NKJPII

Prezent
Ulubiony
Wiadomość

Emi

widziany: 2.05.2014 13:36

758 plików
11,72 GB

Ukryj opis Rozwiń

Foldery

NKJPII

7 Darów Ducha Świętego z chomiczka melanchoolia

๑۩ ۩๑ 7 darów ducha

A to Dla Ciebie ode mnie MIŁEGO DNIA

Adoracja

aforyzmy i perełki od przyjaciół

z chomiczka Saruś

z chomiczka SERENA59

z chomiczk a Marioli

audio homilie,,od Adelaidy

Bolesna Królowo Polski

Koronka do siedmiu boleści

Brak czasu na miłość najbliższych zastępuje często wirtualny świat

Ciekawa książka

Ciekawa książka polecam

Cierpienie ma sens

Dokumenty

	ks.Skorowski
	Pokój i dobro
	W Namiocie Słowa

droga krzyżowa

droga krzyżowa z życia wzięte z netu

Ewangelizacja

Galeria

Godzinki

	Godzinki ku czci NMP
	Godzinki ku czci Serca Pana Jezusa

Jak pokochać własne życie

Jak pomagać cierpiącym w czyścu

Karol de Foucauld cytaty

kartka z myślą

kazania ks.Pawlukiewicza

Koronka do Miłosierdzia Bożego

Modlitwy do Ran Chrystusa

Modlitwy uzdrawiające

Modlitwy w intencjach

Modlitwy zawierzenia

Niewidomi widzą więcej

obok nas

PDF modlitwy i inne perełki od chomiczków

piękne aforyzmy

pieśni

Prezenty od przyjaciół (emi)

Prywatne

różaniec

rozważania

słowo na dziś Przemiana ks.J.Pierzchalski

Święto

Tu możemy dodawać osobiste świadectwa

Więc choć pomaluj swój świat

Wielki Post

Zacisze

zamyślenia świętych

żyć ewangelią polecam linki rozważania

Ostatnio pobierane pliki

Spowiedz i ciagłe powracanie do wyznanych już grzechów....mp3

WMU_-_Duchu_Swienty_do_nas_przyjdz.mp3

06-Dar Pobożności-Przypowieść o skarbie (Mt 13, 44).mp3

07-Dar Bojaźni Bożej-Przypowieść o zaczynie (Mt 13, 33).mp3

03-Dar Rady-Przypowieść o chwaście (Mt 13, 24-30).mp3

Sens modlitwy za zmarłych.mp3

W Namiocie Slowa 2008.05.10 - Pwt. 5-7.mp3

W Namiocie Slowa 2008.04.12 - Lb. 31. Pwt. 20.mp3

W Namiocie Slowa 2008.04.05 - Lb. 28-29. Pwt. 16.mp3

W Namiocie Slowa 2008.03.29 - Lb. 22-26.mp3

żyć ewangelią polecam linki rozważania

Galeria

sortuj według:
nazwa
typ pliku
rozmiar
data dodania

78 KB
16 mar 14 17:44

Bóg jest z nami, byśmy mogli, poprzez Jego słowo, Jego obecność, przybliżać się do poznania Prawdy. Abyśmy stawali się apostołami. Apostołami Jezusa! Jednak Jego nauka to jedno, a nasze życie tą nauką - to drugie. Ze względu na nasze słabości, nie potrafimy wiernie iść za Jezusem. Zniekształcamy swoim życiem Jego naukę. Nasze serca są jeszcze zamknięte na istotę Maleńkiej Drogi Miłości. Stąd tyle niepokojów, nieporozumień, zawirowań i nieposłuszeństwa. Żeby dobrze zrozumieć, żeby przyjąć prawdziwie sercem i żyć tą nauką, musi minąć trochę czasu. Musi ta nauka przełożyć się na życie w nas. Bowiem zachwycać się można zawsze jakąś duchowością. Nie oznacza to jednak, że się na nią prawdziwie weszło. Wielu z nas chętnie słucha. Przytakujemy głowami. To jednak nie oznacza, że tym żyjemy prawdziwie. Bowiem swoim sercem przyjmujemy tylko to, co nam odpowiada, co pasuje. Niby kroczymy już Drogą Miłości, a jednak nie realizujemy wszystkich jej założeń.
Uczniowie podobnie. Zachwycali się Jezusem, potakiwali głowami, głośno zapewniali o swoim poparciu, swojej miłości, oddaniu. Gdy przyszło co do czego, uciekli. Przeszli wielkie cierpienie, aby potem stać się prawdziwymi świadkami wiary - pełnymi mocy Bożej. To wielkie doświadczenie bólu, ten ogrom cierpienia, jakie przetoczyło się przez ich serca, przemieniło je, umocniło. Dało mądrość i poznanie siebie. Stanęli w prawdzie przed samymi sobą. Dopiero wtedy, słowa wypowiedziane wcześniej, podczas Wieczerzy Pańskiej, nabrały właściwego sensu w ich sercach i duszach. Dusze były niejako przeorane i mogły teraz być dalej uprawiane. To, co zasiane mogło przynosić plon.

