobu materiałów ściernych, ogniotrwałych, elementów oporowych.

Otrzymywanie. W skali laboratoryjnej można otrzymać krzem z krzemionki redukując ją magnezem, w skali zaś przemysłowej przez prażenie w piecu elektrycznym krzemionki, węgla i żelaza.

Toksyczność. Krzem nie jest toksyczny. Niektóre z wiązki krzemu (np. kwas fluorokrzemowy i jego sole) są trujące. Dwutlenek krzemu wywołuje, zwłaszcza przy długotrwałym kontakcie, zmiany w płucach, w układzie krążenia, przewodzie pokarmowym, narządach moczowych.