Swieca.pdf

Gryzmek2 napisano 11.04.2013 08:30

Nie wiem ile masz lat, ale uważam, że niektórzy autorzy znani i doceniani nie dorastają Ci do pięt. Dziewczyno masz talent niesamowity talent. Jestem pod wrażeniem. Mira

Oleczka.xd napisano 3.07.2012 16:48

Wiesz, że aż nie wiem co napisać? Nigdy tak nie miałam... To jest takie wzruszające. Chyba nie będę wycierać łez bo widzę, że jeszcze kilka miniaturek do końca zostało, a teraz gdy poznałam twój styl pisania to nie miałoby sensu... Dziękuję Ci ponownie, tym razem za tą wspaniałą historię. ;*

Vicii napisano 15.02.2012 23:06

Kolejna przejmująca i zapadająca na długo w pamięci historia. Ktoś by pomyślał - spotyka się dwoje ludzi, poznają, zakochują, planują wspólną przyszłość i niby nic złego nie może się stać aż tu smutny los dotyka śmiercią jedno z dwojga bliskich sobie ludzi. Nigdy nie doświadczyłam takiej straty, ale wierzę, że gdy ukochana osoba odchodzi nic już nie ma sensu... Przejmująca i fenomenalnie napisana historia. Każde zdanie wypowiedziane przez Edwarda ściskało za serce. Widać tych dwoje było sobie pisanych i nawet śmierć nie była w stanie ich rozdzielić. Płakałam po raz kolejny nad złym losem a gdy świeca dogasała wstrzymałam oddech. Wiesz, może to dziwne, co teraz powiem ale lekko się uśmiechnęłam. Ona odchodziła do lepszego świata, świata pozbawionego bólu i cierpienia. Szła na spotkanie z ukochanym by na zawsze połączyć się w tańcu splecionych ciał i dusz... Kobieto jestem zachwycona. Piszesz fenomenalnie, chylę czoła, mistrzostwo świata. Masz niesamowity styl, doskonale dobrane słownictwo i bogaty język. Żałuję, że wcześniej nie odwiedziłam twojego chomika, ale myślę, że to nic straconego. Mam dużo do czytania a to jest najważniejsze... Pozdrawiam cieplutko Kaśka :)

kaola44 napisano 31.05.2011 16:59

Niezwykle piękne ... Aż się popłakałam, ale to z pewnością nie zdziwi nikogo kto to przeczytał...;(

Victoriua napisano 7.01.2011 23:30

To było…. piękne i niesamowicie smutne zarazem, przepełnione ogromnym bólem i cierpieniem a jednocześnie napisane tak lekkim, nieprzytłaczającym językiem . Wyznania, które przypomina sobie Bella… brak mi słów. Po raz kolejny mnie zachwycasz. Nigdy nie czytałam czegoś równie przejmującego. W dodatku tak idealnie oddałaś stan ducha tuż przed samobójstwem, że nie mogę się otrząsnąć. Gdybym napisała, że to opowiadanie jest mistrzostwem, byłoby to ogromnym niedopowiedzeniem, bo jest czymś znacznie więcej. Czymś, co porusza do głębi każdy neuron w człowieku, wywołując eksplozję emocji i zmuszając do refleksji. Perfekcja w każdym calu – to właśnie Twoje pióro :) dziękuję za to, że mogę czytać Twoje prace, za Twój czas, który poświęcasz na pisanie i w ogóle za to, że jesteś :)

picolo17 napisano 16.12.2010 16:20

No to było mocne. wzruszające, Bardzo wzruszające. pozdrawiam

agnieszka326 napisano 14.12.2010 10:29

Kurcze, znowu nie wiem co napisać... To jest na prawdę piekne, smutne i bardzo przejmujące. Normalnie tak mi było szkoda Belli jak sobie przypominała co Edward jej mówił. Przyznaje że zdanie cytowane przez poprzeniczke jest u mie na drugim miejscu, bo miom ulubionym jest "A gdy nużyła ich dyskusja, pozwalali, aby to ich splecione ciała kontynuowały rozmowę, składając i bez końca odnawiając, w swoim własnym, pełnym pasji rytmie przysięgę miłości." Na prawde cudownie się czyta Twoje teksty, nieważne czy wesołe czy smutne.