cdn,,, http://malenkadroga.pl/?id=3&j=89#mt

78 KB
16 mar 14 17:43

Wypędzenie przekupniów rozważanie.jpg

Bóg uświęcając jakąś budowlę swoją obecnością, czyni ją prawdziwie swoim mieszkaniem. Obejmując niejako w swoje posiadanie, chce, by zawsze służyła ona jako Dom Boży, miejsce spotkania, modlitwy, miejsce zjednoczenia człowieka z Bogiem.
Objęcie we władanie jakiejś świątyni, nie jest tylko zwykłym przyjściem i odejściem. To tylko człowiek wstępując do jakiegoś pomieszczenia i wychodząc z niego, nie pozostawia niczego po sobie. Bóg zstępując do świątyni i biorąc jako swoją, uświęca ją, „dotyka” pozostawiając „ślad” swojej obecności. To jest jak znamię wypalone na czole, jak pieczęć na dokumencie.
Zatem wstępując w progi jakiejś świątyni miejmy na uwadze świętość danego miejsca ze względu na świętą Obecność Boga. Co oznacza ta Obecność, ta święta Obecność Boga w kościele? Otóż jest ona rzeczywistością Boską, która otacza każdego wchodzącego. Każda dusza wchodząc do kościoła od razu otaczana jest Bogiem! Zanurza się w Bogu! W zależności, na ile się otwiera, na tyle jej wnętrze jest przenikane Duchem Boga. Na tyle, na ile się otwiera, dochodzi do spotkania Boga z człowiekiem. Każdy zatem wchodzi w boską obecność. Ale nie każdy daje przystęp do swojej duszy. Można być w świątyni i stanowić kokon zamknięty szczelnie i nie przyjmujący niczego, co zewnętrzne. Można też otworzyć serce i duszę i całym sobą zanurzyć się w Bogu prosząc, by przeniknął do głębi istotę.
Tutaj zwróćmy naszą uwagę na jeszcze jeden aspekt świątyni - Domu Boga. Nasze dusze są takimi świątyniami Boga. I to jest prawda niezmiernie ważna, głęboka, niepojęta. Jest łaską niewyobrażalną, że Bóg czyni sobie we wnętrzu człowieka - marnego i słabego, swoją świątynię. Że obiera sobie na swoje mieszkanie duszę ludzką. I ten nieogarnięty, niepojęty, wszechmocny Stwórca zniża się, schodząc do swego stworzenia i je zamieszkuje. To wyróżnienie! To niebywała łaska! To wybranie! To Boże błogosławieństwo! To cud!

cdn,, http://malenkadroga.pl/?id=3&j=67#mt

78 KB
16 mar 14 17:43

uzdrowienie opętanego rozważanie.jpg

Powracamy do prośby: używajmy czasu teraźniejszego. Jezus jest i żyje. Chodzi i naucza. Uzdrawia i wypędza złe duchy. Ten fragment jest bardzo aktualny. Niestety większość z nas, chociaż wierzy, że Jezus ma moc nad wszelkim stworzeniem, jednak czyta fragmenty o uwolnieniu opętanych jako o rzeczy mającej miejsce w przeszłości. Bardzo trudno nam wyobrazić sobie taką sytuację u nas, w naszej świątyni, w naszym życiu.
Niestety opętania są również i teraz sprawą dość powszechną. Człowiek tłumaczy te zjawiska bardzo różnie, bowiem one różnie się objawiają. Najczęściej wysyła się taką osobę do lekarza. Szuka się pomocy u różnych specjalistów. Psychologowie mają teraz bardzo dużo pracy. Tak naprawdę, ludzie zastąpili konfesjonał wizytą u lekarza, u znajomych, z którymi „tak dobrze im się rozmawia i zwierza z własnych problemów.” O ile zwykłe opowiedzenie o trudnych sytuacjach życiowych może przynieść pewną ulgę sercu, o tyle w momencie, gdy w grę wchodzi rana duszy, gdy zło dotknęło ją boleśnie, wtedy potrzeba innego lekarza. Lekarza, który ma moc uleczyć tę ranę i wymazać skutki zła.
Potrzeba Boga, który ma władzę absolutną, pokonał szatana i w związku z tym może oczyścić człowieka nie tylko z tego, co zabrudziło jego duszę, ale i z tego, co zniewoliło ją tak, iż samo oczyszczenie na niewiele się zda. Człowiek z każdym popełnianym grzechem oddala się od Boga, a jednocześnie coraz bardziej wchodzi w zniewolenie szatana. Początkowo tego może nie odczuwać, nie zdawać sobie sprawy. Po jakimś czasie dopiero doświadcza, że nie potrafi się uwolnić, wyjść z tego „kręgu”. Coraz trudniej mu walczyć z pokusami. Coraz częściej szatan odnosi zwycięstwo. Człowiek wikła się w różne zniewolenia.
W dzisiejszym świecie w sposób szczególny ujawnia się władza szatana poprzez uzależnienia. One nie są niczym innym jak zniewoleniem przez szatana. Uzależnienia są tak częste, liczne i różnorodne, że naukowcy nie odkryli jeszcze wszystkich, tym bardziej, że pojawiają się kolejne. Poprzez materię szatan wpływa na ducha. Czyni to tak sprytnie, że człowiek nie zauważa, kiedy jest już zniewolony. Uzależnienia te są coraz głębsze i silniejsze. Wpływają na podświadomość penetrując jej najtajniejsze pokłady.
Grzech nigdy nie istnieje w oderwaniu od ciała człowieka. Niszczy duszę, ale i wpływa destrukcyjnie na ciało i psychikę.

