Kobieta i Wachlarz

Wachlarz – płaski, lekki, zdobiony przedmiot, rozkładany półkoliście, który służy do wachlowania. Poruszany wahadłowo, wymusza ruch powietrza przez co daje uczucie chlodzenia. Wachlarze wykonywane są m.in. z drewna, kości słoniowej, pergaminu, jedwabiu lub piór. Podczas gdy w Europie używany był prawie wyłącznie przez kobiety, a dzisiaj praktycznie wyszedł z użycia, w Azji jest nadal przedmiotem codziennego użytku dla obu płci. W XVIII wieku rozwinął się tzw. "sekretny język wachlarza", którym ówczesne damy mogły kokietować i uwodzić innych mężczyzn na oczach nieświadomego małżonka.


W 1774 królowa Szwecji Luiza Mirck powołała do życia Zakon Wachlarza, w którym damy dworu mogły poznawać tajniki owej "niewieściej broni". Odpowiednie ustawienie wachlarza wyrażało zamiary, uczucia i stan ducha. Przykładowo: wachlarz przyłożony do ust - "nie kokietuj tamtej". Pod koniec XVIII w. pojawił się "konwersacyjny" typ wachlarza. Dzięki odsłanianiu ukrytych w malunku odpowiednich układów cyfr można było tworzyć dialogi. Ten mały, drobny przedmiot, zaliczany jest do akcesoriów damskiej mody. Na przestrzeni wieków pełnił różne funkcje. Można powiedzieć dzisiejszym językiem: był gadżetem, bez którego żadna kobieta nie pokazywała się publicznie.


Wachlarz był także atrybutem władzy, pełnił funkcję reprezentacyjną, był, i myślę, że jest nadal symbolem kobiecości. W czasach świetności wachlarza, aby go wykonać pracowało nad nim 20 osób! Była to ręczna, misterna robota. Wachlarz wykonywało się na zamówienie według wzoru i tak do dzisiaj przetrwały przepiękne, można powiedzieć, dzieła sztuki. Podobno Wojciech Kossak zajmował się tym fachem więc bez dwóch zdań, taki wachlarz musiał być dziełem sztuki. Wykonywano je z macicy perłowej, kości słoniowej, z drewna. Wachlarz wykonany z drewna sandałowego miał piękny zapach, a te wykonane z bambusa wydawały miły dźwięk przy rozkładaniu.


Królowa Elżbieta I pałała wielką miłością do wachlarzy i ponoć powiedziała, że wachlarz jest najlepszym prezentem, jaki poddani mogą ofiarować królowej. Na większości obrazów królowa Elżbieta paraduje z niepowtarzalnym wachlarzem.


Wachlarz miał ważną rolę do spełnienia! Nie chodziło tylko o „robienie sobie ochłody”! Pomagał on wybrnąć z niezręcznych sytuacji towarzyskich, osłonić się przed niechcianym spojrzeniem.


Gdy dama chciała zobaczyć, co dzieje się za jej plecami, mogła skorzystać z lusterka przymocowanego do wachlarza, inne miały wmontowane szkła korekcyjne bo okulary i dama? Dzisiaj na każdym afrykańskim targowisku mozna kupic wachlarz.


Przylatują, przypływają, z Chin, Japonii i są produkowane taśmowo. Pomimo tej taśmowej pracy można znaleźć pomiędzy różnorodnością wachlarzy bardzo pomysłowe i piękne. A te bardziej ozdobne to już wymysł Europejczyków. W Egipcie wachlarz był ozdobą na dworze Faraona. Piękny wachlarz w pobliżu dostojnych osób wskazywał na potęgę. Grecy byli pierwszymi, którzy ten przedmiot użyczyli kobietom.


