całość - porzucona- zbetowane.pdf

Bella_13 napisano 4.12.2010 18:10

Dzięki za hasło Super naprawdę super piszesz genialnie

Claire_95 napisano 11.09.2010 12:30

Boże właśnie skończyłam czytać FF. "Porzucona" dalej to przeżywam. Jest to zdecydowanie najpiękniejszy i najlepszy FF jaki tylko czytałam. Tak cholernie mnie wzruszył. Beczałam jak małe dziecko.Zafascynowała mnie historia od samego początku. Przyjaźń Belli z Alice i Rosalie. Głupota Emmeta. Wogóle cały rozwój miłości Belli i Edwarda. Kocham to opowiadanie. Jest bezkonkurencyjnie nr. 1

nadzieja95 napisano 3.09.2010 16:00

Niby on, Alice, Jasper i Rosalie mają podobne charaktery, jak te książkowe- to Em właśnie mnie zachwycił. Kiedy poznał Lizzy nie zmienił się bardzo, ale obudził się w nim taki instynkt ojcowski. To takie wzruszające, kiedy Misiek uchodzący za wieczne dziecko, wspaniale opiekuje się innym dzieckiem. Kłótnie z Edwardem o Lizzy, kto ją bardziej kocha... były urocze. W tym momencie chciałam Cię zjechać za kilka rzecz, ale chyba tylko jedna jest warta napisania. Na chomiku znalazłam 2 wersje "Porzuconej": niezbetowaną i zbetowaną. Skusiłam się na tą drugą. Doszłam do wniosku, że nie przeczytałaś tej wersji, bo w niektórych miejscach można trafić na pojedyncze czerwone literki lub też inną wersję wyrażenia. Bardzo, bardzo sporadycznie zdarzają się też jakieś drobne błędy (może inni tego nie zauważają, ale wychowanie przez polonistkę robi swoje :)), czy też czasami w wypowiedziach nie ma kursywy. Chciałabym, żeby w przyszłości powstała książka z najlepszymi ff, nie tylko polskimi, o Belli i Edwardzie (może też o innych parach, ale ja jestem fanką B&Ed) i jeśli coś takiego by powstało, ja sama, osobiście bym Cię tam zgłosiła. Oczywiście jestem świadoma, że coś takiego zapewne nigdy nie powstanie. Jeszcze coś. Czytając zakończenia (sorry, to było na szybko) Twoich ff zauważyłam, że nie przepadasz za szczęśliwymi zakończeniami w stylu hollywood. Proszę zrób wyjątek i nie kończ Babysittera tragicznie. JA tego nie przeżyję... Pozdrawiam serdecznie. Do napisania. czytelniczka/ chomikowa nadzieja95/Kasia

niunia119 napisano 31.08.2010 21:55

Podobało mi się to, że Rayan mimo tego, że jest tylko jej przyjacielem starał się jej tak bardzo pomóc i że nie zmuszał jej do opuszczenia Edwarda. To się nazywa miłość, a nie jakaś chora obsesja, którą czuł James. I jeszcze ta cała sytuacja doprowadziła Charliego do zawału... Z tej sytuacji jedyną rzeczą jaka mi się bardzo podobała był moment kiedy Bella zwymiotowała na Jamesa:) To było cudowne:) Przygotowaniami do ślubu i zmuszeniem Edwarda do pomocy James ranił wszystkich bardzo skutecznie. Nikt nie chciał żeby doszło do tego ślubu, ale nikt chyba nie życzył mu takiego końca. No dobra kilka osób by się znalazło:) Kiedy w karetce myślałam już, że na serio uśmierciłaś Bellę to aż mi się łzy zakręciły w oczach i się wkurzyłam:) Rozdział z pov Belli kiedy była w śpiączce był zarazem wzruszający i pełen nadziei. Ukazał jej jak bardzo jest ważna dla innych i pozwolił jej zrozumieć, że kochają ją i nie pogodzą się z jej utratą. Podobało mi się, że umieściłaś tam matkę Edwarda, która również pomogła jej to wszystko zrozumieć. To wszystko dało jej siłę by walczyć o życie wśród ukochanych osób. Co do epilogu... Podobał mi się pomysł z ponownymi zaręczynami i ich ślub, ale "nie lubię" Cię za to, że ją zabiłaś:( Zryczałam się jak głupia:) Wybaczę Ci (ale tylko trochę:)) za tą końcówkę. W końcu po 25latach Edward znalazł się tam gdzie tak bardzo chciał być... Pokazałaś tym ff, że życie nie zawsze jest kolorowe i takie jak sobie wymarzymy. Pokazałaś, że istnieją rzeczy warte każdej ceny, że są osoby, które dla/z miłości potrafią poświęcić wszystko, a nawet i więcej gdyby tylko mogły. I z całą pewnością jeszcze wrócę do tego opowiadania, bo warto:) Pozdrawiam

Ariel112 napisano 26.08.2010 11:53

Kurczę pomyliłam kolejność, jakby, co ten z góry powinien być drugi, sorki za utrudnienia.