przeczytaj całość wypowiedzi oto poniższy link

http://malenkadroga.pl/?id=3&j=6#mt

78 KB
16 mar 14 17:43

Zapowiedż zdrady.jpg

„Zarażając” kogoś złem sprawiamy, że on oddala się od Boga. Mówi się w Kościele, że grzech śmiertelny zabija życie Boga w duszy. Grzech powszedni, wprawdzie nie zabija, jednak dokonuje pewnych spustoszeń. I tak jest. A Jezus mówi: „Biada temu, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany”. Pomyślmy, co dzieje się w momencie popełniania grzechu? Jezus jest Krzyżowany w danej duszy! Jest zdradzany, jest wydawany wyrok i Jezus jest skazywany na śmierć. Przez daną duszę, przez tych, którzy mają swój współudział w tym grzechu.
Zauważ, jak wielka odpowiedzialność spoczywa na tobie, na tym, co robisz, czym żyjesz, co myślisz. Możesz w swojej duszy skazywać Jezusa na Ukrzyżowanie i przyczyniać się do tego również w stosunku do innych dusz. A Jezus mówi: „Biada temu, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany”. Nigdy nikogo nie osądzaj, nigdy nie wydawaj wyroków, bo nie znasz sytuacji, wszystkich aspektów, nie masz takiego spojrzenia na sprawę, jak ma to Bóg. Natomiast sam bardziej staraj się być w porządku. Analizuj swoje zachowanie, swoje słowa, swoje myśli, uczucia i pragnienia, czy aby nie wydają wyroku na Jezusa w twojej duszy, a może w duszach tobie bliskich. Bo słowa: „Biada temu, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany”. mogą również dotyczyć ciebie, mogą być wręcz do ciebie skierowane.
To, że żyjemy we Wspólnocie nie jest jeszcze gwarancją naszej świętości.

cdn,,, http://malenkadroga.pl/?id=3&j=88#mt

78 KB
16 mar 14 17:42

Droga krzyżowa.jpg

Bardzo trudno jest człowiekowi przyjąć to, co zostaje mu narzucone, do czego jest nakłaniany. Trudno pogodzić się z sytuacją, która wynika niespodziewanie i burzy nasz porządek dnia, plany, zamiary. Która burzy nasze wyobrażenia na przykład o sposobie dążenia do świętości. My sobie postanawiamy taką czy inną postawę w rodzinie, a ktoś z najbliższych swoim zachowaniem uniemożliwia nam realizację zamierzeń. Bardzo chcemy być świętymi, kochać wszystkich, w tym rodzinę, ale nasze pragnienia spełzają na niczym, bo inni nie „dopasowują” się do naszej wizji świętości. Powracamy z Wieczernika pełni zapału, miłości, chęci naprawy swego życia, a zastajemy gderającego współmałżonka, który zniecierpliwiony czeka na nas z mnóstwem problemów i ma do nas pretensje, że tak długo nie było nas w domu. Spodziewaliśmy się, że odpoczniemy w miłej rodzinnej atmosferze i przekażemy bliskim tę cudowna miłość, jaką napełniliśmy się podczas Wieczernika, a czekają na nas porządki, niezałatwione sprawy, naburmuszone miny. Co pojawia się wtedy w naszych sercach? Miłość czy niechęć? Bunt? Pretensje? Czy otwieramy wtedy szeroko ramiona na ten Krzyż i podejmujemy go chętnie?

cdn,, http://malenkadroga.pl/?id=3&j=98#mt