Miedziany Zwój – jedyny zwój nie napisany na papirusie, bądź pergaminie, który znaleziono wśród rękopisów z Qumran.htm

Miedziany Zwój (3Q15) – jedyny zwój nie napisany na papirusie, bądź pergaminie, który znaleziono wśród rękopisów z Qumran. Odkryty w grocie nr 3 zwój wyróżnia się tym, że tekst wytłoczono na płacie miedzianej blachy z domieszką cyny[1]. W przeciwieństwie do innych manuskryptów nie zawiera on tekstów literackich, ale listę miejsc, w których ukryto złote i srebrne przedmioty[2]. Spis zawiera 64 skrytki wypełnione ponad 4,5 tysiącami talentów złota. Badacze opisywaną ilość cennego kruszcu szacują na ok. 70–200 ton[3]. Od pozostałych rękopisów odróżnia go jeszcze język, forma i data powstania. Obecnie zwój znajduje się w Muzeum Archeologicznym w Ammanie w Jordanii[4].

Spis treści

1 Historia
1.1 Datowanie
1.2 Język i styl
2 Treść zwoju
3 Teorie
4 Zobacz też
5 Przypisy
6 Bibliografia
7 Linki zewnętrzne

Historia

Zwój został odkryty przez archeologów 14 marca 1952 roku w grocie nr 3 niedaleko ruin Qumran w Izraelu[5]. Znajdował się na dwóch rolkach, a ponieważ był ostatnim z 15 zwojów odkrytych w tej jaskini, nadano mu numer 3Q15. Po odnalezieniu metal był tak skorodowany, że nie można było go rozwinąć w konwencjonalny sposób nie ryzykując, że rozsypie się w pył[3]. Kilka lat później John Marco Allegro, za zgodą innych naukowców zabrał zwój do Anglii, gdzie profesor Henry Wright Baker z College of Technology w Manchesterze, podzielił go na 23 pasy[6]. Wtedy też stało się jasne, że obie rolki są częścią tego samego dokumentu. Allegro, który nadzorował otwarcie zwoju, natychmiast przepisał jego zawartość. Oficjalnym tłumaczeniem tekstu zajął się ks. Józef Milik, polski biblista i poliglota. To on pierwszy uznał, że zwój jest dziełem esseńczyków, choć prawdopodobne nieoficjalnym. Uważał też, że jego zawartość nie jest faktycznym opisem historycznym, ale folklorystycznym. Później zmienił swoje przypuszczenia, kiedy okazało się, że nie ma żadnych dowodów na to, że zwój był wytworem esseńczyków. Uważał, że nie pochodzi on z ich społeczności, chociaż został znaleziony w Qumran. W rezultacie wysnuł tezę, że był on osobnym depozytem, pozostawionym tam wraz z upływem czasu[5]. Chociaż oficjalnym tłumaczeniem zwoju zajmował się Milik, to Allegro nie był zadowolony z powolnego tempa prac i chciał opublikować własną wersję, ale nie zgadzali się na to jego przełożeni. W 1957 roku jordański dyrektor antyków zgodził się na publikację. Jednak po zmianie dyrektora i otrzymaniu ponownej zgody[7], Allegro czekał jeszcze na akceptację Milika. W końcu w 1960 r. wydał „Skarb Miedzianego Zwoju”, w którym zamieścił tłumaczenie tekstu z odręcznymi transkrypcjami zwoju. Dwa lata później Milik wydał oficjalne wydanie, w którym również znalazły się odręczne rysunki ale z czarnobiałymi fotografiami[8]. Bardziej precyzyjne zdjęcia wykonano w 1988 roku. W latach 1994 – 96 przeprowadzono szczegółową konserwację i badania zwoju, łącznie z oceną korozji. Sporządzono również jego kopię, prześwietlono promieniami rentgenowskimi i oczyszczono...
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Miedziany_Zwój&oldid=44257111”
(Fragment)