Ariel112 napisano 26.08.2010 11:50

Mam Ci tyle do powiedzenia, że aż nie wiem, co ci powiedzieć, a właściwie napisać. Najlepiej będzie, jeżeli zacznę od początkuJ. Powiem szczerze, kiedy przeczytałam opis to nie bardzo przypadł mi do gusty, bo szczerze nie lubię opowiadań z Bella, jako nastoletnią matką, ale mówię sobie, „a co mi tam, przeczytam”. I już po przeczytaniu pierwszych linijek uznałam, że to jednak może mnie wciągnąć i wciągnęło. Całe to opowiadanie czytałam z takim zainteresowaniem, iż nie mogłam oderwać oczu od monitora. Cieszyłam się, płakałam i tak w kółko, a jestem bardzo wrażliwą osoba, więc w chwilach takich, kiedy ktoś lekko płacze ja beczałam, jak bóbr. Przez to, że tak płakałam miałam małe trudności z odczytywaniem liter, ale dałam radę. Teraz może zacznę, za, co pokochałam to opowiadanie: - przede wszystkim za wciągające, jakby to powiedzieć....za wciągające opisy wydarzeń, te emocje, uczucia - za tyle stron liter składających się w to cudo pisarskie - za różnorodność charakterów bohaterów - za playboyowatego [nie wiem, czy takie słowo istnieje, jeżeli nie, to właśnie powstało] Edwarda, który z totalnego dupka przeistoczył się w ideał mężczyzny - za zawsze tryskającą energią Alice, opiekuńczą i czułą, Rose, zawsze umiejącego rozśmieszyć człowieka Emmetta, Jespera, który świetnie każdego rozumiał i próbował mu pomóc i oczywiście, Lizzy, którą każdy pokochał.

Victoria.Alice napisano 24.08.2010 21:44

Witam! "Porzucona" jest jednym z nie wielu opowiadań, które aż tak bardzo mnie wzruszyły. Tak poruszona całą sytuacją Belli i Edwarda byłam chyba czytając "Wschód naszej wieczności", o ile nie mniej. Cała historia jest doskonale przedstawiona, emocje i uczucia postaci są bardzo realistyczne, a ich charaktery są bardzo dobrze zaprezentowane: Bella ze swoim instynktem macierzyńskim, brakiem poczucia własnej wartości, i prawie maniakalną potrzebą uszczęśliwiania wszystkich, wokół za wyjątkiem siebie jest ujmująca. A przemiana Edwarda z niegrzecznego playboya w troskliwego, odpowiedzialnego i dojrzałego mężczyznę, porusza serca "niewinnych niewiast" (ekhm... sama nią nie jestem i nie wiem jak mało ich jest, ale mnie na pewno poruszyła). Jednak moimi ulubionym postaciami byli: Rosalie i Emmet, Rose za jej ciepło i to że była w stanie się zaprzyjaźnić z Bells dosyć szybko, a Emmet za bycie dobrym wujkiem. Moje jedyne zastrzeżenie odnosi się do Jaspera, bo chciałabym aby był odrobinę mniej zdystansowany. Wszystkie sytuacje od przyjaźni Belli z dziewczynami przez ich poznanie prawdy, pojawienie się Jamesa, i odkrycie prawdy przez resztę, szczęśliwe chwile Belli z Edwardem, koniec ich idylli, znowu chwilowego szczęścia i śmierci Belli do kontrowersyjnego powrotu szczęścia na końcu opowiadania były takie... prawdziwe? realistyczne? nawet nie jestem w stanie dokładnie opisać słowami jak się czułam kiedy to czytałam. Za niedługo zabiorę się do czytania Twojego kolejnego FF, bo "Porzucona" podbiła moje serce i mam nadzieję że z następnymi też tak będzie:) Pozdrawiam