Pierwszy rozkładany wachlarz przywędrował z Japonii. Kto go wymyslil? Moze było tak: do pewnej sypialni małżeńskiej w kraju wiśni wpadł w nocy przez okno nietoperz. Nietoperz w Japonii uważany jest za symbol szczęścia, ale żona pana Japończyka miała szczęścia w nadmiarze więc nie była zadowolona z wizyty obrzydliwego gościa! Mąż dostał bojowe zadanie: pozbyć się nietoperza i to szybko. Nietoperz na swoją zgubę zahaczył o lampę i przypalił sobie jedno ze swoich skrzydeł. Mąż wziął do ręki nietoperza i przyglądał się drugiemu skrzydłu i zapragnął skonstruować coś podobnego. Gdyby nie żona i jej niezadowolenie z wizyty nietoperza wachlarza by nie było!


Język wachlarza:

Poruszyć wachlarz lewą ręką - Jesteśmy obserwowani; Przełożyć wachlarz do prawej ręki - Jesteś zuchwały; Rzucić wachlarz za siebie - Nienawidzę cię! Prezentować wachlarz zamknięty - Czy mnie kochasz? Otwierać wachlarz i zamykać - Jesteś okrutny; Otwierać wachlarz lewą ręką - Przyjdź i zechciej porozmawiać ze mną. Wachlować się bardzo powoli - Jesteś mi obojętny; Wachlować się lewą ręką - Nie kokietuj tamtej! Wyjść na balkon, wachlując się - Przyjdę wkrótce; Wejść na salę, zamykając abanico - Dziś nie przyjdę


Poznajmy się – te słowa można wyczytać, gdy kobieta zasłoni twarz wachlarzem, a zza niego będzie widać tylko jej oczy. To oznacza, że szuka znajomości i jest otwarta na nawiązanie rozmowy, a może i relacji.


Spotkajmy się – gdy kobieta przypadkiem "rzuca" wachlarz tak, aby znalazł go wybranek jej serca, czy tańca, to oznacza, że chce się spotkać - dawniej na potajemnej schadzce.

Usiądź obok – wachlarz pozostawiony na fragmencie krzesła znajdującego się obok niej, oznacza, że wybranka zaprasza mężczyznę do zajęcia miejsca obok niej, to może być również zaproszenie do flirtu.


Nie kokietuj albo wkrótce przyjdę – w posługiwaniu się wachlarzem bardzo ważne jest też samo wachlowanie. Gdy kobieta wachluje nim powoli oznacza to, że mówi "jesteś mi obojętny". Gdy wachluje nim lewą ręką grozi "nie kokietuj innej!". Gdy wychodzi na balkon wachlując się chce powiedzieć, że "wkrótce przyjdzie", a wejście na salę i zamknięcie wachlarza oznacza "dziś nie przyjdę".


Odpuść sobie – gdy kobieta przykłada wachlarz bezpośrednio do ust to znak, że ma dosyć zainteresowania ze strony mężczyzny i próbuje go po prostu spławić, w ten sposób mówi mu "przestań się mną interesować i nie zwracaj już na mnie uwagi".

Daj mi spokój – takie słowa wyraża natomiast gest zwinięcia wachlarza i przyłożenia go do lewego ucha, w ten sposób dama prosi swojego adoratora, aby dał jej spokój.


Dialog kochanków – sposób wachlowania umożliwia kobiecie prowadzenie dialogu ze swoim adoratorem albo tancerzem. Poruszenie wachlarza lewą ręką oznacza "jesteśmy obserwowani", przełożenie go do prawej ręki "jesteś zuchwały", rzucenie wachlarza za siebie "nie cierpię cię", a pokazanie zamkniętego wachlarza to pytanie "czy ty mnie jeszcze kochasz?", otwieranie i zamykanie to znowu stwierdzenie "jesteś okrutny", a otwieranie wachlarza lewą dłonią "przyjdź i porozmawiaj ze mną".


źródła:
http://www.mowimyjak.pl/styl-zycia/savoir-vivre/jezyk-wachlarza-co-oznaczaja-poszczegolne-gesty-wykonane-wachlarzem,92_50776.html

http://archiwum.wiz.pl/1997/97014100.asp

strona: La vie est belle i ja też

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder