sabat

Dzień wyznaczony przez Jehowę Boga na odpoczynek od codziennych zajęć, ustanowiony jako znak między Nim a synami Izraela (Wyjścia 31:16, 17). Hebrajskie wyrażenie jom haszszabbát, „dzień sabatu”, pochodzi od czasownika szawát, który znaczy „odpoczywać; ustać; zaprzestać” (Rodzaju 2:2; 8:22). Po grecku „dzień sabatu” to he heméra tou sabbátou.
W Księdze Rodzaju czytamy, że siódmego dnia Bóg ‛odpoczął od swoich dzieł’, ale 24-godzinny dzień odpoczynku, czyli sabat, nakazał zachowywać swemu ludowi dopiero w czasach Mojżesza (Rodzaju 2:2). Gdy w roku 1513 p.n.e. Izraelici opuścili Egipt, Jehowa za sprawą cudu zapewniał im na pustkowiu mannę. Udzielił przy tym wskazówek dotyczących jej gromadzenia: „Sześć dni będziecie to zbierać, ale w dniu siódmym jest sabat. W nim nic się nie pojawi” (Wyjścia 16:26). Następnie czytamy, że „lud zaczął obchodzić sabat w dniu siódmym”, który trwał od zachodu słońca w piątek do zachodu słońca w sobotę (Wyjścia 16:30).
Wkrótce potem Jehowa ustanowił prawo dotyczące przestrzegania sabatu i umieścił je wśród Dziesięciu Przykazań danych Mojżeszowi (Wyjścia 19:1). Fragment czwartego przykazania brzmi: „Pamiętając o tym, by uważać dzień sabatu za święty, przez sześć dni masz pracować i wykonywać wszelką swą pracę. Ale dzień siódmy jest sabatem dla Jehowy, twego Boga” (Wyjścia 20:8-10). Uświęcanie tego dnia stało się więc integralną częścią życia Izraelitów (Powtórzonego Prawa 5:12).

CZY JEZUS PRZESTRZEGAŁ SABATU?
Nawet Jezus obchodził sabat. O Chrystusie powiedziano: „Gdy się dopełnił czas, Bóg posłał swego Syna, który się urodził z niewiasty i który się urodził pod prawem” (Galatów 4:4). Jezus przyszedł na świat jako Izraelita i dlatego podlegał Prawu Mojżeszowemu, w tym również wymaganiu co do sabatu. Dopiero gdy poniósł śmierć, „usunął” przymierze Prawa (Kolosan 2:13, 14). Uzmysłowienie sobie, gdzie w strumieniu czasu miały miejsce wspomniane tu wydarzenia, pomaga nam zrozumieć Boży pogląd na sabat.
To prawda, że Jezus powiedział: „Nie myślcie, że przyszedłem zniweczyć Prawo lub Proroków. Nie przyszedłem zniweczyć, lecz spełnić” (Mateusza 5:17). Ale co znaczy słowo „spełnić”? Rozważmy przykład: Budowniczy wywiązuje się z umowy dotyczącej wzniesienia jakiegoś obiektu nie poprzez podarcie kontraktu, lecz przez postawienie budynku. Gdy ku zadowoleniu klienta ukończy prace, umowa zostaje spełniona i na budowniczym nie ciążą już dalsze zobowiązania. Podobnie Jezus nie zniweczył, nie podarł Prawa, ale je spełnił, doskonale się go trzymając. Kiedy „umowa” Prawa Mojżeszowego została wypełniona, przestała obowiązywać lud Boży.
CZY CHRZEŚCIJANIE MUSZĄ OBCHODZIĆ SABAT?
Chrystus wypełnił Prawo dane narodowi Izraelskiemu. Apostoł Paweł w natchnieniu od Boga udzielił następującej odpowiedzi: "Niech was nikt nie osądza co do jedzenia i picia bądź w odniesieniu do jakiegoś święta lub przestrzegania nowiu albo sabatu; bo te rzeczy są cieniem tego, co ma nadejść, ale rzeczywistość należy do Chrystusa” (Kolosan 2:16, 17).
Te natchnione słowa wskazują na wyraźną zmianę wymagań, jakie Bóg stawia swoim sługom. Co to za zmiana? Otóż chrześcijanie podlegają nowemu prawu — „prawu Chrystusowemu” (Galatów 6:2). Poprzednie przymierze Prawa, zawarte z Izraelem za pośrednictwem Mojżesza, nie jest już w mocy od chwili, gdy położyła mu kres śmierć Jezusa (Rzymian 10:4; Efezjan 2:15). Czy przykazanie dotyczące sabatu również przestało obowiązywać? Oczywiście. Apostoł Paweł napisał, że „zostaliśmy uwolnieni od Prawa”, a następnie nawiązał do jednego z Dziesięciu Przykazań (Rzymian 7:6, 7). Tak więc Dekalog, obejmujący przykazanie dotyczące sabatu, jest częścią Prawa, które wygasło. Dlatego słudzy Boży nie muszą już przestrzegać cotygodniowego sabatu.
Przejście od izraelskiej do chrześcijańskiej formy wielbienia Boga można zilustrować takim oto przykładem: Pewien naród zmienia konstytucję. Gdy oficjalnie zaczyna obowiązywać nowa, obywatele nie muszą już stosować się do poprzedniej. Nawet jeśli niektóre prawa w nowej konstytucji pozostaną takie same jak w starej, inne mogą się różnić. Dlatego obywatele powinni uważnie zaznajomić się z nowym dokumentem, by poznać prawa obowiązujące ich od tej pory. Ponadto praworządni mieszkańcy chcą wiedzieć, od kiedy nowa konstytucja wchodzi w życie.Po śmierci Jezusa jego apostołowie nigdy nie nakazali obchodzenia sabatu. Nie wymieniono go wśród wymagań obowiązujących chrześcijan ani w Dziejach 15:28, 29, ani później. Nie ustanowiono też nowego sabatu, „dnia Pańskiego”. Choć Jezus zmartwychwstał w dniu nazywanym dziś niedzielą, Biblia nigdzie nie wskazuje, by ten dzień miał być upamiętniany jako „nowy sabat” albo w jakikolwiek inny sposób.

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder